Freyr - 01.04.1955, Blaðsíða 32

120
FREYR
lánsbeiðnir um síðustu áramót að upphæð
8—10 millj. kr.
Árangurinn er líka farinn að koma í ljós.
Sauðfé fjölgar mjög ört. í árslok 1952 var
tala þess 443 þús., í árslok 1953 544 þús. og
um síðustu áramót mun tala þess sennilega
vera talsvert yfir 600 þús. Af þessu leiðir,
að næsta haust mun þurfa að flytja út al'l-
mikið magn af kjöti, og verður verð þess
sennilega lægra, en það verð, sem fæst á
innlendum markaði. Verra er þó, ef féð
verður jafnframt rýrara, eftir því sem
fjölgar í högunum.
Mjólkurframleiðslan má nú alls ekki
vera meiri, ef mjólkurvörurnar eiga allar
að seljast á innlendum markaði. Smjör-
birgðir voru 1. jan. 1954 210 tonn, 31. maí
höfðu þær lækkað niður í 88 tonn, en uxu
síðan aftur og voru komnar upp í 192 tonn
1. okt. s. 1. Verð á mjólkurvörum á erlend-
um markaði er svo lágt, að útflutningur
getur ekki borgað sig. Er því mjög var-
hugavert að auka mjólkurframleiðsluna að
ráði frá því, sem nú er.
Það er því mikil nauðsyn fyrir bændur
að gera framleiðsluna fjölbreyttari en hún
er nú, og við því má jafnvel búast, að sú
mikla fyrirgreiðsla, sem bændur njóta nú
af hálfu ríkisvaldsins, verði þeim til lítilla
nytja, ef þeir gera sér þetta ekki vel ljóst.
Kornræktin getur orðið drjúgt spor í þessa
átt, ef rétt er á haldið.
Sú mótbára hefur komið fram, að kornið
nái hér ekki öruggum þroska í öllum ár-
um, en það gera kartöflur heldur ekki, og
dettur þó engum í hug, að hætta skuli
kartöflurækt. Kornið hefur líka það fram
yfir kartöflurnar, að það þolir lengri
geymslu og ekki mun skorta markað að
sinni, en nú mun vera flutt inn kolvetna-
fóður fyrir um 20 millj. kr. á ári.
Þá kunna sumir að álíta, að ekki verði
unnt að hafa sáðskipti, en það er misskiln-
ingur, því að í sáðskiptiræktun með korn-
rækt má hafa túnrækt og garðrækt. Einnig
getur hörrækt komið hér til greina, ef hún
reynist hafa framtíð fyrir sér.
Ríkisstjórnin hefur boðað, að hún muni
beita sér fyrir aukningu jarðræktarfram-
lagsins, meðal annars hyggst hún auka
framlag til skurða úr 50% í 70%. Gæti
þetta fé ekki orðið bændum til meira
gagns með því að nota það til styrktar
kornræktinni?
Kópsvatni, 17. janúar 1955.
Fiutningar á snjóbíl
Svo sem kunnugt er gerði þurramæði vart við sig á ný
á s.l. hausti. I tilefni af því hefur þótt ástæða til að
tryggja mjög varnarlínur við grunsöm fjárskiptasvæði og
hefur sauðcjársjúkdómanefnd ákveðið að láta girða, á
næsta vori, 60—70 km. langar girðingar. Meiri hluti
þeirra verður lagður á heiðum og afréttarlöndum og er
víða mjög e:fitt að koma efni þangað að sumrinu. Þess
vegna var leitað eftir því við Guðmund Jónasson, sem
kunnur er fyrir ferðalög á snjóbíl, hvort hann vildi taka
að sér flutninga á meiri hluta þessa girðingarefnis. Und-
anfarnar 3 vikur fyrri hluta marz hefur Guðmundur unn-
ið að þessum flutningum. Flutti hann efnið á tíuhjóla-
bílum norður á Holtavörðuheiði og til Hrútafjarðar, þar
eð heiðin var ófær öðrum bílum. En þaðan hefur hann
dreif efninu á snjóbílnum, um 40 tonnum, á vegalengd
er nemur rúmum 40 km. Er það á 12 km. línu frá
IJrútafirði vestur í Skeggjagil, á 24 km. línu frá Dæld
á Holtavörðuheiði austur að Hvíslarvötnum á Tvídægru
og á S km. línu norður frá Arnarvatni og er lang lengst
að flytja þangað. Auk þess hefur hann dreift nokkru
af vír meðfram girðingu, sem liggur upp úr Hvítársíðu
norður í Hvíslarvötn.
Tíðin var erfið framan af tímanum og lengst af dimm-
viðri á heiðum. Varð Guðmundur að grípa hvert tæki-
færi þegar upp rofaði til þess að vera alltaf viðbúinn.
Gisti hann flestar næturnar I Sæluhúsinu á Holtavörðu-
heiði.
Vafasamt er að framkvæmanlegt hefði verið að koma
þessum flutningum í kring að sumarlagi, einkum af því
að skortur er á hestum og reiðverum til þeirra hluta.
Var því mjög árlðandi að geta flutt efnið á þennan hátt.
Guðmundur hefur nú, eins og oft áður, sýnt mikinn
dugnað og árvekni I störfum og er það honum að þakka
ásamt hinu hentuga farartæki, snjóbílnum, hversu greið-
lega hefur tekist að afkasta svo miklu verki á skömm-
um tíma. S. F.