Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.2005, Blaðsíða 33

Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.2005, Blaðsíða 33
Menning DV ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 2005 33 I I Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir leikkona hefur nú kvatt sér hljóðs á nýjum vettvangi en í dag sendir hún frá sér sína fyrstu skáldsögu sem hún kallar ífylgd meðfullorðnum. Minningar og myndir Sagan samanstendur af minn- ingabrotum eða glefsum úr h'fi að- alsöguhetjunnar en höfundur sér ástæðu til að geta þess áður en hin eiginlega saga hefst að „það sem hér fer á eftir skyldi skoða sem minningar skáldsagnapersónu". Sem er nokkuð góður vamagli og reyndar íðilsnjallt hjá höíundi því ekki eru öll minningarbrotin fögur og einnig eru nokkrar persónur afar kunnuglegar. En auðvitað skiptir litlu máli hvort um minningar höf- undar sjálfs er að ræða eður ei, heldur er það textinn sjálfur og framsetning hans sem hlýtur að ráða úrslitum. Fyrsta minningarbrotið „Ég hef ekki hirt um þetta árum saman. Kæri mig heldur ekki um að rifla það upp. Vil ekki muna það." (8) En minningamar sitja um kon- una og neita að fara og smátt og smátt dregur hún upp úr hugskot- inu myndir héðan og þaðan. Sum- ar em af fjölskyldulífi hennar sjálfr- ar en hún nýtur lífsins sem einka- bam á heimili þar sem foreldramir sýsla báðir með orð að atvinnu. Af ást fær stúlkan nóg í heimahúsum og ömmur hennar em einnig kærar í minningunni svo og vinkonan Eyja sem býr við vægast sagt óhugnanlegt íjölskyldumynstur eins og reyndar fleiri í nánasta um- hverfi söguhetju. Hér em dregnar upp myndir af þjökuðum og einmana húsmæðr- um sem komnar em fram yfir miðj- an aldur og hafa ekkert betra við tímann að gera en þrífa eða drekka brennivín, nema hvort tveggja sé, og hér koma einnig við sögu bama- mðingar sem þrífast við skuggalega iðju í skjóli eiginkvenna sinna. íðilfagrir sambýlismenn Steinunn Ólína dregur upp / fylgd með fullorðnum Steinunn Ólína Þor steinsdóttir JPV-útgáfa 2005 Verð: 4.680 kr, Bokmenntir Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Boðin velkomin i rithöfundastétt. fremur ólukkulega mynd af karl- mönnum, nánast öllum nema pabba söguhetju, og elskhugar og sambýlismenn aðalpersónunnar fá það óþvegið. Allir em þeir íðilfagrir ásýndum og að sama skapi afskap- lega uppteknir af sjálfum sér og hafa því h'tið sem ekkert að gefa öðrum. Lýsingamar á þessum sjálf- hverfnu mönnum em skondnar en dálítið meinlegar eðli máisins sam- kvæmt enda virðist sögupersóna lítíð hafa grætt á návist þessara vafasömu náunga. Það hljómar kannski undarlega að tengja fyndni og ofbeldi saman en lýsingamar á sambúðinni við ofbeldismanninn em hrikaiega írómskar þó að vissu- lega lúri ákveðin sorg undir niðri. í gegnum skrárgat Aðrir karlmenn í sögunni em gallagripir sem á beinan eða óbeinan hátt tengjast sögupersónu fyrir utan einn en sá er rithöfundur á sextugsaldri sem skrifar þrjár setningar á mánuði eða svo og fylgist með konu sinni og dætmm í gegnum skráargat. Þetta innslag er dálítíð furðu- legt ef tekið er mið af því að öll önnur brot tengjast aðalpersónu leynt eða ljóst og því á það illa heima í sögunni. Nema sem húmorískt krydd náttúrlega sem er þó óþarfaviðbót því af nógu er að taka. Blússandi húmor / fylgd með fullorðnum er fi'n saga þótt hnýta megi í lausa enda hér og þar en brotalamir bætír höf- undur upp með frásagnargleði, blússandi húmor og hlýju í garð þeirra sem minna mega sín. Höfundur lýsir barnslegri skynjun af innsæi og fyrir vikið verða sumar senurnar mjög átak- aniegar, t.d. lýsingin af „heiðvirða" lækninum sem misnotar bæði eig- in böm og annarra. Móðir söguhetju er sigurvegari sögunnar hvað persónulýsingu varðar en hún er kraftmikill, sér- kennilegur og þrælskemmtilegur karakter sem sindrar af. Eins er tengslum móður og dóttur lýst af natni og er langt síðan ég hef lesið jafn fallega frásögn af samskiptum mæðgna. Steinunn Ólína má vera stolt af ffumraun sinni og er full ástæða til að bjóða hana velkomna í rithöf- undastétt. SigríðurAlbertsdóttir Arnaldur Indriðason mun halda sess sínum sem glæpasagnakóngur íslands meö nýrri sögu sinni Vetrarborg sem kemur út í dag en að honum sækja keppinautar úr öllum áttum. Barnið í garðinum Arnaldur er maður með sam- visku og hann hefur áhyggjur af okkur. Honum þykir við fara illa að ráði okkar og í flestum ef ekki öllum sögum sínum er hann að skoða syndir sem faldar eru í kimum safélagsins. Nú er hann að fjalla um rasismann sem við viljum ekki kannast við, af- skiptaleysi foreldra af börnum sínum er hann líka að fjalla um, ekki í fyrsta skipti og eins og áður á nokkrum plönum í sög- unni. Hann er að fjalla um sekt sem um síðir kemur niður á ger- endum Barnið Sá myrti er kynntur til sög- unnar þegar í upphafi: „Þau héldu að hann væri tíu ára." Morðið er nógsamlega útlistað, Erlendi og hans mönnum geng- ur ekkert. Það er vetur, kalt, tíð- in rysjótt, dimmt. Lýsingar Arn- aldar á Reykjavík falla ekki beint að borgarímyndinni sem verð- launuð var um daginn og er reyndar vel snyrt lygi. Það eru þau þrjú, Erlendur, Sigurður Óli og Elínborg sem eru enn að, Sigurður kemur skýrar í ljós sem persóna og Erlendur á enn í stímabraki við sitt lokaða geð: bróðurmissinn og börnin sín. Glæpir og glæpir Ekki er að finna tiltakanlegar breytingar á stíl Arnaldar, frekar lengist í honum, Sagan af morð- inu á taílenska drengum er lengi að komast í gang en um leið er höfundurinn að byggja boga í næsta flókinni atburðarás, ekki Arnaldur Indriðason: Vetrarborgin Vaka Helgafell L Verð: 4.690 kr. f ★★★☆ .^RNAipiJR INDRIDASON VtTMðSOKútN Bókmenntir færri en fimm „glæpir" þvælast um í þræðinum, einn þeirra vit- um við að mun fylgja Erlendi allt til loka, annar sem upphefst í þessari sögu á örugglega eftir að koma fram í öðru verki. Hinir þrír reynast tengjast saman á endanum. Engan æsing Amaldur er hefðbundinn höfundur. Það er ekki í honum æsingur. Sagan silast áfram og lesandi finnur til vaxandi óþol- inmæði sem á endanum er farin að verða óþægileg og um síðir breytist í óbærilega spennu. Þá er gátunni rumpað saman með fáum saumum, en þá hefur grunur vaknað fyrir nokkru. Vetrarborgin er fín afþreying. Kunnugleiki umhverfis, fastir liðir í framgangi persóna, hið mikla siðræna bakland sem hef- ur held ég frekar en annað skap- að Arnaldi þessa miklu hylli, öllu þessu er prýðilega fyrir komið. Það er í senn ósanngjarnt og óþarft að leggja þessa sögu hans á mælistiku hinna fyrri, en henni verður örugglega víða fagnað, og fer vísast í upplagi hátt í þrjátíu þúsund eintök mörgum til skemmtunar. Páii Baidvin Baidvinsson !

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.