Fréttablaðið - 07.02.2012, Blaðsíða 20

Fréttablaðið - 07.02.2012, Blaðsíða 20
KYNNING − AUGLÝSINGStoðtæki og sjúkraþjálfun ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 20122 Saga gervilima nær allt aftur til ársins 2700 fyrir Krist en fornleifafræðingar hafa fund- ið spelku frá þeim tíma. Egyptar hafa greinilega verið frumkvöðlar á þessu sviði en einnig hefur fundist gervitá á líki frá 16. öld fyrir Krist. Elsta skrifaða heimildin um gervilim er frá um 500 fyrir Krist. Þá skrifaði gríski sagnfræðing- urinn Heródótus um gríska spá- manninn Hegesistratus sem slapp úr fangelsi með því að skera af sér fótinn. Hann hafi síðan notað gervifót úr við. Þá hefur fundist rituð heimild frá árabilinu 50-100 þar sem sagt er frá rómverskum hershöfð- ingja sem missti hönd í bar- daga. Til að geta haldið áfram hermennsku lét hann útbúa hönd úr járni til að halda uppi skildinum. Gottfried „Götz“ von Berlichingen (1480-1562) varð frægur fyrir járnhönd sína. Hann var mikill her- maður en missti hönd í bar- daga árið 1504 en fékk í staðinn mjög framúrstefnulega gervihönd sem gerði honum kleift að halda á allt frá sverði til penna. Árið 1529 kynnti franski skurð- læknirinn Ambroise Pare (1510- 1590) aflimun sem leið til að bjarga mannslífum. Fljótlega fór hann að þróa gervilimi með vísindalegum hætti. Hann fann upp nýjar leið- ir til að útbúa gervifætur en hann- aði einnig gerviaugu úr gulli, silfri, postulíni og gleri. Á r ið 18 6 3 þróaði Dubois L. Parmelee frá New York borg nýja leið til að festa gervilimi við stúfa. Hann notaði hólk á gerviliminn sem hann festi við stúfana með loftþrýst- ingi. Hann var reyndar ekki sá fyrsti til að reyna það en sá fyrsti sem tókst það vel upp. Á rið 1946 varð mik i l framþróun í festingum gervi- fóta. Soghólkur fyrir fætur sem aflimaðir höfðu verið fyrir ofan hné var hannaður í háskólanum í Kaliforníu og Berkeley háskóla. Árið 1975 leysti Ysidro M. Martinez mörg vandamál við gervifætur sem festir voru fyrir neðan hné. Mart- inez hafði sjálfur misst útlim. Í stað þess að reyna að líkja eftir raun- verulegum fæti með liðum, ökkla og il fór hann aðra leið og hannaði útlim úr léttu efni sem nýttist not- andanum mun betur. Framþróunin í gervilimum síð- ustu áratuga hefur verið gífur- leg. Þeir sem misst hafa útlim eða fæðst án þeirra hafa um margt að velja auk þess sem hægt er að fá gervilimi fyrir mismunandi til- efni. Læknisfræðin og stoðtækja- fræðin heldur áfram að þróast og með aukinni tölvutækni og gervi- greind er ljóst að við eigum enn eftir að sjá stórkostlegar framfarir á næstu árum. Hjónin Charles og Ray Eames eru þekktust fyrir hönnun húsgagna, arkitektúr og kvikmyndagerð. Þau lögðu þó einnig sitt af mörkum til hönnunar stoðtækja á fimmta áratugnum en fótspelka úr mótuðum krossvið var fyrsta fjöldaframleidda varan þeirra. Fótspelkuna bjuggu þau til sjálf með heimasmíðaðri mótapressu í aukaherbergi í leiguíbúð sinni í Los Angeles árið 1941. Þau tóku gifsmót af fætinum á Charles sjálfum og hönnuðu spelkuna út frá því. Þau smíð- uðu fyrstu eintökin úr krossvið og trélími sem Charles laumaði heim úr vinnu sinni sem leikmyndahönnuður í MGM kvikmyndaverinu. Ári síðar pantaði Bandaríski herinn 5000 spelkur og hjónin fluttu fram- leiðsluna úr herberginu í leiguíbúðinni í stórt stúdíó. Árin sem á eftir komu hönnuðu þau fjölda stóla með þessari sömu tækni, sem eru í dag með eftirsóttari húsgögnum inn á heimili. Hófu ferilinn með hönnun tréspelku Gervilimir liðinna alda Allt frá tímum Forn-Egypta hefur mannskepnan reynt að bæta sér upp tapaða útlimi. Þróunin í slíkum gervilimum hefur verið undraverð, sérstaklega á tímum tæknialdar. Baráttan heldur áfram og spennandi tímar eru fram undan. Nútímagervifætur spretthlaupara. Breskur maður með gervifót um aldamótin 1900. NORDICPHOTOS/GETTY Gervihönd úr járni frá sautjándu öld. Slíkar hendur gerðu handalausum hermönnum kleift að halda áfram á skjöldum sínum. Gervitá úr við og leðri sem fannst á líki í Egyptalandi. NORDICPHOTOS/GETTY Spelka Eames-hjónanna fyrir bandaríska herinn sem þau mótuðu úr krossvið með heima- smíðaðri pressu árið 1941.

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.