Freyr - 01.04.1955, Side 22

114
FREYR
uð. Nr. 3 er fædd í Árnessýslu af skagfirzk-
um foreldrum. Nr. 4, 5 og 6 fæddar í Eyja-
firði.
Verður nú lítillega rætt nánar um verð-
launahrossin.
Stóðhestar.
Hreinn frá Þverá, sjá Frey bls. 382 1954, hlaut hæstu
einkunn stóðhesta á Þingvöllum 1950 og nú aftur á
Þveráreyrum. Með þessu fylgdu heiðursverðlaun Búnað-
arfélags Islands „Sleipnisbikannn". Slíkur hestur hlýtur
að vera góður, og þyrfti að vera alveg ágætur. Eðlilega
má þó ýmislegt að hestinum finna, sem óska mætti að
væri betra þegar meta á hann, sem hinn fullkomna gæð-
ing. Stærðin er heppileg og verður ekki út á hana sett.
Dökkjarpi liturinn er ekki fagur, ekki nógu hreinn, og
litur á faxi, tagli og fótum ekki nógu dökkur og skær
og sker sig illa frá kroppslitum. Höfuðið er heldur
g’'ófara en æskilegt væri, augnabogar ekki nógu háir
og kinnkambar ekki nógu skarpir. Ennið ætti að vera
dálítið breiðara, niðurandlitið fíngerðara og beinaber-
ara og skil kjálkabarða og niðurandlits greiniiegri, augna-
svipurinn harðari og fjörlegri. Hálsinn er fíngerður en
ekki nógu hátt settur og vantar sveigju í hnakkann, eri
sá byggingargalli er svo algengur hjá íslenzka hestakyn-
inu, að því þyrfti að veita sérstaka athygli, þegar um
val kynbótahrossa er að ræða. Skrokk- og fótabygging-in
er mjög góð, en þó mætti óska að lærin væru nokkuð
dýpri. H'einn hefur allan gang og er vel hreingengur.
Töltið er ekki nógu mikið og fjaðurmagnað, skeiðgripin
eru sæmileg, en aldrei myndi hann verða mikill ferð-
hestur á skeiði. Brokkgripin eru hrein og góð. Stökk-
ferðin er í meðallagi. Viljinn er mjúkur og þjáll, en
hann skortir fjör og léttleika til þess, að geta talist
ágætur. Hreinn er framúrskarandi skapgóður og æðru-
laus, og er það svo mikill kostur, að slíkt verður tæplega
of metið.
Hreinn fékk hærri einkun fyrir afkvæmi en nokkur
hinna stóðhestanna, sem sýndir voru, enda er hann orð-
inn það fullorðinn, að staðgóð reynsla ætti að fara að
fást á afkvæmunum, en verðmæti kynbótadýra fer fyrst
og fremst eftir ágæti afkvcemanna. Hreinn átti þrjá syni
á stóðhestasýningunni, sem verðlaun fenp-u, alla 7 vetra.
Þetta eru sæmilegir hestar, en ekki gæðingar. Þeir fá
allir mun lægri einkunn en faðirinn, bæði fyrir byggingu
og reiðhestshæfileika. Blesi frá Djúpadal var sýndur með
afkvæmum. Hann fékk líka lægri einkunn fyrir þau
en faðir hans. Þessir þrír Hreinssynir eru allir mjög ólíkir
föður sínum. Tveim þeirra, Gusti á Ríp og Blesa í
Djúpadal, svipar ekki áberandi tii föðursins í neinu,
hvorki lit, byggingru, ganglagi, skapgerð eða neinu öðru.
Blesa frá Þverá svipar til föðurins í skapgerð, en er gróf-
byggðari með lakari fætur, hefur allan gang, en er þung-
fær, skerpu- og viljalltill. Blesi frá Djúpadal er lítill og
fremur væskilslegur með pervisalega kroppsbyggingu,
144 cm brjóstmál, sem er alltof lftið á 7 vetra stóðhesti,
enda þótt æskilegt sé að reiðhestar séu þurrbvggðir, og
léttbyggðir að vissu marki. Fæturnir eru ekki vel góðir.
Hestinn vantar tilfinnanlega reisn, og hann virtist liggja
full mikið í skeiðinu. Gustur frá Ríp er léttvfgur klár-
hestur. Má vera að hann sé beztur af þessum Hreins-
sonum. Enginn þeirra getur talist sérrstaklega álitlegur
kynbótahestur í reiðhestarækt, þótt þeir séu nothæfir,
og þeir eru ekki mikil meðmæli með föðurnum, enda
engir föðurbetrungar.
Sörli frá Abæ var nr. 2 af stóðhestunum, sjá Frey bls.
383, 1954. Eigandi hans er Pétur á Hjaltastöðum o. fl.
Hann er hrafnsvartur, og lítill vexti, illa reistur og skortir
að sumu öðru leyti góða reiðhestabyggingu. Bygging
hestsins er yfirleitt mun lakari en föður hans, Blakks frá
Ulfsstöðum. (Sjá Arsrit Landsambands hestamannafélaga
1951). Vegna hins mikla vilja, traustu skapgerðar og
ganghæfileika, verður að reyna hestinn sem kynbóta-
hest, þrátt fyrir byggingargallana.
Randver frá Kirkjubæ var nr. 3, sjá Frey, bls. 384,
1954. Hann er sótrauður með lítið eitt ljósara tagl og
fax og mjóa blesu. Þetta er mjög vel ættaður hestur
í báðar ættir, nokkuð skyldleikaræktaður. Móðirin er
kynbótahryssa í Kirkjubæ. Hún er fögur og vel byggð
og reyndist við tamningu vera ganggóð, með góðan
vilja og góða skapgerð. 011 afkvæmi þessarar hryssu
hafa reynzt úrvalshross. Randver er vel byggður, með
mjög hlutfallagóðann, sterkbyggðan og samtímis mjúk-
byggðan skrokk, vel settan og vel borinn háls en heldur
stuttan, með sæmilega góðri hnakkasveigju. Fætur eru
sterkir og réttir með ágætum liðamótum og góðum hóf-
um. Að þessum hesti má finna, að höfuðið er of gróf-
gert1 og ekki nógu frítt, enda þótt augnasvipur sé góður
og eyrun frekar fíngerð og vel borin. Ennfremur að
mjaðmarhorn eru of útstæð svo samtenging síðu annars-
vegar og mjaðmar og læris hinsvegar verður of opin.
Eins og hesturinn kom fyrir þarna á sýningunni, var
viljinn ekki nógu mikill, en til þess kunna að Iiggja
aðrar ástæður en þær, að hann raunverulega skorti vilja
Hreyfingarnar eru ágætar, gangurinn er hreinn, töltið
hreint og mjög fjaðurmagnað, með alveg réttum fjór-
skiftum takti, enda tölti hann allra stóðhesta bezt þeirra,
er á sýningunni voru. Skeiðgripin ágæt, þó ekkert æfð,
brokkið og stökkið sæmilegt. Skapið er mikið, en hestur-
inn er alveg hrekkjalaus, ófælinn, óragur og þægur í