Tuðran - 01.05.1977, Blaðsíða 3

1. ttol. 1. árg
tuðran
0)

- Þórunn, hvað segir þú um alla þá auknu
vinnu sem leggst á þig þegar 4 strákar eru
í fótbolta daginn út og inn?
Þórunn: "Þetta er engin aukavinna, þvo
buxurnar jú."
- Þú þarft ekkert að bíða með mat?
"Jú, það kemur fyrir."
Jón: "Það má nú segja að þeir komi ekki
alltaf á réttum tíma i mat þó þeir séu ekki
í fótbolta. Strákar eru nú þannig að þeir
geta skítnað út, þó þeir séu ekki í fót-
bolta.
Jú, auðvitað er aukin vinna við þetta,
en er líklega fyrir hendi í hverju sem strák-
ar taka sér fyrir hendur.
Þórunn: "Maður veit þó hvar þeir eru þegar
þeir eru úti á velli."
- Hér í kringum húsið er stór og myndarleg-
ur garður, hvernig hefur gengið að forða við-
kvæmum jurtum frá eyðileggingu af völdum
boltaleikja?
Þórunn: "Það gengur svo sem ekkert illa
að passa þau, en það er samt allt í hers
höndum, bæði úti og inni. Það eru lampar,
speglar og myndir, sem fara í súginn.
Jón: "Það pirrar nú stundum, ég verð að
segja það, en það virðist ekki duga þó
verið sé að banna, en haldið áfram samt.
Ég læt það nú vera, með blómin, enda
er völlurinn nú skammt frá.
því betra sem þeir gera, þeir gætu gert
margt verra en að vera í íþróttunum."
- Farið þið oft á völlinn?
Þórunn: "Alltof sjaldan.
- Ég man eftir þvi að þið komuð stundum
í fyrra.
Jón: "Þú manst eftir því að við komum í
fyrra. Jú, það er rétt, við förum líklega
svo sjaldan að þið sem eruð í þessu munið
eftir því þegar við komum. Ég efast ekki um
að það mundi örva mikið ef maður sýndi meiri
áhuga, en það er nú einhvern veginn svo-
leiðis, að maður gefur sér ekki tíma.
Ég reikna líka með því að það sé eins
með þá sem eru í þessu í sjálfboðavinnu,
foringjarnir, að þeir finna vissa full-
nægingu í því að störf þeirra séu metin
og tekið eftir því, sem þeir gera. Við
höfum nú lítið gert annað en að leggja
fram strákana, en við erum mjög þakklát
fyrir það starf sem unnið er.
- Hvernig finnst ykkur staðið að íþrótta-
málum á Selfossi?
Jón: "Ég held ég verði að segja nokkuð vel.
Þeir sem þykjast vit hafa á segja að aðstaðan
sé orðin nokkuð góð og kannski betri en víða
annars staðar. Ég held að af hálfu sveitarfé-
lagsins sé nokkuð vel að þessum málum staðið.
Ég þekki þetta nú ekki í smáatriðum annars
staðar, en ég finn að hér eru margir góðir
menn, sem leggja sig vel fram og vinna að
þessu í sjálfboðavinnu. Því er ekki að neita
að það yrði lítið úr þessu starfi, ef það væru
ekki ötulír menn sem leggja krafta sína fram,,
það er mikið æskulýðsstarf sem er fólgið í því.
Eins og Þórunn sagði áðan "maður veit hvar þeir
eru þegar þeir eru úti á velli", og það er með