Prentneminn - 01.01.1970, Blaðsíða 8

að orðtaiki sínu að þær séu „að vernda
fólk fyrir útbreiðslu ýmissa stefna“ (t .d.
kommúnista og kapítalista). Er það ekki
orðin nokkuð hæpin vörn, sem fram-
kvæmd er með morðum og kúgunum?
Háværar raddir um alian heim, hrópa
á og heimta frið í Víetnam. Sú rödd sem
lætur hæst er rödd bandarísku þjóðar-
innar, en bandarískir valdhafar, auðkýf-
ingarnir, sjá samt ekki ástæðu til að hætta
morðum sínum á bandarískum og víet-
nömskum hermönnum og víetnömsku
þjóðinni.
Heimsvaldasinnarnir, eða hvað sem
þeir lieita nú, gera allt til þess að ná
kverkatökum á okkur smájrjóðunum.
Þeir stofna lymskuleg samtök, bandalög,
hemaðarleg og efnahagsleg. Þeir sömu og
eiga aði'ld að útrýmingum í Víetnam eni
verndarar íslenzku þjóðarinnar. Er það
ekki nokkuð mótsagnakenmt? Smáþjóð-
irnar og allir sem vilja ganga uppréttir
verða að taka höndum saman og verjast
ágangi heimsvaldasinnanna.
íslendingar, tökum undir kröfu alþýð-
unnar í vestri og austri um FRIÐ, um
FRIÐ í VÍETNAM!
Þeim gleymist oft er...
Mannvit allt glatað,
hjartað úr stein.
Þeir myrða og meiða af nautn.
Hver þrdir að lifa,
liver þráir að sjá
alheim i hönáium þeirra?
Nei, berjumst brœður
og berum í lieim
bjartari daga og nœtur.
Magmis Einar Sigurðssoti.
Svona er á síld
Það var fyrir einu ári að nokkrir prent-
nemar komu saman til skrafs og ráða-
gerða um vandamál sín og til að kjósa
nýja stjórn í félag sitt, nefnilega Prent-
nemafélagið í Reykjaví'k. Hvorki voru
það fyrirmannlegir né stórkallalegir
menn, þeir fáu prentnemar sem áræddu
að stíga í pontu það kvöld, nei, þeir voru
hvorutveggja í senn, skjálfandi og niður-
lútir. Einhvernveginn heppnaðist samt,
fyrir guðs og góðra manna hjálp, að leiða
fundinn stórslysalaust til lykta. Hin nýja
stjórn hóf störf sín með því að halda sinn
fyrsta stjórnarfund, ekki þarf að orð-
lengja það að á þessum fyrsta fundi fædd-
ust margir draumar og stórir. Sumir þess-
ara drauma liafa rætzt, en aðrir ekki, og
stafar það náttúrulega af því að ekki
hefur stjórninni þótt tilheyra að sikilja fé-
lagið eftir draumiaust með öllu.
„Það bezta sem ég fæ er reyktur lundi,
síðan kemur loðið skott af hundi, vakna
ég af værum , sælum blundi bux.nalaus“,
og það er svellandi prentnemaball í Silf-
urtunglinu. Menn eru að týnast inn, einn
er svona, annar öðruvísi og sumir eru jú
að spara skóna sína og standa því á liaus.
Allt um það ballið var alveg „truflað“
eins og reyndar öll hin böllin sem voru
lialdin, en þau voru hvorki færri né fleiri
en sex í það heila.
Á daginn kom að kosin hafði verið
heldur betur lýðræðisleg stjórn, því hún
stóð, næstum því upp á eigin spýtur, fyr-
ir þremur félagsfundum. Ekki fór það
8
PRENTNEMINN