Dagsbrún - 01.05.1989, Blaðsíða 5

NAÐARRAÐSMENN
Trúnaðarrádsmenn rýna í samninginn á fundi sínum daginn eftir.
verkfalli. „Mér finnst þeir margir ekki
haga sér eins og menntaðir menn,“
sagði hann og vísaði til frægs fundar
BHMR með fjármálaráðherra í Sóknar-
salnum fyrr um kvöldið. „Þetta fólk
virðist ekki taka tillit til þess að í fjöl-
mörgum tilfellum eru fátækir foreldrar
að kosta börn sín til náms - og svo ætla
fáeinir menn að kasta því öllu fyrir
róða!“
Um stöðu Dagsbrúnar í samningavið-
ræðunum sagðist Jón telja að félagið
gæti verið svo sterkt, að það gæti nánast
sagt ráðherrum og ríkisstjórn fyrir
verkum. „Ef á þarf að halda þá eigum
við að fara einir í viðræður næst,“ sagði
hann, „og við verðum sjálfir að gæta
þess, að sá ávinningur, sem felst í þess-
úm samningi, verði ekki af okkur
tekinn. Við verðum sjálfir að berjast
gegn verðhækkunum og megum gjarnan
vera miklu harðari í því en við höfum
verið til þessa."
Vigfús Már Sigurdórsson.
„Samflot með ASÍ tak-
markar svigrúmið“
„Þegar við erum í samfloti með
Alþýðusambandinu er ekki hægt að
gera mikla hluti. Með tilliti til þess og
miðað við stöðuna er samningurinn að
mörgu leyti ágætur,“ sagði Vigfús Már
Sigurdórsson, fyrrum starfsmaður
Mjólkursamsölunnar í Reykjavík en
atvinnulaus í augnablikinu og á leið í
atvinnuleit til Svíþjóðar.
„Ég er ánægður með þá stefnu, að
kauphækkanir skuli vera í krónutölu.
Það kemur sér miklu betur fyrir þá, sem
eru á lægstu töxtunum og eins öryrkja
og atvinnulausa. Það fólk á að fá hlut-
fallslega mest að mínu mati,“ sagði
hann.
„Þá er ég mjög ánægður með að
byggja eigi 200 nýjar íbúðir og ég vona
að Reykjavík fái drjúgan skerf af þeim,
því aðeins fáar af kaupleiguíbúðunum
hafa komið í hlut höfuðborgarsvæðis-
ins. Húsnæðisvandinn, einkum meðal
óbreytts launafólks, verður sífellt meiri
og biðröðin hjá Húsnæðisstofnun er
alltaf að lengjast.
Þá tel ég lífaldursákvæðið vera af
hinu góða og spor í rétta átt. Dagsbrún-
armenn færast mikið á milli starfa og
vinnustaða og þá er lífaldurskerfið aug-
ljóslega miklu betra en starfsaldur, sem
oft virkar eins og einskonar átthaga-
fjötrar. Fólk þorir varla að færa sig á
milli starfa af ótta við að það glati þeim
réttindum, sem það hefur aflað sér með
langri starfsreynslu.“
„Er hægt að vera sáttur
við svona þjóðfélag?“
„Það er með þennan samning eins og
flest annað í okkar þjóðfélagi, það er
aldrei tekið á rótum meinsins. Við erum
sífellt að elta skottið á okkur. Af hverju
mátti ekki taka á skrípaleiknum og tala
um hann í þessum samningi? Af hverju
mátti ekki taka á gjaldþrotunum og
nefna nýju fyrirtækin, sem sömu menn
stofna á rústum þeirra gömlu?“ sagði
Sigurður Guðmundsson, verkamaður í
Granda.
„Ég er auðvitað ekkert sáttur við
samninginn, því ef maður hefur í huga
þær verðhækkanir, sem hafa orðið í
vetur, þá vantar enn fjórtán prósent til
viðbótar bara til að halda sléttu. Ég
greiði samt atkvæði með honum - á
meðan ekki má hreyfa við skrípaleikn-
um er ekkert annað hægt að gera,“
sagði hann.
„Annars skiptir það vitaskuld ekki
meginmáli hvort launin eru fimmtíu eða
sextíu þúsund ef megnið af þeim fer til
baka til að borga vandræði og vanskil.
Það skiptir ekki máli hvað var sett í
launaumslagið í upphafi, það skiptir
máli hvað verður eftir.“
Sigurður kvaðst hafa miklar áhyggjur
af upplausninni í þjóðfélaginu og spill-
ingunni, sem hvarvetna gæti að líta.
„Hér veður uppi fólk, sem setur hvert
fyrirtækið af öðru á hausinn og sest dag-
inn eftir aftur í stólana í sama fyrirtæki
með nýtt nafn,“ sagði hann. „Biðlaun
þingmanna eru eitt dæmið, afsal Sverris
á Ögurvíkurbréfunum annað, búnaðar-
ráðunautar eru með búskap á fullum
launum og prestar sitja bestu jarðirnar
út um landið. Er hægt að vera sáttur við
svona þjóðfélag? Það finnst mér ekki.“
Sigurður Guðmundsson.
DAGSBRÚN S