Símablaðið - 01.12.1983, Blaðsíða 24

kyninu utan áhrifa við embættisfærslu á
fundinum. Síðan flutti hún skýrslu stjórnar-
innar af röggsemi. Sautján ræður voru flutt-
ar um skýrsluna, allar jákvæðar og báru vitn-
in um samhug og góða stjórn fráfarandi
stjórnar.
Fundinn sátu 30 stöðvarstjórar og allmarg-
ir makar þeirra. Ragnhildur Guðmundsdóttir
skrifstofustjóri F.I.S. og Jónas Sigurðsson
tæknifulltrúi hjá P. & S. voru fulltrúar sinna
stofnana og mjög virkir þátttakendur í störf-
um fundarins. Einnig voru gestir fundarins
hjónin Ragnheiður Eiríksdóttir og Jón
Tómasson.
o O O o °
Stéttin var áður fyrr nær eingöngu karla-
stétt en nú eru konur að ná meiri hluta. Þykir
það benda til þess að stéttin sé lágt launuð,
en fleira kemur þó til.
Allt frá því að Elínborg Sveinsdóttir
stöðvarstjóri á Þingeyri sótti fyrst fund fé-
lagsins fyrir nær 40 árum, hafa konur alltaf
átt fulltrúa í stjórninni og nú í nokkur ár hef-
ur Marta Bíbí verið formaður og átt sér til
ráðuneytis þau Guðbjörgu Thorarensen og
Björgvin Lúthersson, sem bæði eru lang-
þjálfuð í félagsmálum og þrældugleg.
Þau hlutu öll einróma endurkosningu við
stjórnarkjör sem fram fór undir fundalok,
síðari fundardaginn.
o o O O o
Um miðjan dag var búist til heimferðar.
Stöðvarstjórar af Austur- og Norðurlandi
héldu austur og norður yfir heiðar, en við hin
settumst upp í okkar ágætu rútu og héldum
í vesturátt.
Við ókum nú í sólskini um Mýrar og
Öræfi, sem okkur voru hulin í húmi nætur
á austurleið.
Þessa leið hafði ég farið tvisvar áður i
björtu, en ekki séð landið jafn fagurt og nú,
lof sé undangenginni rigningu fyrir það. Hún
hafði þvegið kletta og klungur, hreinsað and-
rúmsloftið af fokmistri og gefið grasi og öðr-
um gróðri sitt fegursta skrúð.
Um allar hlíðar dönsuðu ótal lækir, stórir
og smáir og kliðuðu sinn ómþýða nið.
Gamlar elfur bólgnuðu upp og espuðu sig
út af litlu lækjunum sem spruttu fram með
ærslum, jafnvel fram úr grjóthörðu kletta-
stálinu þar sem aldrei áður hafði sést seytla
dropi.
Alls staðar perlaði vatn, sums staðar varð
það að hvítri slæðu, annarsstaðar að möttul-
faldi. Móðir jörð var í hátíðarbúningi þennan
sunnudag. Allt þetta líf og allir þessir litir
greyptu heillandi mynd í huga mér, sem ég
mun seint gleyma.
Undirleikurinn að þessum hughrifum, sá,
að muna eftir öldnum samstarfsmanni á
góðri stund, var slíkur, að hann gleymist
heldur ekki.
o o O o o
Heimferðin gekk greiðlega. Björgvin
Lúthersson tók að sér skipulagningu og
stjórn skemmtiþátta og kvaddi sér til aðstoð-
ar Elías Guðmundsson stöðvarstjóra á Bol-
ungarvík. Undantekningalaust urðu allir að
koma í míkrafóninn — sumir oft og sögðu
gleiðisögur, fóru með kvæði eða sögðu lífs-
reynslusögur, allt var þetta samofið söng og
þótti hin besta skemmtun. Tíminn var fljótur
að líða og fyrr en varði vorum við komin i
hlaðið á Klaustri.
Elín stöðvarstjóri hafði hringt frá Höfn til
móður sinnar og spurt: „Heldurðu ekki að
þú hafir kaffisopa handa okkur eftir 2—3
klukkutíma? Ja, við erum eitthvað 30—40
sem komum við.“ „Ekkert mál“, var svarið.
Valdimar, gamli félagi okkar, stóð í hlaði
og bauð okkur að ganga til stofu og þar voru
veitingar einnig að höfðingja hætti á gamal-
grónu menningarheimili. í garðinum framan
við húsið var svo kveðjustund og allir sungu:
„Hvað er svo glatt. . .“, af miklum móði,
svo að undir tók í Systrastapa. Siðan var enn
ekið í vesturátt og skiptust á skemmtiþættir
og kveðjuathafnir við komuna í heimahaga
stöðvarstjóranna á Suðurlandi.
Til Reykjavíkur var komið síðla kvölds.
Ógleymanlegri ferð var lokið.
„Þökk sé þeim er veittu mér“ svo eftir-
minnilega afmælisgjöf.
Jón Tómasson.
98 SÍMABLAÐIÐ