Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2004, Blaðsíða 24

24 FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 2004
Menning DV
Lesið upp í Borgarleikhúsi
Árlega eru upplestradagskrár I boði
Kringlusafns, Kringlunnarog Borgarleik-
hússins I forsal
Borgarleikhússins.
Verðaþærnú
haldnardaðvent-
unni I þriðja sinn.
Fyrri upplesturinn
veröur fimmtudags-
kvöldið2.desember
kl.20:00. Þálesa
höfundarnir.Haii-
Kristfn Marja dór Guðmundsson
Bald u rsdótti r jr æw'sögu sinni um
Kiijan, Kristín Marja Baldursdóttir úr skáld-
sögu sinni um Karitas,, Kristln Eirlksdóttir
úr Ijóðabók sinni Kjötbænum, Jóhanna
Kristjónsdóttir segir sögur afkonum I
Arabalöndum, Sigmundur Ernir Rúnarsson
les úr bók sinni Barni að eillfu og Þórarinn
Eldjám úr sögu sinni afbaróninum. Fyrir
upplesturog I hiéi verður leikinn léttur
jóiadjass afþeim Tómasi R. Einarssyni
bassaieikara og Eyjólfí Þorleifssyni saxó-
fónleikara og geta gestir keypt bækur á
sérstökum afsiáttarkjörum við jassundir-
leikafBókaverslun Eymundssonar I Kringl-
unni.
Það eru allir velkomnir og aðgangur
ókeypis að þessari notalegu kvöldstund í
forsal Borgarleikhússins. Dagskráin hefst
klukkan 20:00.
Jóhanna Krlstjónsdóttir.
Kristfn Eiríksdóttlr.
Ný skáldsaga eftir Braga Ólafsson er komin úr og þykir áhrifamikil: „..mörg andköf af óhugnaði og
undrun og endalok sögu taka verulega á taugarnar.“
„Maður er aldrei öruggur. Á með-
an allt virðist ætla að ganga sam-
kvæmt því sem maður hefur ákveð-
ið í ró og næði, er stöðugt einhver
óróleg ógn sem bíður handan við
hornið." Þessar hugsanir þyrlast um
huga aðalpersónunnar í Hvfldar-
dögum, fyrstu skáldsögu Braga
Ólafssonar en karlmaður þessi er
óttaleg gunga sem stöðugt óttast
augnaráð og álit annarra og veit ekki
í hvom fótinn hann á að stíga í til-
verunni. Hugleiðingar mannsins
ganga aftur í annarri skáldsögu
Braga, svo og þeirri nýjustu, þó með
ólflcum hætti sé. í Gæludýrunum ffá
árinu 2001 hreiðrar „ógnin" um sig á
griðastað aðalpersónunnar, sjálfu
heimili hans, og rekur hana undir
rúm þar sem hún dvelur mestanpart
sögunnar.
í nýjustu skáldsögunni, Sam-
kvæmisleikjum, bregður svo við að
ógnin tekur á sig sýnilega mynd og
má segja að það sem persónur Braga
í fyrri bókunum óttast raungerist hér
með hræðilegum og afgerandi
hætti.
Aðalpersóna Samkvæmisleikja,
Friðbert Witold Magnússon, minnir
að mörgu leyti á karlmennina tvo úr
fyrrnefndum bókum Braga. Hann er
líkt og þeir óömggur og óviss um
stöðu sína í lífinu, óframfærinn og
utangátta. Sagan hvarflar frá einum
degi til annars í júlímánuði á íslandi
en á háskatölunni þrettán ákveður
Friðbert að blása til veislu í tilefni af
þrítugsafmæli sínu.
Rétt áður en fólkið mætir í af-
mælið fylgir lesandinn eftir hugleið-
ingum hans þess eðlis hverju hann
eigi að klæðast, hvemig veisluföng-
um skuli raðað upp, hvort gestirnir
muni mæta og hvort rétt hafi verið
að blása til veislunnar svona al-
mennt og yfirleitt. Honum til léttis
fer samkvæmið vel fram að frátöld-
um gjörningi nokkmm sem frænka
hans framkvæmir með aðstoð
veislugesta og Friðberti þykir neyð-
arlegur og fremur óhugnanlegur.
Síðar kemur í ljós að gjömingurinn,
ásamt dularfúllri upplifun eins
veislugestanna, gegnir svipuðu hlut-
verki og þekkt er í Islendingasögum:
Er fyrirboði um váleg örlög og
óskemmtileg.
Daginn eftir afmælið dregur til
skelfilegra tíðinda í lífi söguhetjunn-
ar og þeir sem að þeim koma tengj-
ast söguhetjunni og vinum hennar á
beinan eða óbeinan hátt. Margar
persónur koma við sögu sem mikið
eða Ktt þekkja til Friðberts en hafa
þó allar sínu hlutverki að gegna í lífi
hans, sumar ským en aðrar óljósu,
enda virðist tilviljunin vera megin-
þema sögunnar. Þegar margar slflcar
raðast saman, eins og hér gerist, get-
ur útkoman orðið fáránleg, tilgangs-
laus, grimm og nöturleg og sýnt
óumdeilanlega að enginn er ömgg-
ur!
Samkvæmisleikir er stfldaust
heiti á bók og hlýtur að kveikja hug-
boð um eitthvað skemmtflegt. í öllu
falli hjá þeim sem ekki þekkja til
sagnaheims Braga þar sem köld
írónían lúrir undir og bíður færis að
stökkva á lesandann. Þó ég hefði
varann á tók það mig nokkurn tíma
að átta mig á kaldhæðni titilsins. Ég
gleymdi mér í íslensku sólskini og
Samkvæm- IBIiImIIHIMT
isleikir
eftir Braga I
Ólafsson
Bjartur 3%i
Verð 4.250 kr. K & m
H! sl
Bókmenntir
veislugleði gestanna enda kann
Bragi þá list að afvegaleiða lesendur.
Hann byrjar á rólegum og afslöpp-
uðum nótum og virðist ætla að segja
sögu af enn einni karlgufunni sem í
versta falli felur sig undir rúmi.
En í Samkvæmisleikjum er sögð
heldur alvarlegri saga sem m.a.
snýst um siðleysi, siðblindu og of-
beldi sem daglega öskrar á okkur af
síðum íslenskra dagblaða. Stígandin
í sögunni er hæg en þeim mun
áhrifameiri og þegar yfir lýkur hefur
lesandi tekið mörg andköf af óhugn-
aði og undrun og endalok sögu taka
verulega á taugarnar. Við lestur
þessarar spennandi og vægast sagt
mögnuðu sögu hefur undirrituð
endanlega sannfærst um að Bragi
Ólafsson er án efa í hópi okkar bestu
rithöfunda.
SigríöurAlbertsdóttir
Fræbbblarnir
Dót
Zonet
Pönkhljómsveitin Fræbbblarnir er
búin að vera starfandi lengur en
flestar íslenskar rokkhljómsveitir,
en Dót er samt bara þriðja hljóð-
versplata hennar í fullri lengd. Viltu
nammi væna? kom út 1980 og
Poppþéttar melódiur í rokkþéttu
samhengi kom 1982. Fyrir fjórum
árum kom út platan Dásamleg
sönnun um framhaldslif sem var
tekin upp á tónleikum á Grand
rokk, en hafði eingöngu að geyma
nýtt efni. Sú plata var ágæt, en leið
m.a. fyrir kraftlitinn hljóm.
Ég heffylgst með Fræbbblunum
meira og minna allan ferilinn.
Hljómsveitin er þekkt fyrir það að
vera stundum frábær á tónleikum
og stundum vonlaus. Allt veltur
það á dagsforminu. Þegar ég setti
þessa nýju plötu i spilarann þá átti
ég von á skemmtilegum lögum og
textum, en ég verð að viðurkenna
að ég átti nú ekkert endilega von á
einhverju meistaraverki. Dótið
kemur hinsvegar verulega á óvart.
Þessi 16 lög eru öll flott og hljómur
og heildarsvipur plötunnar er sér-
Plötudómur
vel út og auka á fjölbreytnina.
Tónlistarlega eru Fræbbblarnir að
þróa áfram sína útgáfu afpönki
sem er alveg þeirra eigin og hljóm-
ar ekki eins og tónlist neinnar ann-
arrar hljómsveitar. Mér þykja samt
Clash-áhrifin vera sterk á þessari
plötu, bæði í rödduninni í lögum
eins og Endless Pleasure og i gitar-
leiknum t.d. í hinu reggiskotna Spyr.
Dót er á heildina litið frábær rokk-
plata. Hún er ekki jafn iifsnauðsyn-
leg fyrir íslenskt tónlistarlíf og meist-
araverkið Viltu nammi væna? var
árið 1980, en hún er pottþétt það
besta sem hijómsveitin hefur gert
siðan. Ómissandi fyrir Fræbbbla-að-
dáendur, en líka holl hlustun fyrir
yngri rokkara hvort sem þeir hafa
verið að hlusta á The Strokes, Green
Day eða Franz Ferdinand.
Trausti Júliusson
Fræbbblarnir Það sannast enn ein
ferðina á Dótinu að Fræbbblarnir eru
popparar inn við beinið. Tónlistin
sem þeir spila er i grunninn
melódiskt popprokk, en það er pönk-
að upp með sándinu og keyrslunni.
staklega góður. Það sannast enn
ein ferðina á Dótinu að Fræbbbl-
arnir eru popparar inn við beinið.
Tónlistin sem þeir spila er í grunn-
inn melódiskt popprokk, en það er
pönkað upp með sándinu og
keyrslunni. Það sem gerir Dótið
jafn gott og raun ber vitni fyrir
utan vel heppnaðar lagasmíðar og
flottan hljóm eru útsetningarnar.
Sérstaklega er hljómsveitin að
gera skemmtilega hluti með rödd-
unum. Þær Brynja, Iðunn og Kristín
eru búnar að vera bakraddasöng-
konur i hlómsveitinni siðustu ár. í
byrjun fannst manni þær ekki vera
að gera neitt sérstakt fyrir tónlist-
ina, hafði á tilfinningunnni að þær
„fengju bara að vera með". Nú er
þeirra framlag hins vegar orðinn
ómissandi þáttur í Fræbbblarokk-
inu. Auk þeirra koma raddir Halla
Reynis í Fölar rósir og Guðjóns
Hreiðars i Endless Pleasure mjög