blaðið - 02.03.2007, Blaðsíða 24

24 FÖSTUDAGUR 2. MARS 2007
blaðið
Elfa Rún Kristinsdóttir
fiðluleikari hefur náð
langt á tónlistarsvið-
inu þrátt fyrir ungan
aldur og var meðal
annars valin „bjart-
asta vonin“ á Islensku
tónlistarverðlaununum 2006. Elfa
útskrifaðist af diplómabraut Lista-
háskóla íslands árið 2003 aðeins 18
ára gömul og hefur undanfarin ár
stundað nám við Tónlistarháskól-
ann í Freiburg í Þýskalandi undir
handleiðslu prófessors Rainers
Kussmaul. í síðasta mánuði útskrif-
aðist hún úr meistaranámi með
hæstu einkunn.
Blaðamaður hitti Elfu á kaffi-
húsi í miðborginni morguninn
eftir velheppnaða tónleika sem hún
hélt ásamt föður sínum, Kristni
Erni Kristinssyni píanóleikara, í
Salnum í Kópavogi. Þetta var ekki
í fyrsta skipti sem leiðir feðginana
lágu saman í tónlistinni.
Gott samstarf feðgina
„Við höfum í raun spilað saman
alveg frá því að ég byrjaði að spila.
Hann hefur alltaf leikið með mér
af og til og það er alveg frábært
að vinna með honum. Það fylgja
því margir kostir að spila með ein-
hverjum sem er skyldur manni.
Það auðveldar samstarfið að vissu
leyti, og maður er oft sammála um
túlkun sem sparar vissulega tíma.
Það getur hins vegar verið mjög
erfitt að finna tíma til æfinga þó
að margir haldi kannski að það
ætti að vera auðvelt. Maður á það
til að fresta hlutunum,” segir Elfa
og bætir við að samstarfið gangi að
öðru leyti vel fyrir sig. „Við erum
náttúrlega búin að spila svo lengi
saman að það gengur smurt.“
Móðir Elfu, Lilja Hjaltadóttir, er
einnig fiðluleikari og hóf hún nám
hjá henni aðeins fjögurra ára gömul.
,Eg átti reyndar einhverja leikfang-
afiðlu þegar ég var tveggja eða
þriggja ára og hef því spilað síðan
þá,“ segir Elfa Rún. I ljósi þess að
báðir foreldrar hennar eru tónlist-
armenn liggur beinast við að spyrja
hana hvort tónlistaráhuginn hafi
kviknað sjálfkrafa eða hvort henni
hafi verið „ýtt“ út í tónlistina.
„Mér finnst mjög ólíklegt að mér
hafi verið ýtt út í þetta þar sem
ég var farin að leika mér með leik-
fangafiðlu sem barn. Áhuginn
hlýtur því að hafa verið fyrir hendi.
Síðan hafa foreldrar mínir náttúr-
lega hvatt mig áfram en það hefur
samt aldrei verið nein pressa á mér.
Mamma spurði mig meira að segja
á unglingsárunum hvort ég vildi
ekki bara hætta þessu af því að ég
nennti ekki alltaf að æfa mig en
ég var alveg ákveðin í því að halda
áfram,“ segir hún.
Tónlistin í fjölskyldunni
Elfa Rún á tvo bræður og hefur
annar þeirra, Kristinn Smári, fetað
inn á braut tónlistarinnar líkt og
hann á kyn til og leikur á rafmagns-
gítar. Hinn bróðirinn, Andri Heiðar,
hefur að mestu leyti sloppið við
tónlistarbakteríuna. Elfa Rún segir
að allur gangur sé á því hvort börn
tónlistarmanna feti í fótspor for-
eldranna. „Annað hvort fara krakk-
arnir í tónlist eða vilja gera eitthvað
allt annað og alls ekki sjá þetta líf
sem foreldrarnir lifa,“ segir Elfa og
bendir jafnframt á að tónlistaráhug-
inn geti þróast með árunum. „Ég
hef haldið mig við mitt hljóðfæri frá
upphafi. Litli bróðir minn byrjaði að
læra á selló en er núna kominn yfir á
gítar,“ segir Elfa. Sjálf var tiltölulega
ung þegar hún var farin að átta sig á
því að tónlistin yrði annað og meira
en áhugamál í lífi hennar.
„Ætli það hafi ekki verið komin
meiri alvara í þetta þegar ég var 14
eða 15 ára. Þá var alveg ljóst hvert
stefndi," segir Elfa og bætir við að
í rauninni hafi ekki neitt annað
komið til greina.
f tveimur skólum i einu
Haustið 2001 innritaðist Elfa Rún
á diplómabraut Listaháskóla Islands
en hún er ætluð ungum og sérstak-
lega hæfileikaríkum nemendum
sem eru komnir á háskólastig í tón-
listarnámi þrátt fyrir að hafa ekki
lokið framhaldsskóla.
„Það var verið að stofna Listahá-
skólann og kennarinn minn, Guðný
Guðmundsdóttir, vildi endilega að
ég færi þangað og ég hlýddi bara
kennaranum," segir Elfa sem var á
sama tíma að hefja nám við Mennta-
skólann við Hamrahlíð. Eins og
gefur að skilja hafði hún nóg fyrir
stafni á þessu tímabili í lífi sínu og
lítill tími aflögu til að sinna vinum
og áhugamálum.
„Tíminn sem ég hafði aflögu var
mjög takmarkaður síðustu annirnar.
Ég var í tveimur skólum og reyndi
að æfa mig inn á milli og ég hafði
engan tíma í neitt annað,“ segir Elfa
og bætir við að hún hafi loks getað
slakað á þegar hún hélt utan til
náms.
Elfa lauk námi á diplómabraut
Listaháskólans vorið 2003 en lauk
ekki stúdentsprófi.
„Ég var tvö ár í Listaháskólanum
og fór að því loknu út til frekara
framhaldsnáms. Svo er bara búið að
vera svo mikið að gera í tónlistinni
að ég hef ekki haft tíma til þess að
sinna menntaskólanum, ég hef þó
tekið einhverjar einingar í fjarnámi,"
segir hún.
Að útskrift lokinni hélt Elfa til frek-
ara náms við Tónlistarháskólann í
Freiburg í Þýskalandi og reyndist
undirbúningurinn í Listaháskól-
anum gott veganesti fyrir það.
Standardinn hár í Þýskalandi
„Það er mjög nauðsynlegt þegar
maður býr hér á íslandi að fara líka
til útlanda að læra því að maður
þarf að sjá svo miklu meira. Þessi
reynsla er manni nauðsynleg, bæði
sú reynsla að búa í öðru landi og
svo er náttúrlega svo mikið að ger-
ast í tónlistarlífinu þarna úti. Þar
er rosalega mikið af tónleikum og
góðum hljóðfæraleikurum og tónlist-
armönnum, hljómsveitum ogkamm-
ermúsíkhópum. Hins vegar er stand-
ardinn mjög hár í Þýskalandi og það
getur verið mjög erfitt að komast
inn í hljómsveitir og það eru gerðar
miklar kröfur. Það er því mikil sam-
keppni en um leið mikil gróska og
það er í rauninni bara gaman,“ segir
Elfa.
Hún tekur jafnframt undir að þar
sé enn fremur lengri og sterkari tón-
listarhefð en hér á landi.
„Mér finnst gaman að lifa og hrær-
ast í þessari hefð og vera á stöðum
þar sem stóru tónskáldin ólust upp
og störfuðu. Þarna úti er tónlistin
mikið í blóði fólks og almenningur
veit meira um hana og er meðvitaðri
um söguna en hér,“ segir Elfa en
bætir um leið við að mikil gróska
sé hér á landi. „Það er reyndar alveg
ótrúlegt hvað það er mikið að gerast
hérna heima líka. Það er alveg frá-
bært tónlistarlíf hér og mikið af góðu
tónlistarfólki," segir hún.
í námi hjá frægum kvartett
Elfa situr ekki auðum höndum
þessa dagana því að framundan eru
tónleikar bæði hér heima og erlendis.
I haust stefnir hún á að setjast á skóla-
bekk á ný, að þessu sinni í Berlín þar
sem hún mun að öllum líkindum
leggja stund á svo kallað kvartett-
nám ásamt félögum sínum.
„Kvartettnám gengur út á að kvar-
tett fer saman í nám eins og um ein-
stakling sé að ræða,“ segir Elfa.
„Við stofnuðum þennan kvartett
síðasta haust og fórum saman á nám-
skeið en höfum reyndar ekkert getað
spilað neitt að ráði saman síðan þá
því að við höfum öll haft svo mikið
að gera. En við erum að fara að æfa
núna í mars og apríl og næsta sumar.
Fólk kynnist rosalega vel þegar það
er saman í kvartett og það er nán-
ast eins og maður giftist meðspil-
urunum,“ segir Elfa og tekur undir
að það reyni talsvert á vinskapinn.
„Það er eins gott að þetta gangi upp,“
segir hún og hlær.
I kvartettnámi fer einn kvartett
í læri hjá öðrum og reyndari kvar-
tett og hafa Elfa og félagar hennar
ekki valið sér lærimeistara af verri
endanum. „Við verðum í námi hjá
Artemis-kvartettinum sem er einn
stærsti kvartettinn í Evrópu um
þessar mundir, ef ekki í öllum heim-
inum. Skólinn á eftir að samþykkja
þetta en vonandi gengur þetta næsta
haust,“ segir Elfa.
Starfi strengjakvartetta fylgja mikil
ferðalög og segir Elfa að sér þyki það
spennandi. „ Eg held að það sé mjög
skemmtilegt að vera í kvartett því að
þá ertu alltaf með vinum þínum og ég
gæti alveg hugsað mér að ferðast um
heiminn með kvartett.
Persónulega finnst mér ekki mjög
gaman að spila í stórri hljómsveit og
ég held að það sé frekar leiðinlegt til