Orðlaus - 01.03.2004, Síða 48

.0
Eins oft og maður hefur horft á myndir af honum
hafa eyrnalokkarnir aldrei gripið augað. Hann er
greinilega með eitthvað "thing" fyrir eyrnalokkum,
ætli þetta sé eitthvað gamait N'Sync syndrom?
Hafiði tekið eftir eyrnalokkunum?
við að verða blekaður, vita ekki hvað maður heitir,
muna ekki eftir hvað gerðist. Af mínum vandamálum
er þetta það eina sem ég vonast til að leysa ekki. OK,
kannski er ég svona hrikalega gamaldags að mér
finnist konur glata sjarmanum eftir fimm skot og tvær
léttar. En við skulum ekki útiloka þann möguleika að
ykkur konum þyki það sjálfsagt að fá að standa
karlmönnum jafnfætis - að vera jafn ógeðslegar og
þeir. Ef það er málið, til hamingju það er alveg að
virka.
Daddi Gudbergsson
Þetta hefur því l'rtið breyst. Ummyndaðír af neyslu
áfengis skjögra margir hverjir karlmenn og haga sér
eins og ofvirk börn, grípandi í allt sem hreyfist, gónandi
á allt sem mögulega gæti verið brjóst og vilja helst
strjúka. Að eigin mati halda þeir sig sjálfan Adonis,
hokna af persónutöfrum þrátt fyrir að sjá varla í liminn
á sér fyrir bjórvömbinni. Já þetta er nú oft þessir gaurar
sem eru alltaf að furða sig á því hversu mikið fötin
hafa hlaupíð í þvotti. þegar kemur að samskiptum í
þessu ástandi flækist tungan fyrir... tungunni með
tilheyrandi munnvatnstaumum sem blandaðir leyfum
síðasta GT leka úr munnvikunum. Fötin, þau sem enn
hylja hryllinginn, eru þegar hér er komið við sögu í
"skemmtiferlinu" orðin krumpuð, undin og skítug,
hárið út um allt og andlitið afskræmt. En þetta kemur
ekki í veg fyrir að það losni um málbeinið. Ef þessir
menn eru ekki önnum kafnir við að frussa í eyru hvers
annars í bland við misinnihaldsríkar samræður um
knattspyrnu, stjórnmál og peninga - já og brjóst, eru
þeir óumbeðnir að slefa á ókunnug brjóst eða tala um
ókunnug brjóst við ókunnugar konur. Einstaka maður
hefur samt hæfileika til að gera hvort tveggja - sko
slefa og frussa í einu. Hjómar ekki vel en veruleiki sem
er ykkur konum ekki ókunnur, ekki satt?
En það er sorgleg staðreynd að nákvæmlega sama
lýsing á við ansi margar konur, sko fyrir utan liminn,
boltann og stjórnmálin. Það eru þær sem ég þoli ekki
þegar þær mæta með þetta skaðræðislega ”er ég ekki
glæsileg" blik í fljótandi augunum, málninguna út um
allt andlit, reitt hárið, skjögrandi um eins og... eins
og... eins og ökkmölvaðir gaurar. Jesús minn, í þessu
ástandi fara þær meira að segja að slefa á brjóstin á
hvor annarri sem er víst voða trend sem á væntanlega
að vera ögrun við þá okkar af veikara kyninu sem eru
fastir í þrísomfantasíunni. Og hvað? "Nei vá hvað ég
var full í gær... var ég að sleikja á þér brjóstin eða
hvað...?“ Kokktíserar dauðans! En varla mikið meira
og síst leið til að öðlast virðingu.
Sjálfur á ég við drykkjuvandamál að stríða þar sem ég
hef blessunarlega aldrei fattað hvað er svona sérstakt
SSfi
' V;

’ v?-.> /*í ,•
Ég þoli ekki konur sem hafa ekki stjórn á sér.
Þá á ég við þegar kemur að neysiu áfengra
drykkja. Sko, þó að mér finnist það bæði fyndið
og forvitnilegt að fylgjast með konum breytast
úr vel tilhöfðum pæjum í druslur með stórskertar
hugmyndir um eigin glæsiieika. Nú er þetta mjög
sorglegt vegna þess að karlmenn komast upp
með að haga sér eins og fullgerð aðrennslisgöng
Kárahnjúkavirkjunnar með tilheyrandi subbuskap
og ábyrgðarleysi. Það er svona eins og konur
megi ekki verða eins fullar og strákarnir. Af
hverju skildi það nú vera? Kannski eru bara
sögulegar skýringar á þessu. íslenskir karlmenn
hafa með fáum undantekningum allt frá örófi
alda ekki kunnað með vín að fara. Um leið og
tveir menn komu saman til annars en vinnu var
varla hægt að opna munninn nema til þess helst
að kneyfa öl eða vín og svo til að æla. Á meðan
var það hlutverk konunnar að sjá til þess að nóg
væri að eta og drekka ásamt því að koma
karlinum í rekkju þegar hann hafði drukkið sér
til óbóta.