blaðið - 04.05.2006, Blaðsíða 14

blaðið - 04.05.2006, Blaðsíða 14
blaði Útgáfufélag: Árogdagurehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson. Ritstjóri: Ásgeir Sverrisson. Fréttastjórar: Aðalbjörn Sigurðsson og Erna Kaaber. DAGUR ÁN BARÁTTU m Ymsir hafa haldið því fram á undanliðnum dögum að verkalýðs- hreyfingin á íslandi eigi sér ekki lengur nein baráttumál. Þessa staðhæfingu rökstyðja menn með því að vísa til lítillar þátttöku í hátíðarhöldum á baráttudegi verkalýðsins 1. maí. Guðmundur Gunnars- son, formaður Rafiðnaðarsambands Islands, sagði í viðtali við Blaðið að þátttakan hefði verið „hrikaleg". Hreinskilni Guðmundar er lofsverð en hann hefur öðrum fremur hvatt til þess að fyrirkomulagi hátíðarhalda á 1. maí verði breytt. Verkalýðshreyfingin á íslandi á sér afar merka sögu. Barátta forystu- manna hennar fyrir bættum kjörum verkafólks hefur skilað miklum árangri og haft afar mótandi áhrif á samfélagsgerðina alla. Þótt þjóðfé- lagið hafi að sönnu tekið gríðarlegum breytingum á undraskömmum tíma fer því fjarri að verkefni hreyfingarinnar hafi verið uppfyllt. Enn er til fátækt fólk á íslandi. Laun tiltekinna hópa í samfélaginu eru til skammar og ef til vill ættu foringjar verkalýðshreyfingarinnar að velta því fyrir sér hvers vegna ekki hafi tekist að bæta kjör þessa fólks. Á dögunum vakti barátta ófaglærðs starfsfólks á hjúkrunarheimilum þjóðarathygli. I því máli komu fram upplýsingar um launakjör, sem telja verður með hreinum ólíkindum. Ófaglært fólk á hjúkrunarheim- ilum sinnir afar mikilvægum störfum. Og erfiðari störf eru vandfundin. I Blaðinu í gær, miðvikudag, segir Álfheiður Bjarnadóttir, sem óvænt gerðist talsmaður hinna ófaglærðu, frá ferli sinum og þeim kjörum, sem henni og félögum hennar eru búin. Það er holl lesning hverjum manni. Rödd Álfheiðar kemur úr djúpi hinnar stritandi alþýðu á íslandi, sem fæstir landsmanna hafa sýn til. Kröfugöngur eru ekki tímaskekkja. Þær eru áhrifarík aðferð til að sýna samstöðu og koma þeim skilaboðum á framfæri að breytinga sé þörf. Erfitt er að verjast þeirri hugsun að forystu verkalýðshreyfingar- innar skorti skýrari sýn til verkefna samtímans. Hvers vegna eru bar- áttumálin ekki afmarkaðri og málflutningurinn skýrari? Búi forystu- mennirnir ekki yfir þeim sannfæringarkrafti sem þarf til að fólk, sem býr við ömurleg kjör, flykkist út á göturnar þarf sýnilega að fá nýtt fólk til að leiða þessa baráttu. Þrátt fyrir gífurlegan þjóðarauð og ævintýralega „markaðsvæðingu" síðustu ára er enn til fátækt fólk á íslandi. Þar ræðir að sönnu um af- markaða hópa og vísast eru þeir ekki mjög fjölmennir. Forystumenn verkalýðshreyfingarinnar hljóta að horfa í eigin barm þegar fólk á borð við Álfheiði Bjarnadóttur tekur til máls. Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson. Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík. Aðalsími: 510 3700. Símbréf á fréttadeild: 510.3701. Símbréf á auglýsingadeild: 510.3711. Netföng: vbl@vbl.is,frettir@vbl.is,auglysingar@vbl.is. Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: Islandspóstur. Önnur bókin í bókaflokknum „Við rækturn' er komin út. Tryggðu þér eintak í næstu bókabúð eða í áskrift í síma 586 8005. Svmorhúti& 09 gar&orinn Sumarhúsið og garðurinn ehf, Síðumúla 15,108 Reykjavík, www.rit.is 14 I ÁUT FIMMTUDAGUR 4. MAÍ 2006 blaðiö fSNMJTAW ÚTÍ HEÍM OG KmW iKKi AFTUR HEiM TyKR Ell VfcUVÍ i \>ÝSKAUNVt. alwTs^' tLjiíGa mönní/w eEiMFiKi Wrísmifrm stAíALiNWJÞ Isl-TiéNÓMisiA Kaos í skipulagi Fyrir liðlega fimm árum tók ég þátt í að stofna félagsskapinn 102 Reykjavík gagngert til þess að reka áróður fyrir því að Reykjavíkurflug- völlur yrði fluttur burt úr Vatns- mýri. Tilefnið var það að Ingibjörg Sólrún Gisladóttir hafði boðað til kosninga - rafrænna, hvorki meira né minna - um framtíð Vatnsmýr- arinnar til þess að koma henni og borgarfulltrúum úr sjálfheldu sérhagsmunanna. Það var mér og félögum mínum svo mikið fagnaðarefni að andstæð- ingar Vatnsmýrarvallarins höfðu sigur í kosningunum. Hitt er svo annað mál að Ingibjörg Sólrún sneri svo við blaðinu og skrifaði undir samning við samgönguráðherra um að völlurinn skyldi ekki bara vera áfram í hjarta borgarinnar, heldur að hann skyldi endurnýjaður! Þannig að þær efndir voru eftir öðrum. En nú er maður fimm árum reynd- ari og eftir á að hyggja var kannski eins gott að Ingibjörg Sólrún sveik þetta. Miðað við þann farveg, sem skipulagsmálin í Reykjavík hafa verið, má ég eiginlega ekki til þess hugsa hvað gerst hefði ef snillingar R-listans hefðu tekið við að skipu- leggja Vatnsmýrina. Skemmdarverkin blasa við Vandinn er kannski sá að maður þarf ekkert að vera að gera sér það í hug- arlund. Þeir eru nefnilega byrjaðir. I stað þess, að unnt hefði verið að líta á Vatnsmýrarlandið sem autt blað og leyfa miðborginni að fikra sig út að Skerjafirði þegar loksins tækist að uppræta flugvöllinn, er byrjað að brytja landið niður og drita þar niður einhverju dóti, sem hentaði borgarstjórninni þann daginn. Þess vegna eiga borgarbúar i vændum að á Valssvæðinu spretti upp lágreyst austurþýskt blokka- hverfi, sem ber því fagurt vitni að menn hafa engu gleymt og ekkert Andrés Magnússon lært síðan verstu tilraunirnar voru gerðar í Breiðholti fyrir tæpum 40 árum. Hvað má þá segja um Hringbraut- arhneykslið, sem R-listinn með Dag B. Eggertsson, formann skipu- lagsráðs, í broddi fylkingar varði út í hörgul þrátt fyrir ótal athuga- semdum frá fagmönnum, íbúum og hagsmunasamtökum? Aðeins til þess að þurfa svo að biðja afsökunar á ósköpunum nokkrum vikum eftir að klippt var á borðann! Ráðleysinu fagnað Ætla mætti að nóg væri upp talið um þessi ömurlegu vinnubrögð, vondu hugmyndir og stefnuleysi, en um- ræða undanfarinna daga um Sunda- brautina er einfaldlega of geggjuð til þess að sneiða megi hjá henni. Ég er fyrir löngu búinn að missa tölu á því hvað R-listinn er búinn að hringsnúast oft í því máli og það á ekki síst við um formann Skipulags- ráðs, títtnefndan Dag, sem hefur á einhvern undraverðan hátt tekist að gera Sundabrautina að helsta kosn- ingamálinu; mál sem fram að þessu hafði ekki átt sér neina sérstaka pól- itíska vinkla. En það segir kannski sína sögu, að jafnvel Vegagerðin sá sig knúna til þess að setja niður í við Dag vegna vinnubragðanna. Ég minnist þess ekki að hún hafi áður þurft að andæfa stjórnmálamanni með þeim hætti og er stofnunin þó alla daga, árið um hring, sífellt í samskiptum við stjórnmálamenn af öllum sortum, hver öðrum með stórfenglegri hugmyndir um eigin ráðsnilld og kröfur fyrir hönd síns byggðarlags. Þannig að eftir allt saman, þá verð ég eiginlega að fagna ráðleysi og hringlanda Dags og félaga hans í R-listanum, þó ég hafi nú víst endrum og sinnum gagnrýnt fumið, fátið og fálætið. Það gerist kannski ekki mikið í borginni meðan þeir eru við völd, en þeir skemma þá minna á meðan. Og það, sem þeir þó gera í skipulagsmálunum, er svo skelfilega vont, að það mun enginn fá samviskubit yfir að henda því og hefjast handa upp á nýtt. Höfundur er blaðamaður. Klippt & skorið Jón Baldvin Hannibalsson skrifar minningargrein um John Kenneth Gal- braith á miðopnu Morgunblaðsins í gær. Af lestrinum að dæma voru þeir JBH og JKG miklir mátar, en Jón Baldvin segir að hinn kanadíski nafni sinn hafi verið „skarp- skyggn hagfræðingur, heillandi rithöfundur og vel innrættur jafnaðarmaður - allt í sömu persónunni" líkt og það væri algert krafta- verk. Það getur svo sem vel verið, því enginn slíkur kemur sjálfkrafa upp í hugann. Hitt er annað mál að Galbraith naut engrar sérstakrar virðingar sem fræðimaður þó hann væri með flinkustu áróðursmönnum vinstriarms demó- krataflokksins vestra og hefði gífurleg áhrif víða um heim. Jón Baldvin getur ekki leynt hrifningu sinni á sósíalismanum og heldur þannig fast í þá kreddu að uppstokkunarstefna Franklins D. Roosevelts hafi bundið enda á kreppuna miklu. I ár eru 30 ár liðin síðan Milton Friedman (sem JBH heldur að heiti Freedman) fékk Nóbels- verðlaun (hagfræði, m.a. fyrir rannsóknir sínar á kreppunni en niðurstöður hans - sem upphaf- lega voru birtar 1963 - voru m.a. þær að aðgerðir FDR hefðu framlengt hana um nokkur ár. Það fannst JBH þó ekki nóg og nefnir að í striðinu hafi FDR gert JKG að verðlags- stjóra: „Hann skellti á verðlags- hömlum og verðlagseftirliti, og varð eiginlega hálfhissa á því sjálfur, að þetta svínvirkaði." Aðdáunin leynir sér ekki, sem er athyglisvert, því rætt er um það umhverfis Austur- völl, að JBH kunni að snúa aftur í stjómmálin. klipptogskond@vbl.is Frægðarsól JKG reis hæst á valdatíma John F. Kennedys, en þrátt fyrir að hann væri ekki jafntengdur stjórn- völdum eftir það voru áhrif hans engu minni og hann hafði sig mjög í frammi alltfram á síð- ustu ár. En ekki bar það allt mikilli skarpskyggni vitni. Um það leyti, sem JBH var að undirbúa sig undir að verða fjármálaráðherra sællar minningar, benti JKG á að sovétkerfið hefði m.a. lukkast jafnvel og raun bæri vitni vegna þess - öfugt við hin vestrænu hagkerfi - að það hefði beislað mannafl sitt til fullnustu. Vestrænu hagkerfin væru á hinn bóginn ekki aðeins illa skipulögð, heldur beinlínis ranglát. Ætli það sé ekki málið með Galbraith? Hann var ekki hagfræðingur heldur prédikari.

x

blaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: blaðið
https://timarit.is/publication/941

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.