Símablaðið - 01.12.1973, Síða 12

verið stöðvarstjóri í 43 ár samfellt og lengur
en nokkur annar.
Umsvifin í starji stöðvarstjóra hafa vafa-
laust tekið miklum stakkastiptum á rúm-
um fjórum áratugum, Karl?
„Já, vissulega hefur starfið toreytzt gífur-
lega og í sannleika sagt svo mikið, að engin
leið er að gera grein fyrir þeim breytingum
í stuttu máli.
Til að nefna eitthvað var starfsfólk stöðv-
arinnar á Blönduósi árið 1930, er ég tók við
stöðinni, aðeins ég og ein aðstoðarstúlka
við sámann; það var allt og sumt. En þegar
starfsfólkið var flest á stöðinni á Akranesi,
störfuðu þar 30 manns, þar af 24 símastúlk-
ur, en þeim fækkaði í 6, þegar sjálfvirka
stöðin kom til sögunnar11.
Það er að sjálfsögðu margs að minnast
frá næstum hálfrar aldar starfsferli?
,,Að sjálfsögðu er það svo, bæði atburða
á vettvangi félagsmálanna og frá starfinu
sjálfu. Þó að margt komi fram í hugann,
þegar litið er til baka, er ekki hægt að rekja
hér í stuttu máli nema fátt eitt, sem á dag-
ana hefur drifið. En efst í huganum verða
mér minningarnar um ánægjulegt samstarf
við „kollegana". Mér er sérstök ánægja að
geta fært þeim manni, sem allra lengst hef-
ur unnið með mér að félagsmálum stöðvar-
stjóra, núverandi varaformanni F.Í.S., Jóni
Tómassyni í Keflavík, beztu þakkir fyrir
einstaka samvinnu í gegnum árin.
Varðandi samskiptin við yfirmenn stofn-
unarinnar hef ég það að segja, að um þau
á ég aðeins góðar minningar, þó að því sé
alls ekki að leyna, að á ýmsum tímum voru
mál allfast sótt og varin“.
Ert þú ekki einn af stofnendum Félags
stöðvarstjóra?
„Ekki get ég neitað því, að ég hafi komið
þar nærri. Félag stöðvarstjóra á 1. flokks B-
stöðvum var formlega stofnað árið 1941.
Að unirbúningi félagsstofnunarinnar stóðu
auk mín þeir Þórður Sæmundsson . á
Hvammstanga, Hjálmar Halldórsson á
Hólmavík og Þorkell Teitsson í Borgarnesi.
Liðlega þrjátíu stöðvarstjórar á 1. flokks
42
B-stöðvum urðu strax félagsbundnir. Launa-
baráttan var að sjálfsögðu fyrsta verkefni
hins nýstofnaða félags, en fleiri baráttu-
mál komu fljótlega til sögunnar.
Allt til þess tíma, er félagið var stofnað,
höfðu póst- og símstöðvar verið reknar fyrir
fastákveðná upphæð á mánuði, en síðar
hlutu stöðvarstjórar stærstu stöðvanna við-
urkenningu sem opintoerir starfsmenn, svo
og annað starfsfólk þeirra, en það var ekki
átakalaus barátta að fá þau réttindi viður-
kennd“.
Karl Helgason var fyrsti formaður Félags
stöðvarstjóra á 1. flokks B-stöðvum og átti
sæti í stjórn þess allan þann tíma, sem það
starfaði sem sjálfstætt félag, og síðan í
deildarstjórn eftir að félagið gerðist sem
heild aðili að Félagi íslenzkra símamanna.
Átti Karl sæti í deildarstjórn þangað til á
aðalfundi á síðastliðnu sumri.
í samtalinu við Símatolaðið sagði Karl,
að fyrstu ár stöðvarstjórafélagsins hafi ver-
ið mikil erfiðleika- og reynsluár fyrir þá,
sem í fararbroddi stóðu.
Sagðist hann vonast til að geta síðar
minnzt eins og annars, sem honum væri
minnisstætt frá liðnum dögum, á síðum
Sím'ablaðsins.
Ertu nú setztur í helgan stein, Karl?
„Nei, alls ekki. Ég vinn nú hálfan daginn
á skrifstofu Bæjarsímans í Reykjavík og lík-
ar það vel.
Heldurðu, að þú veldir sama starfssvið,
ef þú vœrir nú að leggja út í lífið?
„Sannarlega væri sú hugsun mér ekki
svo fjarlæg“, svaraði Karl.
Karl bað Símablaðið að lokum að flytja
samstarfsfólki hans á símstöðinni á Akra-
nesi beztu kveðjur og þakklæti fyrir sam-
starfið. Einnig öðrum þeim, sem hann hefur
átt samstarf við á starfsferli sínum, þar á
meðal því fólki, sem notið hefur þjónustu
stöðvarinnar.
Þess skal getið hér til viðbótar, að starfs-
fólk stöðvarinnar á Akranesi hélt Karli
kveðjusamsæti, er hann lét af starfi stöðv-
arstjóra í sumar, og færði honum við það
tækifæri fagurt vasaúr að gjöf sem þakk-
lætisvott fyrir samstarfið.
B I MAB LAÐ IÐ