Símablaðið - 01.12.1983, Qupperneq 11

Viðtal við
Símstjórann
í Reykjavík
— Hafstein Þorsteinsson
Hafsteinn Þorsteinsson.
Símablaðið hefur alla tíð leitast við að flytja öðru hvoru frásagnir úr ævi og starfi símamanna,
enda er blaðið öðrum þræði heimildarrit. Slíkar frásagnir eru ekki einungis mikilsverður fróðleik-
ur um símastörf frá liðnum árum, þær eru einnig góðar heimildir um sögu Símans.
Með þetta í huga hélt ég á fund Símstjórans í Reykjavík, Hafsteins Þorsteinssonar, en hann
á að baki yfir fimmtíu ára langan starfsferil hjá Stofnuninni. Eg hef oft áður nefnt það við Hafstein
að fá viðtal við hann í Símablaðið, en hann hefur alltaf verið tregur til. Að þessu sinni tókst
mér að fá hann til að slá til og fer viðtal okkar hér á eftir:
— Mig langar, Hafsteinn, að biðja þig að
segja frá þínum langa starfsferli hjá Stofnun-
inni, en viltu fyrst segja frá æsku þinni og árun-
um í Eyjum.
Ég er fæddur í Vestmannaeyjum 5. mars
1918, frostaveturinn mikla, sem oft hefir ver-
ið nefndur svo.
Foreldrar mínir voru Ingibjörg Þorsteins-
dóttir frá Reykhólum í Reykhólasveit og Þor-
steinn Hafliðason skósmiður frá Fjósum í
Mýrdal. Þau gengu í hjónaband í Reykjavík
árið 1905. Vorið 1908 fluttust þau búferlum
til Vestmannaeyja og bjuggu Þar til ársins
1947, er þau fluttu aftur til Reykjavikur.
Ég minntist í upphafi á frostaveturinn
mikla. Þá var ís fastur við land frá Reykja-
nesi, vestur og norður um land, allt suður
fyrir Hornafjörð. Spánska veikin geysaði þá
í Reykjavík, á Suðurnesjum og á Suðurlandi
og barst hún einnig til Eyja. í Vestmannaeyj-
um létust margir úr þessari pest.
Foreldrar mínir bjuggu í húsi, sem hét
Þingvellir og stóð við svonefndar krossgötur,
sem var einskonar lítið torg. Við þetta torg
stóð hió fræga hús Boston, þar sem símstöðin
i Eyjum var fyrst til húsa.
Astandið í Eyjum var vægast sagt alvar-
legt. Skortur á eldsneyti og matvöru. Fór svo
er leið á veturinn að verslanir lokuðu um
skeið vegna vöruskorts Ég minnist þess að
móðir mín sagði mér seinna frá þessu ástandi:
Að það hafi aðeins verið hægt aðHiita upp
eitt herbergi með þríkveikju olíuvél að degi
til. Á nóttunni hélaði panillinn í lofti og á
veggjum og þegar hitað var upp, þá lak hélan
úr lofti yfir rúmin og niður veggina. Sem
dæmi um hið alvarlega ástand, sem þá var í
Eyjum, er að í spönsku veikinni varð alveg
símasambandslaust við land. Allt starfsfólk
símstöðvarinnar var veikt. Þegar loks náðist
samband við land upplýstist að forráðamenn
i Reykjavík höfðu alvarlega hugleitt að senda
bát til Vestmannaeyja til að kanna ástandið,
en til þess kom þó ekki.
Árið 1923 fluttum við búferlum að Skjald-
breið við Urðarveg í Eyjum. Þetta var eitt
erfiðasta ár í búskap foreldra minna. Faðir
minn veiktist alvarlega í fæti og læknar hér
heima gátu ekkert fyrir hann gert og ráðlögðu
SÍMABLAÐH) 85