Unga Ísland - 01.11.1939, Blaðsíða 17

ÖNGA ÍSLAND
139
Kafli þessi er valinn af Guðmundi
sjálfum og hafði liann þá að sjálfsögðu
í huga, að lesendur blaísins eru börn
og unglingar.
A. K.
Úr Sögu Eldeyjar-Hjalia
Dag einn um veturnætur, þetta sama
haust, sat Hjalti framan við þilið, sem
skildi herbergi foreldra hans frá því,
sem þeir bræðurnir sváfu í. Þilið var
einfalt, og heyrðist vel í gcgnum það
allt, sem talað var í venjulegum rómi.
Og nú heyrði Hjalti, að móðlr hans
sagði við bónda sinn:
— Hvað eigurn við að gera við aum-
ingjann? Hann þverneitar að læra að
þekkja stafi.. . .
Auminginn var gælunafn á Hjalta
hjá foreldrum hans og öðrum nánum
skyldmennum, en hann var, eins og
áður er getið, yngstur af bræðrunum.
Jón bóndi svaraði:
— Við skulum vera róleg. Hjalti get-
ur lært vísur og sögur og yfirleitt allt,
sem hann heyrir. Hitt kemur svo bráð-
um.
Jú, það var satt. Hjalti hafði alveg
neitað að fást nokkuð við það, að læra
að lesa. Aftur á móti var hann búinn
að nema margar bænir og lausavísur
°S mikið í rímum. Jóhönnuraunir kunni
hann svo að segja allar. Og sögur, og
þá einkanlega af tröllum og útilegu-
mönnum, hafði hann fest sér rækilega í
minni.
Noltkrum dögum eftir tal þeirra
hjóna kom að Fossi föðurbróðir og
nafni Hjalta, Hjalti Einarsson á Suð-
urgötum, vanalega kallaður Hjalti á
Götum. Hann hafði meðferðis mikið af
fréttablöðum, sem þeir bræður keyptu
i félagi og létu ganga á milli sín.
Þeir bræður, Jón og Hjalti á Götum,
ræddu nú um hríð um veðráttuna, hey-
feng og heimtur, en síðan sagði Jón
og leit til Hjalta sonar síns, sem sat
þarna rólegur inni hjá þeim, því að
honum þótti vænt um nafna sinn og
f rænda:
— Það er leiðinlegt með hann nafna
þinn. Hann vill ekki læra að lesa. —
Hann ætlar víst að verða heiðinn!
— Nú, rétt er það, sagði Hjalti á
Götum, en þetta var mjög oft fyrsta
svar hans, þegar honum var sagt eitt-
hvað. Hann þagði nú nokkur augna-
blik, en vék sér síðan að nafna sínum.
— Áttu nokkra <bók, nafni minn.
Hjalti litli svaraði dræmt:
— Nei, — ja, mér er reyndar sagt,
að ég megi eigna mér Nýja-Testament-
ið, en ég kalia það ekki eign.
— Langar þig ekki til að eiga ein-
hverja bók?
— Jú.
— Ég skal senda þér bók á morgun
.... En af hverju viltu ekki lesa bæk-
ur pabba þíns og Jónatans?
Hjalti litli svaraði stuttur í spuna:
— Þeir iesa þær.
Hjalti á Götum kímdi, og þetta tal
féll niður.
En daginn eftir fékk Hjalti litli bók
frá nafna sínum. Það var einhver bækl-
ingur, guðrækilegs efnis. Hjalti sagði
nú við Jónatan bróður sinn:
— Þú kennir mér að lesa bókina
mína, Dengi minn.
— Já, sagði Dengi.
— Ég vil þá byrja strax.
Jú, Jónatan taldi engin tormerki á
því, og nú hófst kennslan. Hjalta gekk
vel að læra að þekkja stafina, og sótti
hann það fast um veturinn, að fá að
lesa sem oftast og mest. Hnn var svo
fluglæs um vorið.