Fréttablaðið - 03.03.2012, Side 40

KYNNING − AUGLÝSINGSjávarútvegur LAUGARDAGUR 3. MARS 20124
Fiskevegn er lína sem hefur verið ein sú vinsælasta, bæði hér á landi og ann-
ars staðar um langt skeið og því
er verulegur fengur fyrir okkur
að taka við umboði fyrir þetta
merki,“ segir Þórleifur Ólafsson,
eigandi og framkvæmdastjóri
beitusölufyrirtækisins Tobis.
Fyrirtækið mun annast sölu á
línunni og öllum tengdum bún-
aði, ásamt þeirri þjónustu sem
þarf. Sem dæmi um hve línan
er vel metin má benda á að seint
á síðasta ári tóku Norðmenn í
notkun fullkomnasta og stærsta
línuskip Norður-Atlantshafsins.
Skipið heitir Fröyanes og er allur
línubúnaður um borð frá Fiski-
vegn. „Þeir sem þegar hafa keypt
af okkur línuna eru afar ánægð-
ir með hana,“ segir Þórleifur en
Tobis á von á nýrri sendingu von
bráðar og er stærstur hluti henn-
ar seldur nú þegar.
Tobis, sem hefur verið starfrækt
í sex ár, var áður til húsa í Reykja-
nesbæ. Vegna aukinna umsvifa
með tilkomu hins nýja umboðs
var ákveðið að flytja starfsemina
að Lónsbraut 2 í Hafnarfirði. „Við
þurftum stærra og hentugra hús-
næði með góðri lageraðstöðu. Þá
erum við líka nær aðaltraffíkinni
hér í Hafnarfirði,“ útskýrir Þór-
leifur. Hann var áður eini fasti
starfsmaðurinn en með tilkomu
Fiskevegn-umboðsins hafa tveir
starfsmenn bæst í hópinn, það eru
þeir Haraldur Guðfinnsson sölu-
stjóri og Sigurður Óli Þórleifsson
sölumaður.
Tobis starfar þó áfram í beitu-
sölu og selur tvö til þrjú þús-
und tonn á ári. Fyrirtækið selur
beitu á Íslandi, Grænlandi, í Nor-
egi, Rússlandi og víðar. Þórleif-
ur segir smokkfiskinn vera vin-
sælustu beituna enda hafi hann
reynst mjög vel fyrir f lestar fiski-
tegundir. Erfitt hefur þó verið
að fá smokkfisk vegna lélegrar
smokkfiskvertíðar í Suður-Atl-
antshafi að sögn Þórleifs. „Samt
erum við vel sett hvað birgðir af
smokkfiski varðar,“ segir Þórleif-
ur en nefnir einnig aðra vinsæla
beitu hjá Tobis sem er Saury en
auk þess er fyrirtækið með marg-
ar aðrar innfluttar fisktegundir.
Íslensk beita er einnig á boðstól-
um og þá helst makríll, síld og
loðna.
Nánari upplýsingar um fyrir-
tækið og starfsemi Tobis er að
finna á vefsíðunni www.tobis.is.
Fiskevegn-línan ein sú vinsælasta
Beitusölufyrirtækið Tobis að Lónsbraut 2 í Hafnarfirði hefur tekið við umboði á línu og línubúnaði frá norska fyrirtækinu Fiskevegn. Línan er afar
vinsæl og vel metin af þeim sem gera út á línu hér á landi. Vegna aukinna umsvifa hefur starfsmönnum Tobis fjölgað úr einum í þrjá.
Tobis er beitusölufyrirtæki.
Fiskevegn-línan er vinsæl og vel metin.
Þórleifur Ólafsson, eigandi Tobis, með þá Sigurð Óla Þórleifsson sölumann og Harald Guðfinnsson sölustjóra til sitt hvorrar handar.
Rakel er alin upp á Akranesi og fór á sjó í fyrsta sinn þegar hún var 10 ára. Fjölskyld-
an flutti síðan á Þingeyri þar sem
faðir hennar, Sölvi Steinberg Páls-
son, var skipstjóri á Sléttanesinu.
Hann var yngsti
skipstjóri lands-
ins á sínum tíma
sem sótti nýjan
togara til Nor-
egs, þá 23 ára.
„Ég var á leið
í háskólanám í
tölvunarfræð-
um og þar sem
við bjuggum úti á landi sá ég fyrir
mér dýra leigu í Reykjavík sam-
hliða því að halda mér uppi. Mér
datt því í hug að skella mér á sjó og
safna fyrir íbúð,“ segir Rakel þegar
hún er spurð um sjómennsku-
ævintýrið.
Unnið og sofið
„Pabbi vildi ekki í fyrstu að ég færi á
sjóinn og krafðist þess að ég myndi
sækja um starfið eins og allir aðrir.
Ég fór ekki í forgang heldur þurfti
að fara aftast í röð umsækjenda.
Þegar einn skipverji veiktist fékk ég
pláss sem háseti. Tveir fyrstu túr-
arnir voru í Smuguna. Við vorum á
sjó í 60 daga í einu. Ég fann ekkert
fyrir sjóveiki, enda er sjómannslíf
í genunum,“ segir Rakel. „Slétta-
nesið var vel útbúinn frystitog-
ari og maður gekk í öll störf. Það
var unnið í sex tíma og sofið í sex.
Stundum var svo mikið að gera að
hvíldin var aðeins þrír tímar. Þú
mátt ekki hafa það eftir mér en
það voru engin kerlingarstörf um
borð,“ segir Rakel og hlær.
Áhugaverður karlaheimur
„Starfið tók vel á og ég hef aldrei
verið eins vel á mig komin og á
þessum tíma. Ein önnur kona var
um borð og hafði verið lengi, mikill
nagli. Hún ráðlagði mér að þiggja
ekki hjálp frá samstarfsmönnum ef
hún byðist. Karlarnir um borð voru
afskaplega ljúfir og maður fær nýja
sýn í þeirra heim á sjónum. Sam-
skiptin voru á jöfnum grunni og
þeir gátu alveg sýnt tilfinning-
ar, gleði eða reiði, ekkert síður en
konur gera. Sjómennskan var frá-
bær lífsreynsla. Mér fannst áhuga-
vert að kynnast þessum karla-
heimi og sjá þeirra hlið á lífinu.
Ég ber mikla virðingu fyrir þessari
stétt því það er ekki auðvelt að fara
frá fjölskyldu sinni í langan tíma,“
segir Rakel.
„Ég þekki það frá æskuheim-
ili mínu hvernig tiplað er á tánum
þegar sjómenn koma í land. Fólk
þorir ekki að koma í heimsókn því
það vill ekki raska ró fjölskyld-
unnar sem er að sameinast aftur.
Þetta er hins vegar röng hugsun
því sjómenn hafa sannarlega þörf
á mannlegum samskiptum og
góðum félagsskap í landi.“
Krúnurökuð í fyrsta túr
Þegar Rakel var á sjónum var ekki
nútímatækni komin um borð í
skip. „Nei, við vorum ekki á Face-
book í þá daga. Ef við þurftum að
hafa samskipti í land var talað í
gegnum talsstöð og öll skip í ná-
grenninu gátu fylgst með samtal-
inu. Það voru því engin leyndar-
mál sögð.“
Þegar Rakel er spurð hvort
hún hafi fundið fyrir hræðslu úti
á rúmsjó hváir hún. „Nei, mér
fannst spennandi að vera í ólgu-
sjó. Ég kunni betur við læti en
rólegheit. Þeir sem fara á sjó þurfa
að vera töffarar og það er gott að
hafa brynju. Maður fer í gegnum
busavígslu í fyrsta túrnum sem er
lærdómsrík. Þegar ég fór í Smug-
una þurftu nýliðar annaðhvort að
safna skeggi eða krúnuraka sig.
Ég hafði ekkert val í þeim efnum.
Rándýr hárgreiðslan mín fékk því
að fjúka.“
Rakel viðurkennir að sjó-
mannslífið hafi kennt sér margt
sem nýtist í dag. „Ég bý að þessari
reynslu og hún fer aldrei út af fer-
ilskránni. Maður þroskast mikið
í þessu starfi. Ég myndi ekki fara
aftur á sjó en vildi ekki vera án
reynslunnar,“ segir Rakel sem
keypti bæði bíl og íbúð þegar hún
kom í land. Í dag rekur hún eigið
fyrirtæki, Skema, sem kennir
börnum forritun og hugbúnaðar-
gerð.
Fór á sjóinn til að safna fyrir íbúð
Rakel Sölvadóttir, framkvæmdastjóri hjá sprotafyrirtækinu Skema, er alin upp í sjómannsfjölskyldu. Faðir hennar, afi og bræður hafa stundað
sjómennsku. Rakel sótti sjóinn í tvö ár og fór meðal annars í Smuguna.
Rakel fór á sjó í fyrsta skipti þegar hún var 10 ára með föður sínum, Sölva Steinberg
Pálssyni skipstjóra.
Rakel þurfti að krúnuraka sig þegar hún fór í fyrsta túrinn. Nýliðar þurftu annaðhvort að
safna skeggi eða krúnuraka sig.
Rakel Sölvadóttir