blaðið - 10.03.2007, Side 14

LAUGARDAGUR 10. MARS 2007
blaði
Útgáfufélag:
Stjórnarformaður:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Ritstjórnarfulltrúi:
Ár og dagurehf.
Sigurður G. Guðjónsson
Trausti Hafliðason
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Elín Albertsdóttir
Launin þín og mín
Á sumum vinnustöðum þurfa starfsmenn að skrifa undir loforð þess
efnis í ráðningarsamningi að þeir gefi ekki upp laun sín við aðra starfs-
menn. Þess konar launaleynd ýtir undir leiðindi og óróa á vinnustöðum
en ekki afnám launaleyndar, eins og Vilhjálmur Egilsson, framkvæmda-
stjóri Samtaka atvinnulífsins, hélt fram í Blaðinu í gær að. Að vísu vilja
margir atvinnurekendur hafa þessa launaleynd til þess að halda niðri
launum og láta fólk halda að það sé betur statt í launastiganum heldur en
starfsmaðurinn við hliðina. Með launaleynd er nefnilega ekki síður verið
að halda niðri launum en að mismuna fólki í sömu störfum.
Það er staðreynd að kona sem kemur í starfsviðtal biður um 30% lægri
laun en karlmaður. Þessu verða auðvitað konur sjálfar að breyta og gera
hærri launakröfur þegar þær ráða sig til starfa á nýjum vettvangi. Öðru-
vísi ná þær ekki sömu launum og karlar fyrir sömu störf. Með því að af-
nema launaleynd atvinnurekanda gæti orðið breyting á. Það veltur þó
fyrst og fremst á því að karlarnir vilji segja konunum hvað þeir hafi í laun.
Frekar ólíklegt reyndar!
Eftir því sem haft var eftir Bjarnheiði Gautadóttur, lögfræðingi hjá félags-
málaráðuneytinu, í Blaðinu í gær er ekki verið að opna launabókhaldið ef
þessi nýju lög komast til framkvæmda heldur verði þá ekki hægt að banna
launamanni að greina frá því hvað hann hafi í laun. „Launamönnum er
þó heimilt að halda sínum launum út af fyrir sig,“ sagði lögfræðingurinn.
Fólki er það sem sagt í sjálfsvald sett hvort það skýri öðrum frá launum
sínum og það er í rauninni ágætt. Það er jafnan farsælast að fólk ráði sér
sjálft en fái ekki einhver boð og bönn frá stjórnmálamönnum yfir sig. Hitt
er fínt að atvinnurekendur geti ekki þvingað fólk til launaleyndar því það
er slæm þróun.
Það er ánægjulegt að Jón Kristjánsson, fyrrverandi félagsmálaráðherra,
hafi skipað nefnd sl. sumar til að endurskoða jafnréttislögin og að þessi
nefnd hafi nú lokið starfi sínu. Að vísu fer þetta jafnréttisfrumvarp ekki
fyrir Alþingi á þessu vori sem er auðvitað enn eitt platið. Framsóknar-
flokkurinn ætlar sér að öllum líkindum að nota þetta frumvarp til að ná
sér í nokkur atkvæði í vor með loforð um jafnrétti í einu og öllu upp á
vasann. Kjósendur sjá í gegnum slíkt. Framsóknarflokkurinn gæti fremur
veitt nokkur atkvæði með því að koma þessu frumvarpi í gegn strax. Það
yrði plús fyrir flokkinn.
Konur eru duglegar um þessar mundir að láta í sér heyra, hvort sem þær
kalla sig femínista eða jafnréttissinna. Konur eiga heldur ekki að sætta sig
við 30% lægri laun en karlar fyrir sömu vinnu, séu þær með sambærilega
menntun, jafnlangan starfsferil og vinni jafnlangan vinnudag. Guðrún
Erlendsdóttir, formaður nefndarinnar, sagði á blaðamannafundi að launa-
munur á milli karla og kvenna væri núna 15,7% og sagðist hún vona að
hann yrði horfinn innan tíu ára. Það er allt of langur tími. Konur ætla
ekki að bíða svo lengi og munu án efa halda áfram að láta í sér heyra um
þessi mál á næstunni. Elín Albertsdóttir
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingar: Hádegismóum 2,110 Reykjavík
Aðalsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins
PENZIM
ÍSLENSK NÁTTÚRUVARA UNNIN
Ú R SJÁVARRÍKINU UMHVERFIS
ÍSLAND
Dr. Jón Bragi Bjamason, prófessor í lífefnafræði, hefur
unnið að rannsóknum og þróun Pensímtækninnar um
áratuga skeið og er hún nú einkaleyfisvarin um allan heim.
Penzim fyrir húðina, liðina og vöðvana
PENZIM
KtjtntfMintf
<A\
WlTMAli KA WHA

PHNZItd i
... ■‘9Sks
PENZIM
i.nnoK
wiih .au uiuui
nvn « Aívnvr
MAKIVI CKZVWK
I PENZIM
PENZIM er hrein,
tær og litarlaus
náttúruvara byggð a
vatni en ekki fitu.
PENZIM inniheldur
engin ilmefni,
litarefni eða gerviefni
sem geta valdið
ofnæmisviðbrögðum.
PENZIM inniheldur
engar fitur, oílur eða
kremblöndursem
geta smitað ogeyðilagi
flíkur eða rúmföt.
Penzim fæst í apótekum, heilsubúðum og verslunum Nóatúns um land allt.
penzim.is
14
blaAid
§TT1NG1ÍÍM\JR I I/
>U ERT CT&ÍW Svo
.V nv fiLLAn MiSSkiLMí\16-
5KAL H, KoLgEiws 'a Aí> / WNPTEXTA
PR VE/ti-P VDÁ T/L GoVZAr OtKoMU
ViNSTKi-Gil/ENNA 'i HA \CaHUUNUM.
Vér landlausir
og þjóðlendufarsinn
Þjóðlendulög voru samþykkt árið
1998 og síðan þá hefur samfélagið
kostað til hundruðum milljóna í
flókin og erfið réttarhöld um eign-
arhald á landi á íslandi. Einsdæmi
mun vera í vestrænu lýðræðisríki
að gengið sé með þessum hætti
skipulega fram í þjóðnýtingu og vé-
fengingu eignarréttar.
Mannréttindabrot og ófriðarvilji
Þeir menn eru til sem halda
að flan þetta sé til hagsbóta fyrir
okkur meirihluta landsmanna sem
ekkert land eigum. Ekkert er fjær
sanni.
Vér landlausir verðum það jafnt
sem áður þótt svo að ríkið skelli
hrammi síns eignarhalds yfir. Fólk
sem gengur með grillur um að rík-
iseign sé eign þjóðarinnar hefur að
líkindum lesið yfir sig af Maó Tse-
tung eða öðrum óhroða pólitískra
bókmennta.
Það er aftur á móti okkur öllum
borgurum þessa lands, bæði land-
eigendum og landlausum, áhyggju-
efni þegar ríkisvaldið virðir ekki
ágreiningslaust eignarhald manna
á þinglýstum eignum. í sumum til-
vikum eignir sem sama riki eða for-
veri þess í Kaupmannahöfn seldi
íslenskri alþýðu.
Það skilur raunar milli þeirra
landa þar sem ríkir hagvöxtur og
velsæld og hinna þar sem það gerir
það ekki að mannréttindi eru þar
yfirleitt í góðu fari. Grundvallar-
atriði þessara mannréttinda og
kannski það mikilvægasta fyrir við-
gang hagkerfisins er virðing fyrir
eignarrétti og vilji stjórnvalda til
að halda frið við þegna sína.
Það er vissulega svo um allt eignar-
hald og yfirleitt öll réttindi manna
að þau má draga í efa. Sjálfur lúri ég
miklu af margskonar lausafé sem
ég get engan veginn fært sönnur á
að ég eigi með réttu. Sama gildir
til dæmis um lóðaréttindi í þéttbýl-
iskjörnum landsins, þau eru mörg
harla óviss. Forverum okkar á
þessum lóðum var bent á að byggja
hér eða þar og fengu að stika út
skika af ekki mikilli nákvæmni. Ef
Bjarni Harðarson
menn vilja þá gætu þeir fyrirskipað
öllum lóðareigendum að láta reyna
á sín í milli með illskeyttum mála-
ferlum og leiðindum hvar hin rétta
lína er. En það hefði engan tilgang.
Ekki meðan friður ríkir. Líkt er með
þjóðlendurnar. En aðeins meira um
hag okkar hinna landlausu.
Hagsmunir okkar landlausra
Fyrir utan að eiga litla lóð á Sel-
fossi er ég einn hinna landlausu
íslendinga. A mér ekki einu sinni
arfs von í þeim efnum. Og við erum
í miklum meirihluta þó að það
færist vissulega í vöxt að ríkir þétt-
býlisbúar kaupi sér jarðir. Og við
landlausir eigum svo sannarlega
hagsmuni gagnvart landinu sem
skerpa þarf á.
I dag er staðan sú að fjölmargir
landeigendur leyfa sér að loka fyrir
umferð almennings um lönd sín.
Gamlar þjóðleiðir eru eyðilagðar,
klofa þarfyfir rafmagnsgirðingar til
að ganga á þekkta fjallatoppa og ár-
bakkar eru eyðilagðir með óbrúðum
framræsluskurðum. Merkir sögu-
staðir eru afgirtir og eina merking
þeirra er nöturlegt skilti þar sem á
stendur: Allur aðgangur bannaður.
Svo kuldalegar kveðjur til útivistarf-
ólks og ferðalanga eru alls ekki al-
gild regla en alltof algengar. Þetta
sést á löndum bæði heimamanna og
burtfluttra, nýríkra jarðeigenda og
þetta sést meira að segja í löndum
sem eru í eigu ríkisins og stofn-
ana þess. Þar er okkur lítil hjálp í
„þjóðareigninni".
Þeim milljarði sem eytt er í þjóð-
lendumálin hefði mikið betur verið
varið í að skýra og skilgreina þau
hagsmunamál sem hér eru nefnd.
Þá vantar enn gríðarlega mikið á
að fyrir liggi skilgreiningar á því
hvaða slóðar í óræktarlandi á ís-
landi eru heimilir vélknúnum öku-
tækjum og hverjir þeirra eru það
ekki. Meðan mokað er hundruðum
milljóna í þjóðlendumál fást örfáir
þúsundkallar til þess að koma upp
stígum og bæta aðgengi á vinsælum
stöðum. Svo mætti lengi telja hin
raunverulegu hagsmunamál okkar
landleysingjanna.
Höfundur er frambjóðandi á lista
Framsóknarflokksins í Suðurkjördæmi,
landlaus útivistarmaður og bóksali.
Klippt & skorið
Djuiyuii»un
1
1 • ;
- M
Auglýsingar eru oft og tíðum jafn kostu-
legarog þær erufáránlegar. Ríkasti íslend-
ingurinn Björgólfur Þór Björgólfsson
ræðst á stjórnvöld fyrirhaftastefnu
þá er kynnt var á dögunum. Mikill
vill meira og klippari man ekki til
þess að hann hafi þakkað neitt sér-
staklega fyrir ríflegar skattalækk-
anir á fyrirtæki hérlendis undanfarin ár né heldur
þakkir til stjómvalda fyrirað skapa þvílíkar kjörað-
stæðurfyrirreksturþeirra hérá landiað ísland ber
af öðrum þjóðum hvað það snertir. Mörg fyrirtæki
hans hérá landi hafanotið góðs af og gert honum
kleift að safna saman þeim mikla auði sem hann
nú á. Hótanir hans um að hverfa með fyrirtæki sín
af landi brott fái hann ekki sínu framgengt bera
vott um bamalegan hroka. Hroka sem sæmir ekki
manni sem á meira fé á bankabók sinni en margar
þriðja heims þjóðir.
Síðasta útspilið í harðri rimmu þeirra sem
eru með eða á móti stækkun álversins í
Straumsvík er oþnun sérstakrar upplýs-
ingamiðstöðvar af hálfu Alcan (verslunarmið-
stöð þeirri er Fjörður kallast. Auglýsir álrisinn
ennfremur að almenningi bjóðist að skoða
álverið í fylgd á fimmtudögum
og laugardögum. Hljómar auglýs-|
ingin á þá leið að fólk sé velkomið
í skoðunarferð um BETRA ÁLVER. |
Undrast klippari þessa yfirlýsingu
þar sem fram hafa stigið að undanförnu hver
fræðingurinn af fætur öðrum að lýsa þvi yfir að
álverið í Straumsvík sé fyrsta flokks að öllu leyti.
Aðstaða góð og örugg fyrir starfsfólk, ítarlegri
mengunarvarnir en kröfur séu gerðar um og ekk-
ert geti betur farið. Nema nú er talað um betra
álver? Er núverandi álverþá aðeins sæmilegt? Er
það ekki lengur fyrsta flokks?
Skrifandi um auglýsingar þá er margt
kostulegt sem leynist í hinum og
þessum auglýsingunum sé vel að
gáð. Auglýsing ein um nýtt kaffi hér á mark-
aði hefur sést víða í blöðum. Er það náttúru-
ræktað eins og það er kallað og
þykir móðins í dag. Hitt vekur
hins vegar athygli að í litla letr- i
inu í auglýsingunni um kaffiö k|
segir: Búgarðurinn okkar, Car- —
men býlið, hefur hlotið viður-
kenninguna ECO-OK frá samtökum um vernd
regnskóga í New York. Nú eru klippari áhuga-
maður um bæði kaffirækt og regnskóga og
þekkir örlítið til í New York en sé regnskógur
þar er um stórmerk vísindaleg tíðindi að
ræða.
albert@bladid.net