Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.2006, Síða 34

54 FÖSTUDAGUR 29. DESEMBER 2006
Helgin PV
Þaö má eiginlega segja aö þær séu komnar á upphafsreit. í Árósum fæddust þær á aðfangadag fyrir 22 árum og
þar sitja þær systur nú á skólabekk og nema arabísku og íslömsk fræöi. Hluti af náminu fór fram í Kaíró í
Egyptalandi, þaðan sem þær systur komu á aðventunni til aö halda jólin hátíöleg meö foreldrum sínum.
Jólastelpurnar Halla og Ragna
Hafa aldrei þurft að rökstyðja
hvers vegna þær eru kristnar.
KOMÁÓVART
lólabörnin, tvíburasysUirnar Halla og Ragna Ólafsdætur, segjast alltaf hafa
verið samstiga og nú hafa þær valið sér harla óvenjulegt framhaldsnám;
nám í arabísku og um menningarheim múslíma. Námið segja þær bjóða
upp á marga möguleika, þótt fáir virðist koma auga á þá í fyrstu.
„Það er ekki ólíklegt, að því
, minna samfélagi sem maður elst
upp í, því forvitnari verði maður
um aðra menningarheima," segja
þær systur, sem ólust upp austur á
Djúpavogi hjá foreldrunum Freyju
og Olafi og Regínu stóru systur. Þar
fengu þær ungar að árum örlitla
innsýn í menningu annarra landa
þegar þær lærðu að leika á píanó
hjá Tékkunum Vieru og Pavel Man-
ásek og þótt þeim hafi að sumu leyti
þótt erfitt að kveðja heimahagana
á unglingsaldri var löngunin sterk
eftir að kynnast stærri stöðum.
Alltaf samstiga
Þaö er erfitt aö þekkja þcer í
sundur nema vegna þess að þcer eru
með ólíka hárgreiöslur og eiginlega
v ógjörningur jyrir þann sem hitt-
ir þcer í jyrsta sinn aö vita hvor er
Halla og hvor er Ragna. Ljóshœrö-
arog bláeygðar og haja yjirleitt gert
allt saman í líjinu.
„Þetta er eins og tuttugu og
tveggja ára hjónaband með skúr-
um og skini," segja þær hlæjandi.
„Við erum alltaf saman og þegar við
gerðum einu sinni tilraun í Verslun-
arskólanum til að fara ekki í sama
bekk, höguðu örlögin því þannig
að við lentum saman í bekk."
Þcer segja aldrei haja verið mjög
greinilegt hvor þeirra sé leiðtoginn.
„Við treystum mikið hvor á aðra
og það fer eftir aðstæðum hvor er
leiðtogi í hvert sinn," segja þær og
ekki kemur fram hvor þeirra hafi
fyrst talað um að fara í framhalds-
skóla í Reykjavík.
„Unglingar úti á landi hafa oft
ekki mikið val á framhaldsnámi og
þurfa að sækja nám í stóru þéttbýl-
in. Við vorum alltaf spenntar fýTÍr
því að víkka sjóndeildarhringinn
og ákváðum að fara til náms við
Verzlunarskóla íslands. Við leigð-
um saman íbúð, en svo fékk Halla
sér kærasta og fór í sambúð," bæt-
ir Ragna við til að skýra betur út
hvers vegna hún er lengra komin í
námi og virðist oftar hafa orð fyr-
ir þeim.
Ejtir stúdentsprójvorið 2004 var
Ragna ákveðin í að sjá heiminn og
hélt utan til jramhaldsnáms.
„Þá fannst mér Reykjavík ekki
nógu stór og ég vildi sjá meira af
heiminum. Regína systir okkar var
á leið í framhaldsnám til Árósa og
hvatti mig til að koma með. Þeg-
ar ég fékk bækling frá háskólanum
þar um það sem í boði var, sá ég
strax hvað ég vildi læra."
íslendingar hissa á
námsvalinu
Arabíska og íslömsk jrceði.
Ókunnugt um ákvörðun Rögnu
kveikti sama námsgrein áhuga hjá
Höllu þegar hún leit í bœklinginn,
þótt sjáljvceri hún ekki á leið ífram-
haldsnám á þeim tímapunkti.
„Þetta langar mig að læra! hugs-
aði ég með mér þegar ég sá hvaða
námsgreinar voru í boði til BA-
prófs," segir Halla, sem hélt til Ár-
ósa fyrir rúmu ári.
„Þegar ég flutti til Danmerkur í
,.,Það i'i afgengara að Islendingar verði nwira
hh$a cn Danu. cnda mun eðlilegra i Danmörku
að þar búi'fjöldi innfíyíjenda. Það kom okkur
verulega á óvart að sjá hvei t stefndi t umieeðu
um útlendinga héi a íslandi i vetui og þar voiu
oft notuð alltaf horð orð
f mosku Múhameðs Ali Moskan er staösett á borgarvirki Kalró og þarna eru systurnar Halla,
Regina og Ragna meö föður sínum Ólafí Áka Ragnarssyni.
fyrrahaust ákvað ég að fara ekki í
sama nám og Ragna - svona til til-
breytingar! - og byrjaði í frönsku
og námi í evrópskum fræðum. Það
átti hins vegar ekki við mig, svo ég
ákvað að skipta um nám."
Þrátt fyrir að þykjast ákveð-
in í að haja valið rétt, viðurkennir
Ragna að smá efasemdir hafi gert
vart við sig þegar hún hóf námið.
„Fyrst hugsaði ég: „Vá, ég var
ekki að fara sniðuga leið núna!"
segir hún hlæjandi. „Flestir vina
minna höfðu valið sér hefðbund-
ið nám, lögfræði eða viðskipta-
fræði, en fyrsta veturinn í háskól-
anum í Árósum var lögð áhersla á
málfræðina. Við lásum málfræði-
skilgreiningar Kóransins og þótt ég
hafi gaman af að læra tungumál,
var námið frekar þurrt. Annan vet-
urinn lærðum við skrifmálið og al-
menna arabísku og þá fór að verða
gaman í skólanum."
Þcer segjast vissulega verða var-
ar við aðfólk verði hissa þegar það
heyri hvaða framhaldsnám þcer
hafi valið sér.
„Það er algengara að íslending-
ar verði meira hissa en Danir, enda
mun eðlilegra í Danmörku að þar
búi fjöldi innflytjenda. Það kom
okkur verulega á óvart að sjá hvert
stefndi í umræðu um útlendinga
hér á íslandi í vetur og þar voru oft
notuð alltof hörð orð."
En hvar nýtist nám sem þetta?
„Mjög víða," svara þær umhugs-
unarlaust. „Námið mun nýtast
okkur til starfa sem túlkar, í sendi-