Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1911, Side 105

Skrítlur
Slór-Jóhann var norskur ofstækis heimatrúboðs-
prestur. Fyrir nokkrum árum kom hann til Reykja-
víkur sem trúboði. Hann vildi fá að prédika í dóm-
kirkjunni og fékk það. En pá var N. Þ. með-
hjálpari. Þegar hann var að klæða prest í hemp-
una spyr hann: »Hvað lengi hafið þér verið með-
hjálpari?« — »15 ár«. — »Pað er langur tími, þér
trúið þá á bibliunan. — »Pað getur presturinn verið
viss um, annars hefði eg ekki verið svo lengi í þess-
ari stöðu«. — »Eg meina bókstaflegaa. — N. Þ. (>
íUökkum róm): »Já, það getið þér, herra prestur,
sannarlega reitt jrður á«. — »Þér eruð sannur trú-
inaður — má eg heimsækja jrður?« — »Já, það væri
mér bæði ánægja og virðing«.
Pegar prestur heimsækir N. P. daginn eftir, situr
hann við borð með biblíuna fyrir framan sig. Þegar
prestur liefir heilsað, segir liann: »Eg sé að þér er-
uð að lesa í biblíunni, og þess vegna hafið þér ekki
heyrt þegar eg bankaði í fyrra skiftið«. — »Já, eg
var sokkinn niður í lesturinn, það líður enginn dagur
svo, að eg líti ekki í þessa bók«. Svo fóru þeir að
tala um Jms trúmál, og voru sammála i öllu, meðal
annars spyr prestur: »Trúið þér sögunni um Jónas
i kviði hvalfisksins, það eru margir sem efa, að hún
sé sönn«. — »Já, það getið þér, herra prestur, verið
viss um. Guði almáttugum er ekkert ómátlugt«. —
Þá uiknaði prestur og segir: »Lofið þér mér að taka
í hendina yðar, eg hefi ekki fundið meiri trúmann en
gður«. Upp frá þvi varð prestur mikill vin N. Þ.
Nokkrum dögum síðar fylgdi N. P. vini sínum
til skips og sagði prestur honum þá að skilnaði, að
svo mikið væri trúleysið og andvaraleysið í Reykja-
vík, að hann gæti búist við að sjá ekki nema örfáa
Islendinga hinumegin grafarinnar, en hann væri viss
95