Freyr - 01.05.1960, Blaðsíða 17

FREYR
169
ræslu áburðar o. s. frv., beitarþol, hvort
þeim hentar betur hreinrækt eða sambýli
og þar fram eftir götunum.
Fullreynt verði hvort hægt sé að rækta
fræ af beztu íslenzku fóðurgrösunum í stór-
um stíl í landinu, og auka afköst þeirra
með kynbótum. Hæfum manni (eða stofn-
un) verði falið að annast um sáðvöruinn-
flutning okkar. Hann sæi um, að ekki yrðu
fluttar inn aðrar tegundir og stofnar en
þeir, sem hefðu sannað yfirburði sína yfir
ísl. grös í tilraunum og hann semdi um
ræktun á fræi þeirra tegunda erlendis, ef
það væri ekki á markaði, svo og á íslenzku
fræi ef ekki reyndist kleift að framleiða
það innanlands.
Með slíkri skipan mála, eða annari betri,
hillir undir þann framtíðar möguleika, að
bændur geti fengið rannsakað það land,
sem þeir ætla að taka til ræktunar og síðan
úr því skorið hvaða. meðferð það skuli fá,
hvaða grastegundir mundu þrífast bezt í
því og að fræ af þeim tegundum væri þá á
boðstólum, og síðan hvaða meðferð nýrækt-
in skuli hljóta til að geta skilað varanleg-
um hámarksarði.
Á slíkri þjónustu ættu bændur vissulega
að eiga kost af hendi þeirra stofnanna, sem
ríkið rekur, atvinnuvegi þeirra til aðstoðar.
Mér er ljóst, að tilraunir þær, sem að
framan getur, yrðu mjög yfirgripsmiklar og
tímafrekar, en við því er ekkert að segja, séu
þær nauðsynlegar. Vel get ég hugsað mér að
fella mætti niður eitthvað af þeim áburðar-
fóðurjurta- og garðræktartilraunum, sem í
gangi eru á stöðvunum í staðinn, ef þær
eru minna aðkallandi, eða búnar að skila
niðurstöðum. Einnig að stöðvarnar geti
skipt með sér verkum varðandi þá þætti til-
raunanna, sem ekki snerta veðurfarið í
landshlutunum beint, ef það gæti flýtt fyrir
niðurstöðum.
Þó að ýtarlegar nýræktartilraunir yrðu
dýrar er þó dýrara að gera þær ekki. Þær
þjóðir sem lengst eru komnar á sviði
landbúnaðar, leggja mikla áherzlu á til-
raunastarfsemi og rannsóknir í þágu hans,
enda efast ég um að nokkur þeirra mundi
leyfa sér þau vinnubrögð, sem við höfum
látið duga í okkar nýræktarstórfram-
kvæmdum. Þetta kann að vera eðlilegt
vegna þeirrar byltingar, sem orðið hefur
á þessu sviði, en tími er kominn til að
taka þetta mál föstum tökum.
Forráðamönnum landbúnaðarins er ef-
laust ljós þörfin fyrir rannsóknir í þágu
hans, en hitt efast ég um, að réttir aðilar
hafi gert sér nógu glögga grein fyrir því
hve okkar miklu nýræktarframkvæmdir eru
byggðar á ótraustum grunni.
Ég hef hreyft hér við máli, sem aðrir hafa
væntanlega betri yfirsýn yfir. Vænti ég þess,
að þeir leiðrétti það sem ranglega kann að
vera athugað, og hundsi ekki það, sem
þar kann að vera fram yfir.
Tilefnið er sá grunur minn, að ekki drjúni
smjör af ö'lum þeim stráum, sem nú er eytt
áburði á í túnum íslenzkra bænda. Og einn-
ig sá að „leiðin til bættra lífskjara." fyrir
framgjarna þjóð, sem lifa vill sjálfstæð í
landi sínu, liggi ekki endilega framhjá
kjörborðinu á kosningadegi, heldur einnig
— og ekki síður — um vel gróna töðuve'li
framtíðarinnar.
Eysteinn G. Gíslason.
BÆN D U R!
Öxlar með vöru- og fólksbílahjólum,
vagnbeizli og beizlisgrindur, kerrur
með sturtubeizli án kassa. — Gamla
verðið, hjá Kristjáni Júlíussyni, Vest-
urgötu 22, Reykjavík, - sími 22724.