Prentneminn - 01.01.1970, Blaðsíða 21

langur mangi út í móa með reku í ann-
arri hönd, en tvær öskutunnur í liinni.
Svo segja munnmælasögur að fjöllum
liærra liafi gusurnar gengið en hola víð
og mikil varð þar til, hvar ofaní hellti
manninn úr tunnum þeim tveim, er áður
greindi frá. Svo bara kveikti hann í og
gekk á brott. Tíguleg sjón að morgni
dags, að sjá menn lieilsa eldinum með
skátakveðju.
„Pulsu og kók, takk.“
Klukkan var orðin tvö. Hér og þar
mátti greina útlínur manna í gegnum
rigningarkófið en þegar því létti .. . Nei,
nú er eitthvað ýkt.
Sleppum bara morgninum fram til 4.
„Elióva“!
Þá mátti sjá nokkrar hrokkinhærðar
heimasætur líða léttilega á 100 m sprett-
inum(skeiði) eftir iðgrænni grasflötinni.
Vöknuðu þá hvarmar liinna ungu sveina
og eru sumir rakir enn. í gegnum tárvot
Hitt og þetta
Elzti þekkti léreftspappír í Þýzkalandi er skjal
nokkurt, sem greifinn af Schaumburg bjó til árið
1239. En i Kína var tekið að framleiða léreftspappír
þegar 100 árum e. Kr. Að minnsta kosti er gamalt
pappírsblað, sem fannst við Kínverska múrinn árið
1907, um það bil 1800 ára gamalt. Um 800 e. Kr. var
framleiddur pappír af stríðsföngum í Samarkand.
Arabar komust fljótlega yfir þessa nýju uppgötvun,
og hinn fragi kalífi Harun al Raschid stofnaði
pappírsverksmiðju í Bagdad. Þaðan breiddist þessi
iðnaður til Egyptalands. Seinna fluttu Máramir
listina með sér til Spánar.
Árið 1898 fengu prentararnir í ríkisprentsmiðju
nokkurri í Bandarfkjunum handrit sem var 100.000
orð. Þeir voru beðnir um að hafa prentunina til-
búna eins fljótt og mögulegt væri. Aðeins 16 tfmum
eftir að þeir höfðu fengið handritið, voru þeir
búnir að setja það, prenta og brjóta. Bókin var yfir
300 síður. Þannig skyldu fleiri gera.
augun læddist þó smá gleðibros á vör,
þegar hjólreiðakeppnin hófst og meðan
hún stóð yfir. Á fákum sínum faxseidd-
um froðufelldu menn og emjuðu yfir
þreytu og þegar keppninni lauk, stóð
öll hjálparsveit skáta utan um einu
kvenpersónuna sem keppti þar og vildi
liver verða hvað fyrstur að rétta henni
hjálparhönd, en -létu aðra keppendur
liggja máttvana og örmagna vítt og breytt
um völlinn. Hún þáði enga hjálp og
seinna um kvöldið þegar bakarasveinn-
inn ungi, sem bakaði alla, tók við silfur-
hjólhestinum, þá minntust menn fóstur-
landsins freyju með glöðum hug (við töl-
um ekki um hliðarráðstafanir).
Það var dansskemmtun um kvöldið,
en áður en hún hófst, höfðu allir iðn-
nemar forðað sér, nema tveir langræknir
prentnemar.
Sagan er búin þó ósögð sé, en fæst orð
hafa ávallt minnsta ábyrgð. Þ. V.
Frumleg sjálfsmorðstilraun
Handsetjari nokkur í Búdapest framdi fyrir
nokkrum árum einkennilega sjálfsmorðstilraun. Dag
nokkurn fannst liann meðvitundarlaus fyrir utan
sjúkraliús þar í borginni. Kom nú i ljós, að hann
hafði tekið inn eitthvert eitur, og var eitrunin á
mjög háu stigi. Eftir mikla fyrirhöfn tókst þó að
lífga hann við. Þegar hann var spurður hvaða eitur
hann hefði notað, sagði hann það hafa verið prertt-
stila. Hann gaf þá skýringu, að hann hefði tekið
upp á þessu út úr ástarsorg, að gleypa prentstílana,
alla stafina í nafni ástmeyjarinnar í réttri röð. Enn-
fremur kvaðst hann hafa sett upp í línumátið stutt-
orða lýsingu á ástarkvöl sinni, og gleypt síðan, staf
fyrir staf, 60 prentstíla alls. Þetta tók hann um mán-
aðartíma. Síðan hefði hann látið sér nægja að renna
niður stöfunum í nafni hennar nokkrum sinnum í
viðbót. Það kostaði læknana mikið erfiði að losa
sjúklinginn við blýeitrunina, en loks útskrifaðist
hann úr sjúkrahúsinu með því hátíðlega loforði, að
liann skyldi framvegis reyna að lækna ástarþjáning-
ar sínar á einhvern annan og eðlilegri hátt.
PRENTNEMINH
21