Sameiningin - 01.04.1907, Qupperneq 12

44
þar viö haldiö, heldr og því, aö sem flest fólk kirkjunnar fái
notiö menntunar, er í samrœmi sé viö anda kristindómsins.
Hann segir, aö lúterskt fólk í Norörálfunni sé yfirleitt hiö bezt
mennntaöa fólk þeirrar heimsálfu. Það sé því meiri andlegr
þróttr og fjör í þeirri kirkjudeild en nokkurri annarri. Saga
lútersku kirkjunnar í Vestrheimi sýnir og, að þau kirkjufélög,
sem mesta rœkt hafa lagt viö menntamál sín, hafa tekið mest-
um framförum, og aö hjá þeim er hið kirkjulega líf í mestum
blóma.
Eg verö einnig að sleppa að minnast margra annarra hinna
kirkjulegu stofnana, sem dr. Passavant kom á fót. Einni þeirra
má þó með engu móti gleyma, því að þeirri stofnun eigum vér
íslendingar meira gott upp að unna en nokkurri annarri af
stofnunum hans; en það er hinn lúterski prestaskóli i Chicago.
Meir en tuttugu árum áðr en sá skóli komst á fót hreyfði hann
því máli cg sýndi fram á nauðsyn þá, sem til þess bæri, að
slíkr skóli yrði stofnaðr. En af ýmsum ástœðum var það ekki ‘
fyrr en haustið 1891, að skólinn opnaði dyr sínar fyrir lúterska
guðfrœðisnemendr. Passavant lifði nógu lengi til þess að sjá,
að hinar mörgu fcgru vonir hans í sambandi við þann skóla
áttu við góð rc'k að styðjast.
Dr. Passavant andaðist sunnudaginn 3. Júní 1894; og lá
hann rúmfastr að eins seinasta daginn, sem hann lifði, þótt
töluvert hefði hann verið lasinn meir en viku. Starfskraftar
hans héldust nálega óskertir til hins síðasta. Hann var greftr-
aðr með mikilli viðhöfn næsta miðvikudag í Zelienople við hlið
foreldra sinna og annarra ástmenna. Fráfalls hans var og
getið í blöðum alls landsins, cg mörg þeirra fluttu langar rit-
gjörðir um hið mikla og merkilega æfistarf hans. Öllum bar
saman um, að sæti hans myndi seint skipað verða á meðal öld-
unga og afreksmanna, ekki að eins lútersku kirkjunnar, heldr
og hjá hinni kristnu þjóð í heild sinni.
Eg hefi ekki gjört neina tilraun til að lýsa manninum
sjálfum, heldr að eins leitazt við að benda á fáein atriði úr lifs-
starfi hans, þvi eg álít, að ef nokkur maðr þekkist af verkurn
sínum, þá sé það annar eins maðr og dr. Passavant. Hin eld-
heita, óbifandi trú hans var uppspretta hins óþrjótandi kær-