Símablaðið - 01.01.1940, Side 25

SÍMABLAÐIÐ
9
þangað sími og rafmagn til ljósa, og
hitamiðstöð í húsið. Með mikilli sjálf-
boðavinnu nokkurra manna, og fleiri
ára mánaðarlegum fjárframlögum
flestra félaga í Reykjavik, varð kleift
að fara svo myndarlega af stað, og
lialda áfram, eins og gert hefur verið.
Bygging hinna fjögra liúsa, sem fé-
lagið nú á, hefur verið mikið átak,
en það átak hefur líka verið prófraun
á samtakavilja félaganna og kent
þeim, hverju má afkasta með sam-
einuðum höndum.
Hann var stofnaður samkv.
Lána- reglum útgefnum af atvinnu-
sjóðurinn. málaráðherra 2. ágúst 1930.
Ætlunarverk hans var að
veita símamönnum skyndilán, er þörf
væri, og lán til húsakaupa og bygg-
inga, er hann efldist. Nú þegar hef-
ur hann getað veitt talsverða hjálp
með lánveitingum, og þeim síma-
mönnum fjölgar smám saman, sem
fjæir þá hjálp eignast hús, og losna
við hina þungbæru húsaleigu.
Ef vel er á haldið um stjórn sjóðs-
ins, hefur hann skilyrði til að verða
eitt þýðingarmesta viðfangsefni fé-
lagssamtakanna.
Auk þessara stærstu við-
Önnur fangsefna, hefur félagið liaft
viðfangs- með höndum mörg önnur,
efni. sem miðað hafa að því að
bæta hag stéttarinnar, eða
auka á menningu hennar. Má þar til
nefna stofnun byggingarsamvinnufé-
lags, sem bíður eftir því, að tímarnir
brevtist svo, að bægt verði að útvega
lán erlendis. Pöntunarfélag befur
símafólkið í Reykjavik rekið, þó í
smáum stíl sé, og hefur það orðið
þeim nokkur stoð í dýrtíð þeirri, sem
verið hefur um langan tíma. Þá hefur
félagið komið sér upp góðu bókasafni
og lesstofu, gengist fvrir kenslu í
tungumálum, og um eitt skeið komið
til leiðar símritaraskiftum við útlönd.
Alt það, sem hér hefur verið talið,
eru óbeinar launabætur, félagsleg
blunnindi, sem ekki væru fyrir bendi,
ef ekki hefði verið um öflug og lif-
andi félagssamtök að ræða. Hitt er
svo annað mál, að það er undir hverj-
um einstakling komið um mörg þeirra,
að hve miklu gagni þau koma honuin,
eins og það er að miklu leyti undir
forsjálni og manndómi einstakling-
anna komið, hve langt lág laun geta
hrokkið, eða hvort launakjörin geta
yfirleitt orðið svo góð, að þau reynist
honum nægileg.
IV.
Hvað er svo framundan?
Um það verður ekki miklu spáð,
meðan svo dimt er í lofti, sem nú er.
En fortíð félagsins gefur
Pramtíðin. okkur rett til þess að
vænta, að við getum
trejrst á félagssamtök okkar og félags-
legan þroska símastéttarinnar. Við
höfum borið gæfu til að standa jafn-
an sem einn maður, þegar til úrslita-
átaka befur komið, þrátt fvrir nokk-
uð skiftar skoðanir, á stundum, um
leiðirnar að settu marki. Og við böf-
um ástæðu til að vænta þess, að við
getum í framtíð sem fortíð lokað ut-
an dyra þá sundrung, sem ber í sér
það dauðamein, er mörgum félags-
samtökum riður að fullu.
Við höfum mörg verkefni að leysa,
sem eru aðkallandi, og ný viðfangs-
efni bíða okkar. En allar likur benda
til, að menningarþjóðirnar sé að leggja