Litli Bergþór - 01.03.2008, Side 23

Italíuferð Skálholtskórs
28. júlí -11. ágúst 2007
í sumar fór Skálholtskór til Ítalíu í tveggja
vikna ferð. Farið var í þá ferð með mikilli tilh-
lökkun enda fararáætlun ferðastjórans og maka
kórstjórans afskaplega spennandi - ekki síst að
kórnum hlotnaðist sá heiður að fá að syngja fyrir
sjálfan páfann. Undirritaður fór þó með þjakaður
kvíða því ekki gat vitalaglaus maðurinn setið
stöðugt og þegjandi undir fjöldasöng kórlima
öllum stundum. Þrautalendingin var að versla sér
stílabók og grúfa sig niður í hana við skriftir á
meðan kórfélagar skemmtu sér og öðrum.
Hér gefur svo að líta hluta ferðasögunnar sem
var dreift í heild sinni til kórfélaga. Þetta er ferðin
eins og hún kom fyrir augu höfundar, laglauss
maka, sem flaut með söngelskum hópnum sér til
ánægju. Inn á milli ferðalýsingar er skotið frum-
sömdum kveðskap ferðafélaga sem var kveðinn sí
og æ í gegnum hátalarakerfi rútunnar og við
önnur tækifæri. Reyndi ég eftir megni að fá
hógværa höfundana að skrá niður kveðskapinn og
tilurð hans. Birtast kórvísurnar hér innan um þar
sem það á við. Ekki tókst að ná til allra höfunda
til að fá kveðskap þeirra skráðann og beðist er
forláts á því en þeir bragsnillingar sem létu
kveðskap sinn af hendi voru: Halldór Páll
Halldórsson (HPH), Hermann Jónsson (HJ), Karl
Hallgrímsson (KH), Kristinn Kristmundsson (KK)
og Páll Magnús Skúlason (PMS).
Að lokum vil ég þakka Aðalheiði Helgadóttur,
Páli Magnúsi og Geirþrúði Sighvatsdóttur fyrir
veitta aðstoð við frágang og yfirlestur.
Laugardagur 28. júlí. Brottfarardagur
Hópurinn mætti hress í bragði í Leifsstöð kl.
07:30 en þar fengu menn þær fregnir að flugi
hefðir verið seinkað fram undir kl. 17:00.
Kórfélagar tóku þetta ekki alvarlega heldur tóku
til við upphitun þar til flogið var. Þessi vísa varð
til við það tilefni (smá brot á höfuðstaf)
Bjórinn freyddi sem bjartur foss
við biðlundina ríka.
Sankti María sé með oss
og Helga María líka.
HPH
Ferðafélagarnir voru orðnir heldur slæptir þegar
þeir komust í hótelherbergi í borginni Lucca í
norðurhluta Ítalíu. Flestir sváfu frameftir en svo
var gengið um fallega borgina. Næsta dag var
haldið til Rómar með stuttri viðkomu í Pisa á hinu
stórglæsilega torgi sem þekktast er fyrir Skakka
turninn. Eftir þó nokkra keyrslu komum við að
bænum Frascati í hæðunum í útjaðri Rómar, þar
sem hótelið okkar, Villa Tuscolana, var staðsett.
Hótelið reyndist vera höll sem gerð hafði verið
upp sem hótel. Þvílíkan glæsileik og fburð höfum
við aldrei fyrr kynnst og ekki var matur og þjón-
usta síðri. Tekið var á móti okkur með freyðivíni,
salthnetum og snakki. Maturinn var meiriháttar og
sérstaka athygli vöktu sérprentaðir matseðlarnir
með íslenska fánanum.
Næsta dag var farin löng og ströng yfirferð um
nokkur af helstu minnismerkjum Rómar. Litið var
við hjá Colloseum, þaðan var gengið yfir Forum
og farið á Navona torgið, Previ brunnurinn
skoðaður og loks komið við í Pantheon hofinu.
Allt ótrúlega glæsilegir staðir. Þegar komið var
heim á hótel hittum við Höllu Margréti
Arnadóttur við kvöldverðinn sem komin var til að
syngja með kórnum í Vatikaninu daginn eftir.
Miðvikudagur 1. ágúst. Dagur 4
Til að ná örugglega til Páfans í tæka tíð - 8:30/
9:00 - var vaknað upp kl. 5:30 - á undan starfs-
mönnum eldhússins. Því urðum við að fá nesti.
Kokkurinn hafði því fyllt litla hvíta bréfpoka af
mat og ávöxtum fyrir okkur.
Við nestisupptökuna hittum við fyrir Val Lýðs-
son og Elínu Gunnlaugsdóttur sem höfðu komið
fljúgandi til Rómar um nóttina. Eftir fagnaðar-
fundi flýttu allir sér í rútuna því nú mátti ekki láta
fyrri sögu endurtaka sig og láta Hringanóra tefja
okkur, svo að við næðum ekki að syngja fyrir
páfann. Loftur S. Magnússon lýsti því yfir í upphafi
ferðar að hann ætlaði að gefa páfa í nefið þegar við
kæmum fram fyrir hans heilagleika. Þetta er samið
í orðastað Lofts á þeirri ímyndaðri stundu.
Auminginn á enga frú
og aldrei verið gefið
- „svo Benni minn ég býð þér nú
brúnt að taka’ í nefið“.
HPH
Nú brá svo við að kórstjórinn og fararstjórinn,
Hilmar Örn Agnarsson, og Hófý (Hólmfríður
Bjarnadóttir), mættu síðust manna í rútuna með
stýrurnar í augunum eftir að hafa sofið yfir sig.
Hilmar hafði fengið lánuð jakkaföt - jakka frá
Guðna Lýðssyni og buxur frá Gauja (Guðjóni
Guðjónssyni) - þar sem jakkaförin hans voru í
„Express-sendingu“ frá Lucca þar sem þau höfðu
gleymst! Fóru honum bara glettilega vel.
Sem við var að búast - a.m.k. miðað við fyrri
reynslu, drógst ökuferðin á langinn. Hringanóra
var þó ekki mikið um að kenna því umferðin á
hraðbrautinni var á gönguhraða.
Þegar Nóri hafði lagt rútunni í bílastæðahúsi
Vatikansins tóku kórmeðlimir til fótanna. Nú lá
mikið við að verða ekki of sein til páfans og
missa af tækifærinu að syngja fyrir Hans
Heilagleika. Hlaupið var við fót um „Sáttargötu“
Mussolinis og yfir Péturstorgið. Jafnvel Óli á
23 Litli Bergþór