Símablaðið

Årgang
Hovedpublikation:

Símablaðið - 01.01.1940, Side 34

Símablaðið - 01.01.1940, Side 34
18 SÍMABLAÐIÐ Styrktarsjóður F.Í.S. Þetta er lieitið á einni þýðingar- mestu starfsgrein- inni innan stéttar- samtaka okkar. Félagið sjálft er orðið 25 ára, en styrktarsjóðurinn er að eir.s 6 ára gamall. Þó eru strax við hann bundnar miklar vonir. Þegar í stað létu eiustakir félags- menn sig dreyma 'um, að sjóður þessi gæti með tímanum orðið fé- lagsmönuum mikil og sterk trygg- ing, og gert mikið gagn, ef vel tækist að varðveita hann og' efla, — og væntu þess, að félagsmenn myndu skilja, hversu mikils virði góðar tryggingar eru — allskonar tryggingar — og vildu s j á I f i r leggja eitthvað á sig til að gera tryggingar sínar viðtækar og sterkar. Þetta má sjá af 5. gr. í Regl- um sjóðsins, sem er þannig: „Þegar Stofnsjóður er orðinn fullar 50.000 kr., skal aðalfundur F.Í.S. ráð- stafa % lilutum liaus sem stofnfé til nýrrar tryggingar fyrir félagsmenn og skyldulið þeirra, og' finna þeim sjóði árlegar tekjur, auk vaxtanna af stofn- fénu.“ Þeir hafa lika vonast eftir því, að félagsmenn reyndu að efla heilbrigði og hreysti sina og sinna, svo að þeir þyrftu sem minnst að þiggja úr sjóðn- um. Það má lesa út úr 13. gr., sem gerir ráð fyrir, að varasjóður geti orð- ið 25000 krónur í fyrirsjáanlegri fram- tíð. — í þessum greinum glampar á hugsjónir, — þær hugsjónir, að félags- menn geti á tiltölulega skömmum tíma mag'nað sér hjálp og tryggingar, ef hepni er með. En til þessa þarf þó fyrst og fremst v i I j a félags- manna sjálfra, vilja þeirra til að efla sjóði sína og tryg'gingar, efla þá með eigin framlögum, með þvi að afla þeim tekna af gjöfum, áheitum, skemtun- um o. s. frv., og' með því að vera sam- viskusamir gagnvart sjóðnum (eða sjóðunum, ef fleiri verða), biðja ekki um styrk, nema regluleg nauðsyn krefji, og nota sér ekki styrk lengur en óumflýjanlegt er, ef þiggja þarf. Trygging. Hvað felst í því orði? Það er, að hafa gengið svo frá sökum, mál- um eða hlutum, að eitthvað sé víst í aðra liönd, ef annað bilar. Að eiga vísan bakhjall, vísan vin að l)aki. Þegar einhver vátryggir liús sitt eða innbú, ætlast hann ekki til að þetta brenni. Þvert á móti. Því, þótt ekki væri annað, þá verður þetta sjaldan svo hátt vátryg'gt, að ekki verði skaði af bruna. Sama er að segja um líf- tryggingu. Hún er ekki keypt í þeim tilgangi, að hlutaðeigandi eigi að deyja bráðlega, heldur þvert á móti. — Tryggingar eru í öllum tilfellum keypt- ar og þeim viðhaldið til þess að eiga h j á I p vísa, — aldrei fult endurgjald, — ef óhöpp skella yfir, en allt gert til að koma í veg fyrir og forðast þessi áföll. Styrktarsjóður okkar er enn lítill og' þolir ekki mikið áfall. En þó er mikil trygging að honum, fyrir þá fé- lagsmenn, sem þurfa kunna að fá hjálp hans, — og margur hefir þegar notió þar mikils stuðnings. Fyrir þá trvgg- ingu er mikið gefandi. Því eigum við öll að Ieggja á okkur eitthvert beint gjald til sjóðsins, auk þess, sem við eigum öll að reyna að efla hann á

x

Símablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Símablaðið
https://timarit.is/publication/1720

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.