Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2006, Blaðsíða 48

Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2006, Blaðsíða 48
48 LAUGARDAGUR 1. APRÍL 2006 Menning DV Umsjón: Þórunn Hrefna Sigurjónsdóttir hrefna@dv.is Benedikt S. Lafleur hefur vakið töluverða athygli hin síðari ár fyrir óheyrilegan dugnað. Hann hefur gefið út heilmargar bækur, skrifað bækur, málað myndir og synt í sjó. Hann hefur einnig staðið fyrir hinum rómuðu Skáldaspírukvöldum í Iðu og vinsælum jóganámskeiðum, auk þess sem hann kennir númerólógiu og glermálun. alltaf á leiðinni upp brattan stiga þar opnast gap drauma sem aldrei gátu ræst drauma sem hlæja alla nóttina Benedikt S. Lafleur Aþað tilað gera alla hlutilbotn. DV-mynd: Stefán Karlsson. Það sem Benedikt Lafleur gerir einkennist af næstum því sjúklega miklum áhuga fyrir listinni. Hann hefur nú komið öllum sínum áhugamálum undir eitt þak og rekur listamiðstöð sína úti á Granda. Þangað skundar blaða- maður menningarsíðu hress í bragði til þess að taka viðtal við Benna blóm. Fljótlega segir Benedikt frá því að hann sé nýstiginn upp úr flensu og þess vegna hafi hann verið mjög góður við sjáifan sig. Þetta eru orð að sönnu því verksum- merki í stofunni gefa til kynna að sjúklingurinn hafi étið heilan kassa af páskaeggjum - í skál á borðinu eru leifar af sælgæti og a.m.k. tíu málshættir. Blaðamaður fær eitt egg til að narta í og hlýtur málsháttinn „Engin keðja er sterk- ari en veikasti hlekkur hennar," sem verða víst að teljast góð sann- indi. Seinþroska en elskaði Don Kíkóta Benedikt segir að hann hafi verið iðinn við að lesa þegar hann var lítill strákur, þó hann hafi verið fremur seinþroska. Sú bók sem varð til þess að hann öðlaðist bók- menntcdegan áhuga var Don Kíkóti í þýðingu Guðbergs Bergs- sonar. „Bókin kom út í mörgum bindum, mig minnir að þau hafi verið átta eða tólf, og auðvelt að nálgast þau. Mér fannst þetta ótrúlega fyndnar bækur og ég sat uppi margar nætur og las. Það sem smitaðist í gegn var að Cervantes nýtur þess að segja manni sögur og svo er þýðing Guðbergs líka alveg frábær." Benedikt stundaði háskólanám í bókmenntafræði og ffönsku, en hann úskrifaðist árið 1993. „Þá kynntist ég Gunnari Þorra, sem hafði mikinn bókmenntaáhuga, en hann kynnti mig fyrir Bjarna Bjarnasyni rithöfundi og það tókst vinátta með okkur. Við bjuggum þrír saman í íbúð Gunnars Þorra á Hverfisgötunni og þar varð til bók- menntakommúna sem leiddi af sér Andblæ, en það voru upplestr- arkvöld sem við héldum annað hvort fimmtudagskvöld. Hug- myndin var að ná til rithöfunda í grasrótinni, sem ekki voru endi- lega þekktir og ekki var heldur skilyrði að þeir væru ungir. Það var nóg að þeir væru að fást við bókmenntir." Blankheit í París „Ég fór til Frakklands og ákvað að helga mig listinni alfarið. Ég var þar í sjö ár, skrifaði og skrifaði og og málaði og málaði. Eg tók listina mjög alvarlega og var sannfærður um að ég fengi listamannalaun," segir Benedikt og hlær. „Auðvitað var það mesti misskilningur, þó að ég hefði kannski átt að fá þau miðað við afköst." Sambandið við ísland rofnaði. Benedikt öðlaðist franskan ríkis- borgararétt og var fyrstu þrjú árin á atvinnuleysisbótum. „Eg var alltaf að reyna að fá vinnu, en í París er mikið atvinnuleysi og erfitt að fá hlutastarf. Það gekk þó á endanum, ég vann við uppvask og kennslu, m.a. kenndi ég mynd- list í bamaskóla sem nunnur ráku. En lengst af át ég bara spagettí og gerði það sem maður gerir þegar maður er biankur. Það var auð- vitað hundleiðinlegt, en en á móti kom að ég naut frelsisins. Ég var ofsalega ánægður að geta sinnt hstinni og að fá að kynnast öðmm listamönnum og alls konar fólki." Ósjálfráð skrift Skömmu eftir að Benedikt kom heim gaf hann sjálfur út smá- sagnasafnið f blóðspomm skálds, undir merkjum Lafleur. Safnið var mikið að vöxtum, 39 smásögur, enda skrifaði Benedikt nær lát- laust allan ú'mann sem hann stóð við í Frakklandi og kom heim með heil tuttugu handrit - sannkallaða veislu í farangrinum. Útgefendur reyndust Benedikt þó ekki vel. Hann hafði unnið töluvert að því sem hann nefnir ósjálfráða skrift, en það féll ekki í kramið þegar heim var komið. „Flestir rithöfundar em að glíma við hugmyndir sem þeir hafa haft í kollinum í nokkur ár. Mér fannst ég vera að eltast við tímann og skottið á sjálfum mér og leið oft eins og þjökuðum manni. Ég vildi losna úr þessu með því að skrifa merkingar- lausan texta. Ég tæmdi hugann og lét textann streyma, en hann þurfti ekki einu sinni að vera mál- farslega réttur. Ég man að ég sýndi þetta Halldóri Guðmundssyni út- gefanda þegar ég kom heim, en hann sagði: „Veistu, ég bara GET ekki gefið þetta út! Hvað heldurðu að fólk segi?" „Ég safnaði þá sjálfur í bók og gaf út. Hún nefndist I hugsunar- leysi tímanna." Benedikt viðurkennir að hann eigi það til að gera alla hluti „í botn", eins og það er kallað. „Þegar ég fann mína köllun má segja að ég hafi orðið alveg manískur," segir hann. „Margir detta niður í þunglyndi á milli en það gerðist aldrei hjá mér. Þegar ég er að sinna listinni, þá hef ég endalausa orku. Það er eins og að vera í stöðugri hugleiðslu. Maður er í núinu, vinnur bara úr inn- blæstrinum og draumunum." Blómið og númerólógían „Það er skemmtilegt að segja frá því að Lafleur-nafnið kom bara til mín," segir Benedikt. „Vinur minn var að gantast og stríða mér eins og hann gerði oft. Kallaði mig Benedictos Bertolucci de la Fleur. Hann var að bulla en ég greip það á lofti og ætlaði að vera voða frum- legur. Seinna kom í ljós að þetta nafn var til, og er mikið notað í Kanada. En í raun þýðir nafnið bara Blómið. Maður var auðvitað voðalega upptekinn af sjálfum sér, að reyna að finna sig sem lista- mann." Benedikt segir líka að hann hafi áttað sig á því í gegnum númer- ólógíu sem hann hefur dálæti á að þegar hann reiknar út nafnið, þá kemur út listatalan þrír. Og ef ég bæti Lafleur við Benedikt Sigurðs- son, þá fæ ég meistaratölu út úr nafninu, sem er mjög jákvætt." Númerólógían snýst um það að finna tölugildi á bak við hvern bókstaf í nafni fólks. Hver tala hefur ákveðna merkingu og gefur frá sér ákveðna orku, enda er númerólógían við hlið stjörnu- spekinnar um heim allan." Benedikt heldur námskeið í númerólógíu og er að kenna fólki að tölugreina aðra, „reikna nöfnin „Þegar ég fann mína köllun má segja að ég hafi orðið stöðugt manískur. Það eru margirsem detta niður / þunglyndi inn á milli en það gerist aldrei hjá mér. Þegar égerað sinna list- inni, þá hefég enda- lausa orku." rödd þín regnið dansar á kvistinum (Geirlaugur Magnússon, Andljóð og önnur (brot)) DV mynd Stefán
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.