Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1908, Síða 84

»Þetta er verðlauna vert«, sagði hann.
En púkinn sagði: »Bíddu við, pað bezta er eftir
enn. Hínkraðu pangað til peir eru búnir að fá sjsr
priðja glasið. Núna ólmast peir eins og úlfar, en
pegar peir eru búnir úr næsta glasinu verða peir eins
og svín«.
Nú feingu bændurnir sjer í priðja glasið og urðu
eins og ómálga dýr. Peir umluðu og' örguðu án pess
að vita hvers vegna, og einginn hlustaði á annan.
Svo fóru lagsbræðurnir aö bj'pja sig. Sumir fóru
einir, en aðrir fóru saman tveir eða prír, allirramb-
andi og skjögrandi eftir veginum. Húsbóndinn fylgdi
gestum sínum út til pess að kveðja pá, en datt pá á
hrammana í svaðið, varð útataður frá hviríli til ilja
og' lá par og hrein eins og grís.
Að pessu pótti fjandanum heldur en ekki matar-
bragð.
»Já, pað má nú segja«, sagði hann, »pað er ekk-
ert gutl drykkurinn pessi, sefn pú hefur fundið hjerna
upp. Hún er svo sem bætt, yfirsjónin pín. En segðu
mjer nú, hvernig er pessi drykkur búinn til? I j'rst
hlýtur pú að hafa tekið tóublóð; pað gerði bændurna
lymska eins og refi. Svo hefur pú látið í pað úlfa-
blóð; pað gerði pá ólma eins og úlfa, og svo hefur
pú liklega blandað alt með svínsblóði, til pess að láta
pá verða eins og svin«.
»Onei«, sagði púkinn, »ekki fór jeg nú svona að
pví. Jeg gerði ekkert annað en sjá um, að bændurnir
feingi meira korn en peir pörfnuðust. Dýrsblóðið er
í manninum sjálfum, en svo leingi sem hann hefur
ekki meira korn en hann parfnast, heldur hann blóð-
inu í skefjum. Svona stóð á pví, að bóndinn tók pvi
með stillíngu pó liann misti síðustu brauðskorpuna
sína. En pegar hann átti korn afgangs, pá datt hon-
um í hug að verja pví sjer til skemtunar og jeg vis-
aði honum á skemtunina, skemtunina að drekka vin.
Og pegar hann fór að gera guðs góðu gáfur að brenm-
(74)