Litli Bergþór - 01.06.1989, Síða 15

Vísnaþáttur - frh.
Þó að varla þykifín
þér ég kveð þau öll í vil.
Eins þó vísan sé ei vönd,
vina mín sem hlustar á.
Hún þó lýsir hugarlönd
hvarma skína djásnin þá.
Kann að meta kvœðaþing
konan betur hér um slóð.
Því í vetur þetta syng
þrykki' í letur munaljóð.
Þá skulum við sjá tvær vísur, sem eru um
sama efni og áþekkar, en hátturinn er ekki
sá sami. Fyrst skammhent:
Núfer vetur brátt að víkja,
vitjar gleðin mín.
Sumardýrðin senn mun ríkja
sólin úti skín.
Þarna eru síðlínur stýfðar og aðeins fimm
atkvæði. Berumþaðsamanviðdraghendu.
Frumlínur þar eru jafnlangar og í
skammhendu en síðlínur óstýfðar og sex
atkvæði:
Efað veturfæri ‘ að víkja
vœri margur kátur.
Hugur léttist, hjartað líka,
heyrast mundi hlátur.
Ég gerði einusinni vísu um yngsta strákinn
okkar S tefán. Hátturinn er fráhend dvergh-
enda. Líka kallað ljúflingslag.
Stefán stúfur, strákur Ijúfur,
sterkur vel.
Hann sér leikur, lipur, keikur,
létt með þel.
Einn hátturinn heitir úrkast. Næsta vísa er
undir þeim hætti:
Langt er síðan lét égfala
létta stöku.
Ekkert hérna um að tala
eina vöku?
Ungur maður sem var oft svefnugur, fékk
þessa áminningu:
Lúrir margan daginn drengur
dottaðfœr.
Meðan safnastfrískumfengur
feginn hlœr.
Hátturinn er dverghenda.
Þegar líður að kirkjuferð er eins gott að gá
til veðurs a.m.k. að vetrarlagi. Um þá
óvissu eru þessi sléttubönd:
Þyldi núna vekja vind
varlafyrir messu.
Skyldi heyra sagða synd
sálartötri þessu.
Og lesið afturábak:
Þessu tötri sálar synd
sagða heyra skyldi.
Messu fyrir varla vind
vekja núna vildi.
Enn er einn háttur sem heitir því fallega
nafni stefjahrun. Maður nokkur kvartaði
yfir því, í gamni, að sér héldist illa á
kvenfólki. Hann fékk þessa hringhenda:
Margan dreng af daðursþörf
drósir lengi þrá.
Eftirfengin unaðshvörf,
allar gengu frá.
Löng hefur biðin verið á þessum vetri að
það tæki að vora og hlýna:
Litli-Bergþór 15