Sjómannadagsblaðið - 10.06.2001, Page 4

4
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 10. JÚNÍ, 2001

„Mér finnst æðislegt að vera á sjó, vinskapurinn og mórallinn um borð ræður þar mestu. Góðar tekjur skipta vit-
anlega einnig máli,“ segir Eva Þórðardóttir, 21 árs sumarsjóari.
Á sjó á sumrin
E*” g hef sjálf verið á sjó á sumrin
sfðan ég var sex ára. Ég þekki
sjóinn og veit að pabba líður vel
þama. Þetta er það sem hann vill.
Ef hann er ánægður, þá er ég
ánægð,“ segir Eva Þórðardóttir, 21
árs nemi í tækniteiknun í Iðnskól-
anum í Reykjavík. Faðir hennar,
Þórður Magnússon, hefur verið til
sjós í rúmlega 20 ár. Hann er skip-
stjóri á frystitogaranum Þemey RE
101, sem gerir út frá Granda í
Reykjavík.
Eva hefur verið á sjó á hveiju
sumri frá sex ára aldri. Fyrstu árin
fór hún með fÖður sínum í siglingar,
til Frakldands og Englands, en þá
var Þórður skipstjóri á ísfisktogar-
anum Ásbirni. Á aldursbilinu 10-13
ára fór Eva einn túr á hveiju sumri
sem farþegi á frystitogaranum
Snorra Sturlusyni sem faðir henn-
ar stýrði. Fjórtán ára var hún orðin
messagutti á Þemey. Næsta sumar
var Eva hálfdrættingur og 16 ára
fullgildur háseti, enn á Þerney við
hlið foður sfns.
Fjarveran erfiðust
Eva segist alvön fjarveru fóður
síns, hún þekki ekki annað. Útiver-
ur Þórðar era langar, um það bil
mánuður í senn og það er helsti
galii þess að vera dóttir sjómanns,
að sögn Evu. „Ég hef þó smám sam-
an vanist fjarveru hans. Áður átti
ég erfitt með að sætta mig við sí-
felldar fjarverur, sérstaklega á af-
mælisdögum og hátíðum. Fyrst nú
á allra síðustu árum skil ég fjar-
vem hans betur. Yngri systur mín-
ar, sem eru 13 og 15 ára, eiga enn
erfitt með að skilja þetta. Fjarveran
veldur því að ég kynnist pabba ekki
jafnvel og ég hefði óskað. Þó er ég í
meira sambandi við hann en systur
mínar því ég eyði miklum tfma með
honum á sumrin. Ég er inni í sjó-
mannalífinu og hef gaman af því að
ræða við hann. Við tölum sama mál
ef svo má segja." Eva man ekki eft-
ir stund þar sem hún þurfti nauð-
synlega á foður sínum að halda, en
hann ekki verið til staðar sökum
vinnu sinnar. „Einhvern veginn
hefur það atvikast þannig að hann
hefur verið til staðar þegar mikið
hefur legið við,“ segir Eva.
Samhliða námi spilar Eva hand-
bolta með Gróttu-KR í meistara-
deildinni. Hún segist stundum
sakna þess að hafa ekki fóður sinn
á áhorfendapöllunum, sérstaklega
þegar stórleikir fara fram. Eva er
ekki óvön að spila slíka leiki, en
hún hefur í tvígang leikið bikarúr-
slitaleik með Val og Gróttu-KR og á
síðasta ári lék Grótta-KR við ÍBV í
úrslitum um íslandsmeistaratitil-
inn. „Pabbi er gjarnan á sjó þegar
slíkir leikir fara fram en hefur
fylgst grannt með þeim með hjálp
talstöðvar og tölvupósts. Öll áhöfn-
in á Þemey fylgist reyndar spennt
með þegar þannig háttar. Mamma
mætir á leikina og ég hef fengið
góðan stuðning foreldra minna í
handboltaiðkuninni," segir Eva.
Eva hefur aldrei óttast um föður
sinn á sjó, jafnvel þó að veður séu
vond. „Ég veit að skipið er traust,
þekki það af eigin raun. Við pabbi
erum einnig í talstöðvarsambandi
og skiptumst á tölvupósti daglega.
Þannig fæ ég að fylgjast með og það
hjálpar."
Margvíslegir kostir
Eva segir ýmsa kosti fylgja sjó-
mennskunni. „Tekjurnar eru jafnan
góðar og fríin löng þegar pabbi tek-
ur frítúra. Hann tekur til dæmis
ávallt frí þegar við systumar erum
í prófum og aðstoðar okkur þegar
mamma er að vinna. Sú hjálp hefur
komið sér vel,“ segir Eva og bætir
við að Þórður hafi verið óvenju mik-
ið heima það sem af er árinu.
Breytingar vom gerðar á Þerney og
síðan skall sjómannaverkfallið á
með tilheyrandi landvist. „Svo er
það fiskurinn, hann er mjög góður
og alltaf nóg til af honum."
Þó ýmsir kostir fylgi því að vera
dóttir sjómanns segir Eva alltaf
söknuð fylgja því að sjá á eftir fóð-
ur sínum í mánaðartúr. „Ég fylgi
honum alltaf niður á höfn til að
kveðja og það getur verið erfitt. Ég
kveð reyndar alla áhöfnina í leið-
inni. Þetta em góðir vinir mínir og
vinnufélagar. Svo er alltaf jafn
gaman að fá pabba heim, það breyt-
ist aldrei.“
Kann vel við sig á sjó
Sjálf segist Eva kunna mjög vel við
sig á sjó. „Mér finnst æðislegt að
vera á sjó, vinskapurinn og mórall-
inn um borð ræður þar mestu. Góð-
ar tekjur skipta vitanlega einnig
máli.“ Eva segir tiltölulega óal-
gengt að stúlkur á hennar aldri
stundi sjóinn og hún sé oftast sú
eina um borð í Þerney. Eva segist
alltaf verða sjóveik fyrsta daginn
en síðan ekki söguna meir. Hún
hefur einu sinni komist í hann
krappan þegar svokallaður gils
kræktist utan um kálfann á henni
þegar verið var að hífa og fleygði
henni til. Litlu mátti muna að illa
færi en kálfinn er tilfinningalaus
eftir slysið. „Ég hef alltaf verið
hrædd við gilsinn síðan,“ segir Eva.
Eva segir samskiptin við föður
sinn að mestu hnökralaus þegar
hún vinnur undir hans stjórn. Hún
segir þó talsverðan mun á Þórði
skipstjóra og pabbanum Þórði.
„Hann er miklu harðari úti á sjó og
mér, sem dóttur hans, finnst ég
þurfa að leggja ennþá harðar að
mér en ella. Heima við er hann
hins vegar einstakt ljúfmenni,“ seg-
ir Eva.
Þó sjómennskan sé skemmtileg á
Eva síður von á að leggja hana fyr-
ir sig í framtíðinni. Hugurinn ligg-
ur til Danmerkur til starfa við
tækniteiknun. Segja má að hún
hyggist feta í fótspor móður sinnar,
Svandísar Halldórsdóttur, sem er
tækniteiknari að mennt og starfar
sem slík hjá HTH innréttingum.
„Það heillar mig meira að vera með
penna í hendi en þorsk. Danmörk
er heillandi land og þar er spilaður
góður handbolti sem ég vil stunda
áfram. Þangað stefni ég en held
áfram að stunda sjóinn yfir sumar-
tímann, alla vega á meðan ég er
barnlaus. Kannski ég sendi pabba í
land til að passa fyrir mig og haldi
sjálf áfram á sjónum," segir Eva og
hlær við.
Kostir og gallar
- við að pabbi sé sjómaður
Í"’’ Hvannarima í Grafarvogi búa
bræðumir Ingi, Rafn og Bjarki
Erlingssynir. Faðir þeirra, Erling
Erlingsson, er annar stýrimaður á
Berglín GK 300 sem gerir út frá
Sandgerði. Erling hefur stundað
sjóinn lengi, lengst af á Freyju RE.
Hann fór sinn fyrsta túr aðeins 14
ára gamall, þá í sumarafleysingum.
Berglín fer að jafnaði vikutúra og
stoppað er í landi í einn sólarhring
áður en haldið er á miðin á ný.
Fjarvera Erlings frá eiginkonu og
sonum er því talsverð.
Gaman þegar
pabbi kemur heim
J>að er alltaf gaman þegar pabbi
kemur heim,“ segir Ingi, fimm ára
og yngstur bræðranna. Undir það
taka þeir eldri og segja að feðgam-
ir geri sér gjaman dagamun með
einhveijum hætti. „Við fömm oft í
sund og vökum fram eftir,“ segir
Bjarki, sem nýlega hélt upp á þrett-
án ára afmæli sitt. Bræðurnir eru
vanir því að pabbi þeirra sé lítið við
og finnst það því ekkert tiltökumál.
Þeir viðurkenna þó að upp koma
stundir sem gott væri að hafa hann
oftar heima. „Á fótboltamótunum
væri gaman ef pabbi gæti komið,“
segir Rafn, sem er tíu ára og æfir
fótbolta af kappi með Fjölni. Arn-
heiður Edda, móðir drengjanna, er í
foður- og móðurhlutverkinu hvað
íþróttaiðkun þeirra áhrærir en
Bjarki æfir sund og Rafn teflir sam-
hliða fótboltaiðkuninni.
Erling er ávallt heima á hátíðis-
dögum en það kemur fyrir að hann
missir af afmælum sonanna. Það
vill þó svo vel til að einungis fimm
dagar em á milli afmæla Bjarka og
Rafns og því auðveldara fyrir Er-
ling að koma því þannig fyrir að
hann geti í það minnsta verið í öðm
afmælinu.
Ætla ekki að verða sjómenn
Hugur þeirra Bjarka, Rafns og Inga
hneigist sem stendur ekki að sjó-
mennsku. Þeir láta sér nægja að ná
í pabba sinn endrum og eins þegar
hann kemur í land í Sandgerði.
Bjarki útilokar þó ekki sjómanns-
feril enda hlotið nokkra reynslu af
sjómennsku. „Ég fór í siglingu á
Berglín til Englands sumarið 1999
og fannst mjög gaman. Ég var bara
sjóveikur fyrsta daginn, ég fékk
mér sjóveikiplástra sem virkuðu
vel. Ég hef samt meiri áhuga á leik-
list og í dag stefni ég á að verða
leikari," segir Bjarki. Ingi hefur
komið um borð til pabba síns og var
hrifinn. „Báturinn var mjög flottur
en mig langar ekki að verða sjó-
maður. Mér finnst meira gaman að
smíða litla kofa,“ segir sá stutti.
Rafn hefur sömuleiðis komið um
borð í Berglín og fengið að fljóta
með þegar færa hefur þurft Freyj-
una, en þar er afi þeirra skipstjóri.
Sjómennskan heillar þó ekki sem
stendur, fótboltinn á hug hans all-
an.
Bræðumir segjast ekki hræddir
um pabba sinn þegar hann er úti á
sjó. Bjarki viðurkennir þó að stund-
um, þegar veður er vont, hugsi
hann um hættuna. Þeir hefðu
gjarnan viljað hafa pabba sinn
meira í landi og ef þeir fengju að
ráða vildu þeir helst að hann kæmi
alfarið í land. En strákarnir em
fljótir að benda á kostina samfara
sjómennsku fóður síns. „Við fáum
oft fisk í matinn sem okkur finnst
mjög góður,“ segir Rafn. Sá kostur
fylgir einnig sjósókn Erlings að
aukalegt pláss losnar í hjónarúm-
inu sem gott getur verið að skríða
upp í. Ingi hugsar sér því gjarnan
gott til glóðarinnar þegar pabbi er á
sjó. Þá er sjómennska ekki útiver-
an ein. Fríin eru góð á milli og Er-
ling notar þau vel til samvistar með
strákunum. „Löngu fríin em það
skemmtilegasta við að pabbi sé sjó-
maður,“ segir Ingi og bendir jafn-
framt á að pabbi hafi eitt sinn ver-
ið í hátt í 40 daga túr á frystitogara.
„Það var mjög leiðinlegt," segir
hann.
Sjómannadagurinn skipar jafnan
sérstakan sess í lífi bræðrannna.
Þeir hafa gaman af öllu tilstandinu
og horfa á pabba spreyta sig í ýms-
um íþróttum og aflraunum. „I fyrra
var mjög skemmtilegt. Pabbi keppti
í reiptogi og fékk verðlaunapening
fyrir fótbolta.” Bræðumir em sam-
mála um að sjómannadagurinn sé
alltaf skemmtilegur. „Kannski ekki
alveg eins og jólin og páskamir, en
svipaður og 17. júní.“
Bjarki, Rafn og Ingi eru vanir því að pabbi þeirra sé lítið við og finnst það
ekkert tiltökumál. Þeir viðurkenna þó að upp koma stundir sem gott væri
að hafa hann oftar heima.