Bræðrabandið - 01.04.1984, Blaðsíða 14

JÓNÍNA JÓNSDÓTTIR
f. 6.07. 1900 d. 3.10.1983
Við tölum um víkinga og valkyrjur.
Við dáum hreysti Gunnars, Kára og
Njálssona. Tíðrætt hefur orðið um
traustleik Auðar, sem barðist við hlið
Gísla manns síns, er óvinirnir sóttu að
þeim uppi á klettstallinum. Við lofum
óhagganleik Bergþóru, er hún hafnaði
mútufé brennumannanna og gekk með Njáli
inn í elddauðann. Hugprýði, göfgi og
lífsinnsæi Rannveigar Gunnarsmóður af
Hlíðarenda vekur orðlausa aðdáun ... og
það er rétt.
Þegar ég minnist systur Oónínu
Oónsdóttur, blasa þessir eiginleikar og
kostir við mér. Þegar ég minnist hennar
sem konu, móður, forstöðukonu Systra-
félagsins Alfa, Reykjavík um nokkurt
skeið, sé ég þá fyrir mér eins og ég sá
þá og þekkti í lifanda lífi. Bundin á
beði, innilokuð árum saman, æðraðist hún
aldrei né lét frá sér fara ömur- eða
kvörtunaryrð i ... Hér sá ég þann
"traustleik", sem innt var að í upphafi,
og víst er um það, að sá traustleikur
var reyndur út í ystu æsar í lífsátökun-
um - en hún "... reyndist vel í þeirri
raun."
Systir Oónína var gift Oóni Oúníus-
syni. Þau eignuðust tvö börn, 3ón, sem
er dáinn og Guðrúnu Oónsdóttur geðlækni,
Reykjavík, sem lifir foreldra sína og
bróður.
Eftir hina löngu sjúkralegu dó hún
þann 3.10.1983 og útför hennar var gerð
frá Fossvogskirkju 7.10.1983. Undirrit-
aður þjónaði.
Hinn 10.júní 1922 gekk hún í
Aðventsöfnuðinn og var trúr og dyggur
þegn hans svo lengi sem lífið entist.
Söfnuðurinn þakkar allt starfið og
þjónustuna. Sjálfur þakka ég hið fagra
fordæmið og það sem þessi kona orkaði
gott og göfgandi á hug minn.
Blessuð sé minning hennar.
VÉMUNDUR JÓNSSON
f. 23.05.1920 d. 11.03.1984
Bróðir Vémundur Oónsson fæddist 23.
maí 1920 að Hlíðarenda í Ölfusi. Þegar
hann var 10 ára fluttu foreldrar hans,
3ón 3ónsson og Þorbjörg Sveinbjörnsdótt-
ir til Vestmannaey ja. í Vestmannaeyjum
sótti bróðir Vémundur sjó frá 14-22 ára
aldurs, gerðist vélstjóri og trésmiður.
Eftirlifandi kona hans er Guðný
Sigurleif Stefánsdóttir. Börn þeirra eru
3ón, starfandi í Bandaríkjunum og Edith,
sem er hér heima hjá móður sinni. Frá
Vestmannaeyjum fluttu þau til Bandaríkj-
anna og dvöldu þar um 23 ára skeið. Þar
starfaði bróðir Vémundur við skilta-
gerðarfyrirtæki auk trésmíða. Árið 1980
fluttu þau aftur hingað heim. Þá var
bróðir Vémundur orðinn sjúklingur og
endurheimti heilsu sína ekki upp frá
því, uns hann lést þann 11. mars 1984.
Utför hans var gerð frá Aðventkirkjunni,
Reykjavík 20. s.m. undirritaður jarð-
setti.
Minning hans er dregin hreinum og
mörkuðum línum svo sem maðurinn og var.
Andlitsvipurinn opinn, bjartur og
sterkum línum dreginn. Sem ungur
kynntist ég Vémundi ungum. Geðprýðin og
góðvildin einkenndu hann, síglaðan og
hjálpfúsan. Hvar sem hann starfði varð
hann eftirsóttur, því saman fóru
dugnaður, elja, trúmennska og verk-
snilli. Árið 1949, 15 október gekk hann
í aðventsöfnuðinn og reyndist dyggur
þegn hans til hinstu stundar.
Bróðir Vémundur var grundvallaður í
sterkri trú á Guð. Sú trú bar hann uppi,
sem og fjölskylduna alla, í þungum
reynslum veikinda hans síðustu árin. Þar
sannaðist enn fyrir sjónum mínum, hvert
gildi trúarinnar er í átökum lífsins -
og dauðans - trúarinnar, sem ekkert
getur komið í staðinn fyrir né gegnt
hlutverki hennar. Ég bið Guð að hugga og
styrkja ástvinina, sem misst hafa.
Blessuð sé minning hins látna bróður.
14