Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2006, Síða 46

46 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006
Helgarblaö DV
Valur Gunnarsson skrifar af ferðum sínum í Finnlandi. í þetta skipti lendir hann í æsispennandi bar-
áttu við kattakonu og föruneyti hennar, kettina Púmu og Luigi, sem hún elskar meira en nokkuð annað
í heiminum.
Forfeður mínir höfðu einhverntíma beitt
exi, þó ekki hafi það veríð á tré. Ég
ímyndaði mér að bútarnir væru krists-
menn á hnjánum, og efmaður iyfti ex-
inni nógu hátt upp og hjó henni svo nið-
ur afalefli var hægt að kijúfa þá í tvennt
með einu höggi. Þetta lærðist hratt.
Valur Gunnarsson hefurskóg-
inn ekki í blóðinu likt og Finnar.
Ui mitt sem Itötlur
Kettirnir hétu Púma og Luigi.
Brjálaða kattakonan í kofanum
sagðist elska þá meira en nokkuð
annað í heiminum. Hún hafði eytt
undanförnum tveim vikum í að
reyna að komast til Marokkó á
fullbókaðri flugvél með ímynduð-
um amerískum kærasta sínum,
þangað til flugfélagið sagði henni
að meiri líkur væru á að hún kæm-
ist ef hún hætti að hringja.
Ég hafði ætlað að vera í kofan-
um í millitíðinni og passa upp á þá
Púma og Luigi, en nú var allt útlit
fyrir að við þyrftum að vera þarna
öll fjögur. Sem þýddi að mann-
eskju/kattarhlutfallið yrði skekkt,
og ekki víst að kofinn þyldi það.
ísskápur sem svefnherbergi
„Þú!“ sagði brjálaða kattakonan
þegar hún kom inn á bensínstöð-
ina. Höfuð hennar vaggaði til og
frá og augun voru skerandi og ég
sá að ég myndi ekki fá tíma til að
klára bjórinn. Sem var ekki jafn
mikill harmleikur og það kann að
hljóma í fyrstu, þar sem reglurnar
sögðu til um að þó að selja mætti
bjór á bensínstöðinni var bannað
að drekka hann þar, og því var það
einungis pilsner sem var skilinn
eftir í glasinu. Hún vísaði mér inn í
rauðan Volkswagen Golf og við
keyrðum í áttina að kofanum.
í einu herberginu stóð opinn
ísskápur, jafn ótengdur og ofninn,
en matvörurnar í honum voru
samt sem áður við frostmark.
Þetta var svefnherbergið mitt.
Ég hafði þó lítinn tíma til að
sitja þar inni og skjálfa, því að ég
var strax settur í að höggva við.
Rocky vs. Ivan Drago
Ólíkt Finnunum er ég ekki með
skóginn í blóðinu, og því gekk í
fyrstu illa að búta niður mittisháa
stautana. En forfeður mínir höfðu
einhverntíma beitt exi, þó ekki
hafi það verið á tré. Ég ímyndaði
mér að bútarnir væru kristsmenn
á hnjánum, og ef maður lyfti ex-
inni nógu hátt upp og hjó henni
svo niður af alefli var hægt að
kljúfa þá í tvennt með einu höggi.
Þetta lærðist hratt. Ég var Rocky 4
og umheimurinn var minn Ivan
Drago, sem þyrfti að berja til
hlýðni.
Ég bar viðinn inn í kofann og
hún kveikti upp í kamínunni, sem
var staðsett í hennar herbergi. Ég
var rekinn aftur út, en hún lánaði
mér þó húfu sem átti að gera vist-
ina bærilegri á næturnar þegar ég
hjúfraði mig upp að ísskápnum.
Baráttan um góða stólinn
Brjálaða kattakonan fór út um
kvöldið og ég notaði tækifærið og
fór inn í hlýja herbergið. Luigi lá
makindalegur í góða stólnum.
Hann spennti klærnar í ábreiðuna
þegar ég lyfti honum upp, en gat
ekki barist lengi gegn ofureflinu,
og ég fleygði honum á gólfið.
Ég breiddi yfir mig allt það sem
ég fann og las finnsk ævintýri um
gullna fiska þangað til brjálaða
kattakonan kom heim. „Rakstu
köttinn minn úr stólnum?" sagði
hún ergileg, og ég fór aftur inn til
ísskápsins. Það hafði kólnað með
kvöldinu, hér var ekki hægt að flýja
mun dags og nætur þegar myrkrið
lagðist á með öllum sfnum þunga.
Ég var að klæða mig í þriðju peys-
una þegar kattakonan kom fram
og spurði mig hvort ég hryti nokk-
uð. Ég neitaði því, og fékk að sofa á
gólfinu á milli kattanna í hlýja her-
berginu.
Við þrír
Brjálaða kattakonan fór í bæinn
daginn eftir, og skildi okkur þrjá
eftir. Kattar/manneskjuhlutfallið
var aftur orðið eins og það átti að
/ einu herberginu stóð opinn ískápur, jafn
ótengdur og ofninn, en matvörurnar í honum
voru samtsem áður við frostmark. Þetta var
svefnherbergið mitt.
Kristnir klofnir f herðar niður Vali tókst
að vinna á trjádrumbunum með aðfarir for-
feðrána fyrir hugskotsjónum.
vera, og ró færðist yfir kofann.
Kjúkling var hægt að elda í blýpotti
í arninum, skreyttum myndum af
köttum, og borinn með pottalepp-
um sem á voru fleiri kattarmyndir.
Kettirnir skitu í sinn sandkassa
og ég skeit í minn, útiklósett þar
sem maður henti sagi yfir afköst sín
og setti pappírinn í poka. Þeir Luigi
og Púma virtust smám saman
sætta sig við nærveru mína, og þótt
barist væri um góða stólinn reyndi
ég ekki að svelta þá til hlýðni, þó að
hugmyndin hafí hvarflað að mér.
Kannski var ég harður húsbóndi,
en ég var stærri en þeir og taldi mig
þess vegna hafa réttinn. Hefðu
stærðarhlutföllin verið öfug myndu
þeir líklega éta mig.
En brátt myndi brjálaða katta-
konan koma heim aftur, og þá yrði
allur friður úti. Þá þyrfti að halda
aftur til stórborgarinnar, þar sem
hlutföllin á milli manna og katta
var enn skekktari, og engan frið að
fá.
Dýrmætari enn allt annað i heiminum
Kettirnir áttu hug og hjarta brjáluðu katta-
konunar.
Munaður Vesalings Valur laumaðist tii að
kynda ofninn þegar kertingarskarið brá sér
afbee.