Freyr - 01.07.2002, Blaðsíða 5

og er sauðfjárræktarráðunautur
hjá Bsb. Suðurlands. Hennar
maður er Sverrir Gíslason frá
Flögu í Skaftártungu, sölumaður
hjá Aburðarverksmiðjunni, þau
eiga eitt bam. Sú yngsta er
Kristín, hún er búfræðingur frá
Hólum og lauk þar síðan námi á
þjálfara- og reiðkennarabraut.
Hún vinnur sem læknaritari á
Klaustri. Hennar maður er Guð-
brandur Magnússon frá Hrauns-
neft í Norðurárdal. Þau búa á
Syðri-Fljótum í Meðallandi með
sauðfé og örfá hross og stunda
tamningar og reiðkennslu með
búskapnum, þau eiga eitt bam.
Mér fmnst við hjón vera for-
réttindaforeldrar, með tvær dætur
búandi í hreppnum. Sveitaböm
fara oft út fyrir sitt heimahérað til
náms og það er nú sú tilhneiging
að þar sem fólk stundar nám þar
sest það að. Þeim býðst vinna
sem hæfir náminu, hafa eignast
góða vini og jafnvel maka og
hafa þar af leiðandi stofnað
heimili.
Hvernig bú rekið þið?
Við rekum sauðfjárbú, emm
með 460 íjár á fóðmm og svo
hross til smölunar. Féð er í
tveimur ljárhúsum á sama hlað-
inu, bæði grindahús. Eldri húsin
em byggð um 1959, en ágætis
hús. Hitt húsið byggðum við að
stærstum hluta 1973 og vomm
með féð á taði í upphafi. Síðan
stækkuðum við það 1994, settum
þá í það grindur og vélgengan
fóðurgang eftir því miðju. Heyið
er keyrt inn á traktor og rúllumar
skomar með rúlluhníf. Síðan
mokum við heyinu inn á garðana
með kvísl, en þeir em aðeins
tæpir 8 metrar á lengd. Ef við
væmm að breyta því í dag býst
ég við að við hefðum gjafa-
grindur í stómm hluta þess.
Við rýjum á haustin og svo aft-
ur í lok mars, ég rýi og fmnst það
Hjónin Sólrún Ólafsdóttir og Lárus Valdimarsson, dóttir þeirra, Kristín, sem
heldur á Svanhildi, dóttur sinni, og maður hennar, Guðbrandur Magnússon.
mjög gaman, en við fáum alltaf
einhverja hjálp við það. Við höf-
um haft allt fé í skýrsluhaldi frá
1974. Það er mín deild að sjá um
skýrsluhaldið svo og annað bók-
hald. Sæðingar byrjuðu hér fýrst
1969 og við höfúm sætt frá 40 og
upp í 60 ær á hverju ári síðan.
Með sæðingunum gjörbreyttum
við fénu. Eg man t.d. eftir að
fyrstu haustin min hér á Klaustri
þökkuðum við fyrir ef við áttum
einn sæmilegan lambhrút til að
setja á, en nú er meiri vandi að
velja þá hrúta sem settir em á, en
þeir vilja oftast verða heldur mar-
gir-
Það er engin spuming að þeir
sem hafa hugsað um sauðijárrækt
gegnurn árin eiga betur byggt fé
og hafa meiri afúrðir en hinir
sem ekkert eða lítið hafa sinnt
henni. Ræktunarstarfíð á að vera
eitt af þeim verkum sem hver
bóndi þarf að vinna, enda fær
hann þá vinnu endurgreidda bæði
í betri afurðum og meiri ánægju.
Seljið þið sjálf hrúta?
Já, við seljum alltaf aðeins af
hrútum, bæði lambhrúta og eldri
hrúta. Hér í Skaftárhreppi er
sauðijárræktin aðalatvinnugrein-
in, flestir með hrein sauðQárbú,
nokkuð margir em með blönduð
sauðQár- og kúabú, en einungis
tveir em með hrein kúabú.
Er mikið um mislitt fé í hreppn-
um?
Því fækkar sífellt og er að
verða mjög lítið um það. Sæðing-
amar stuðla líka að því. Svo er
lægra verð fyrir mislita ull og
það spilar lika inn í. Þeir sem
leggja áherslu á ullargæði fá tölu-
vert greitt fýrir ullina.
Hymt fé er algengara en koll-
ótt, en þeir sem eiga kollótt fé
halda við þeim stofni.
Afréttir?
Það eiga allar sveitir í hreppn-
um upprekstrarrétt á afrétt nema
Meðallandið og Fljótshverfið.
Við eigum upprekstrarrétt á Síðu-
mannaafrétt eins og allir bændur
á Síðunni og í Landbrotinu.
Álftaveringar eiga upprekstrarrétt
á Álftaversafrétt og Skaftártung-
Freyr 6/2002 - 5
H