Litli Bergþór - 01.12.2004, Page 19

Pling — Brúará í kringum verslunarmannahelgi. Fimm
ára mannskæðri styrjöld er lokið með skiptingu landa.
Fólksflutningabifreið með kirkjukór frá Azóreyjum á leiðinni
að skoða náttúruperlur Biskupstungna, kemur að brúnni.
Grímsnesmegin kemur grímsneskur landamæravörður með
alvæpni um borð og gaumgæfir vegabre'f kórfélaga. Við hinn
enda brúarinnar bíður biskupstungskur landamæravörður
með alvæpni, tilbúinn í hvað sem er.
Þetta leiftraði um hugann þegar kom að landamærastöð
milli Slóveníu og Króatíu. Þarna var ekki einu sinni brú, bara
svona venjulegur vegur yfir tún. Línan hafði verið dregin og
vopnuðum vörðum komið fyrir. Ekki meira um það.
Pling — Asnaskapur í Króatíu eftir siglingu meðfram
nektarnýlendu Króata.
Það getur verið að altinn og sópraninn hafi vitað af
þessari nektarnýlendu þarna, en tenórinn hafði ekki hugmynd
um hana og gat því ekki undirbúið sig með fullnægjandi
hætti.
í 500 metra fjarlægð frá ströndinni þarf hjálpartæki til að
njóta náttúrufegurðarinnar til fullnustu. Það gekk því miður
ekki upp og því var það, að kórfélagar einbeittu sér að ann-
airi afþreyingu við undirleik einhvers, sem í upphafí ferðar
var talinn vera óbreyttur harmónikkuleikari á lélegum
launum, en reyndist síðar vera ríkur óðalseigandi í botnlausri
ferðamannaútgerð. Hann tók miklu ástfóstri við það sem
íslenskt var og stefndi lengi dags í að brot af landinu bláa
yrði þarna eftir, sem annar tveggja eigenda óðalsins. Hvort
þetta brot hefði tekið að sér harmonikkuleikinn, vínræktina
eða matargerðina, mun enginn nokkurn tíma fá að vita, nema
þá að eitthvað hafi gerst fleira sem tenórarnir fengu ekki að
vita af. Það hefur nú svosem gerst fyrr að þeim sé haldið frá
upplýsingum eða upplýsingum frá þeim, algerlega
óverðskuldað.
Pling — spegilslétt Adríahafið, sigling í sjóræningjaskipi
í ljósaskiptunum. Tenórar eru nú að öllu jöfnu ekki mikið
fyrir að bera tilfinningar sínar á torg. Það rekur ekki oft á
fjörur þær aðstæður sem kalla fram í þeim rómatískan streng.
Þessi strengur er þarna, og þegar vélargnýrinn loksins
þagnar, við þær aðstæður sem að ofan er lýst, verður ekki við
neitt ráðið. Höfundur kemst að þeirri niðurstöðu hér og nú að
orðaforði hans nái ekki að lýsa því sem þarna átti sér stað,
meira að segja þótt hann sé af röddinni ljúfu, blíðu.
Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir til að endurvekja þessa upp-
lifun síðar í ferðinni, náðist hún ekki og verður örugglega bið
á að hún skjóti upp kollinum aftur. Það er kannski eins með
hana og hinn ógleymanlega og seiðmagnaða flutning á Lífi
og starfi tenórs hér fyrir ofan. Töfraleiftur lýsa stundum upp
dauflegt hugskot mannskepnunnar, svona rétt eins og eld-
ingaleiftrin hjá Arsenik. Svo er það búið og verður ekki
endurtekið. Það kemur aftur seinna af sjálfu sér. Punktur.
Pling — Fjárrekstur í neðanjarðarhelli í skítakulda.
Tenórar eru nú ekki mikið fyrir að barma sér, en eftir langa
og ítarlega umhugsun ætlar þessi að gera það nú og vonar
bara að það skaði ekki orðspor raddarinnar helgu til fram-
búðar. Það er auðvitað skiljanlegt, að slfk karlmenni sem
tenórar eru, ákveði að láta lönd og leið ráðleggingar um að
hylja sólsteiktan líkamann þegar halda skal í iður jarðar í
brunandi lest, ekki síst ef sá klæðnaður sem í boði var, varð
Munkatenorar? Hemmi, Kári, Jói, Þrúða, Loftur og Emma
(kona Hemma).
að teljast fremur ókarlmannlegur nema fyrir munka. Þessi
tenór er ekki munkur og hélt nú að létt verk yrði það og
löðurmannlegt að skjótast niður í helli og upp aftur á svita-
storknum stuttermabol í stuttbuxum einum fata. Hann var
svosem spurður að því ítrekað á leiðinni um þennan töfra-
heim náttúrunnar hvort honum væri ekki kalt, en þverneitaði
auðvitað jafnharðan, þó svo hann einbeitti sér svo að því að
koma í veg fyrir tannaglamur, sem einhver gæti heyrt, að
hann var næstum búinn að villast inn í tælenska hópinn, eða
ítalska hópinn, eða brasilíska hópinn. Litadýrðin og ótrúlegur
fjölbreytileikinn í þessari ólýsanlegu neðanjarðaveröld fór
næstum því fyrir ofan garð og neðan, og ekki er ólíklegt að
þessi tenór hefði orðið til þarna niðri, ef hann hefði bara
getað numið staðar einhvers staðar á leiðinni. Það lá við að
hann öfundaði eðlukvikindið sem lifði ljóslaust og matarlaust
í þessu hellaumhverfi og hafði það bara gott.
Til að forðast hugsanlegar ásakanir um léttúð og
ábyrgðarleysi í efni því sem hér hefur verið borið fram vill
höfundur segja þetta:
Það er hægt að klæða hvað sem er í hvaða búning sem er.
Ef allt gengur vel að öllum líður vel þá skapast tækifæri til
að færa atburði og umhverfi lítið eitt í stílinn, jafnvel svo að
það verði óþekkjanlegt, og það er bara allt í lagi.
Ferð þessi öll, fyrir utan náttúrulega ýmislegt sem var að,
og hægt væri að tíunda fjálglega, var einstaklega vel heppn-
uð og skipuleggjendum, fararstjóra, kórstjóra, einsöngvara
og undirleikurum til hins mesta sóma.
Tenórar ferðarinnar fóru langt fram úr væntingum, sem þó
voru feikilegar fyrir, en það sem kom hvað mest á óvart var,
hvað margir eru í rauninni tenórar inni við beinið.
í ágúst 2003, Páll Skúlason.
Viðbætir blaðsins:
Tenórar í þessari ferð voru: Páll Skúlason, Kistuholti,
Bragi Þorsteinsson, Vatnsleysu, Þorleifur Sívertsen,
Lambamýri, Sveinn Svavarsson frá Drumboddsstöðum
(vinnur í Össuri), Jóhann I. Stefánsson trompettleikari frá
Selfossi og Hermann G. Jónsson (Hemmi) frá Þorlákshöfn.
Kjartan Jóhannsson, Kistuholti, var maki í ferðinni.
Litli Bergþór 19