Símablaðið - 01.01.1940, Síða 26

10
S I M A B L A Ð I Ð
inn í mvrka nótt, þar sem mæta þeim
villimenska og hörmungar.
Ekki getur hjá því farið, að þungir
skuggar hennar falli á okkar fátæku
þjóð, þó fjarlæg sé að vegalengd hin-
um mikla hildarleik. Fyrst og fremst
ber okkur þá að beita félagssamtök-
um okkar sem hlekk í viðleitni þjóð-
félagsins að standa sem einn maður
gegn aðsteðjandi vandræðum. —
En einhvern tíma lýsir af degi.
Og í dögun hins nýja tima, látum
við hendur standa fram úr ermum í
félagsmálum okkar, og — sem góðir
borgarar — í því starfi að reisa við það
i þjóðfélagi okkar, sem hrunið kann
að liafa í stormi hinnar líðandi nætur.
Formenn félagsins hafa verið:
Ottó B. Arnar loftskeytafræðingur,
1915, 1916 og 1917.
Gunnar Schram umdæmisstjóri A.,
1918, 1919, 1920, 1921, 1922 og 1923.
Sigurður Dahlmann umdæmisstjóri ís.,
1924.
Gunnar Bachmann símritari R.,
1925 og 1926.
Guðmundur Sigmundsson loftskeytamaður R.,
1927, 1928, 1929 og 1930.
Halldór Skaptason bókari,
1931.
Andrés G. Þormar aðalgjaldkeri,
1932, 1933, 1934, 1937, 1938 og 1940.
Guðmundur Jóhannesson innh.gjaldkeri,
1935 og 1936.
Theodór Lilliendahl stöðvarvörður,
1939.
NÝ SAMVINNA.
Á yfirstandandi vetri hafa formenn stétta-
félaga opinberra starfsmanna haft mikla
samvinnu um að gæta hagsmuna þessara
stétta gagnvart rikisstjórn og Alþingi við
ákvörðun verðlagsuppbótarinnar, og hefir
síst veitt af því.
Löngun einstakra þingmanna og áhrifa-
manna til að þjarma að þessum stéttum
hefir verið æði áberandi undanfarið. Og
þegar þetta er ritað, (16./4.) er rikið ekki
enn farið að greiða sínum starfsmönnum
neina verðlagsuppbót, þó það fyrir löngu
sé búið að sklyda flesta aðra vinnuveitend-
ur til þess.
NTú loksins er von um, að þetta mál verði
leitt til lykta á næstunni, án þess að opin-
berir starfsmenn verði afskiptir, og má hik-
laust þakka það samvinnu formanna félag-
anna
Er þess að vænta, að hér sé um að ræða
upphaf að viðtækari samvinnu, því að und-
anfarin ár haf fært þessum stéttum heim
sanninn um það, að ekki er vanþörf á henni.
Það skal tekið fram hér, eins og oft hef-
ur verið bent á hér í blaðinu, að í þjón-
ustu ríkisins eru bæði þarfir og óþarfir
starfsmenn, að starfsmannahald rikisins er
orðið því ofurefli, — en um það má ríkið
kenna forráðamönnum sinum, — og þeim
einum. En hinir nauðsynlegu starfsmenn
hins opinbera hafa enga ástæðu til þess að
vera si og æ fótaþurka lýðskrumara, sem
telja sér það vænlegt í valdabrölti sínu, að
gylla kjör þeirra, — vekja til þeirra öfund
annara stétta og tortryggni nm skyldurækni
þeirra.
Opinberir starfsmenn hafa ekki skapað
sér neinn vettvang, þar sem staðið er á
verði fyrir þá. Ef til vill er með þeirri
samvinnu, sem hér er drepið á, byrjað á
myndun hans.