Freyr - 01.06.1968, Blaðsíða 37

ið sem bezt og að velja þær aðferðir, er
gefa bezta árangur. Þó ber að sjálfsögðu
að líta á kostnaðinn einnig.
Hirðingartap og kostnaður
Taflan sýnir það ákveðið, að miklu minna
tapast af næringarefnum við hraðþurrkun
grassins en við aðrar aðferðir. Á hitt ber
að líta um leið, að þetta er dýr aðferð, svo
dýr, að vothey verður að mun ódýrara
fóður en hið hraðþurrkaða. Hraðþurrkun
hefur því ekki náð útbreiðslu nema í
Sviss og Danmörku og flestir takmarka
grasmjölsframleiðslu við það magn, sem
þarf til böndunar í fóður handa hænsnum
og svínum. í Bandaríkjum Ameríku er
að vísu framleitt 1,24 milljónir tonna af
grænmjöli árlega og reiknað er með að
þetta aukizt og verði 1,9 milljónir lesta
árið 1967. (miðað við 907 kg=:tonn).
Nú er á það að líta, að kjarnfóðurnotk-
un þar vestra er um 165 milljónir lesta á
ári svo að grasmjölsframleiðslan er þar
er ekki stór póstur, miðað við alla fóður-
þörf.
Samanburður á fóðurverkunaraðferð-
um í Noregi, Sviss og Þýzkalandi, hefur
sýnt, að hraðþurrkun er of dýr aðferð,
miðað við einingarverð á þurrefni og
orkumagni. Danir hafa komizt að raun um
að hraðþurrkun er ódýrari aðferð en vot-
heysgerð. Norskar tilraunir sanna, að
hraðþurrkað fóður kostar 50—60 krónur
norskar þegar hliðstæð næring í votheyi
kostar aðeins 30 norskar krónur.
Með komu sláttutætarans hafa öll skil-
yrði til votheysgerðar breyzt mjög til hag-
ræðis, ekki sízt síðan tekizt hefur að
blanda maurasýru í grasið um leið og sleg-
ið er. Þetta hefur leitt til mjög aukinnar
votheysgerðar í Noregi. í úrkomusömum
sveitum landsins er nú því nær allt græn-
gresi til vetrarforða geymt sem vothey. Á
þurrkasamari landssvæðum mun súg-
þurrkun ná útbreiðslu. Að sama skapi
mun hesjuþurrkun og vallþurrkun minnk-
andi.
Vestan hafs er viðleitni og tilraunir í
gangi til þess að blanda saman gróffóðri
og kraftfóðri og gera af eina allsherjar
blöndu, þar sem kubbað gras eða grænfóð-
ur (2—3 cm að lengd) er í blöndunni.
Gerður hefur verið samanburður á
slíkri blöndu sem þurru fóðri og sem vot-
fóðri. Um þróun í því efni er vandi að spá,
en eigi að nota slíka allsherjarblöndu sem
einasta fóður má telja víst, að þannig
verði fóðrið dýrara en þegar heimafengna
gróffóðrið er notað og við það bætt kraft-
fóðri eins og við á hverju sinni.
F R E Y R
261