Aðventfréttir - 01.01.1990, Qupperneq 12

MIÐVIKUDAGUR
Hræsnarar
í söfnuðinum?
Dœmisögurnar
um illgresið
og netið
víkja að
undarlegum
aðstœðum z
söfnuðinum
nú á dögum.
EFTIR CHARLES
E. BRADFORD
Salómon talar um. En það er
óvinur á ferðinni. Hann
laumast um og hefur illt í
huga. Hann sáir illgresi um
allt, hvar sem hann fer. En
enginn veitir þeim athygli
því að flest fræ eru svo lík
öðrum fræjum. Hver gæti
sagt til, um hvaða fræ er að
ræða, þegar þeim er dreift
yfir stórt akurlendi? Menn
verða að bfða þar til plönt-
urnar koma upp. Það var
einmitt þá, sem verkamenn-
irnir uppgötvuðu hið versta
— illgresi á meðal hveitisins.
Eitrað illgresi. Þetta voru
váleg tíðindi, mikil vand-
ræði á ferðum.
Verkamennirnir hraða sér
móðir og másandi til að
segja húsbónda sínum ótíð-
indin. „Heyrðu, við finnum
illgresi út um allan akur. Þú
sáðir aðeins hveiti, góðu sáðkorni. Hvaðan hefur
allt þetta illgresi komið?" Það var sem hann vissi
þetta þá þegar. Það virtist ekki koma honum mjög
á óvart. Þá spurðu verkamennirnir: ,,Hvernig
væri að við færum yfir akurinn og kipptum ill-
gresinu upp? Losuðum okkur við það? Hvernig lit-
ist þér á það?"
Látum það vaxa
,,Nei," sagði eigandinn. ,,Ekki gera það. Hveitið
er rétt að byrja að koma upp. Rótarkerfi þess er
ekki nægilega þroskað ennþá. Svo gæti farið, að
þið slituð líka upp góðu jurtirnar. Sjáðu bara, að
það stendur svo þétt saman og hvert innan um
annað, illgresið og hveitið. Það er best að láta það
vaxa saman fram að kornskurðinum. Þá mun ég
senda verkamennina út á akurlendið til að safna
saman uppskerunni. Þeir munu fjarlægja illgresið
fyrst og brenna það. Síðan munu þeir taka hveitið
og safna því í hlöðu mína. Það kemur að því að hið
góða og vonda verður aðskilið."
Þá segir Jesús: ,,Hér er saga fyrir ykkur, fiski-
menn. Þið hafið séð þá kasta út netum sínum og
innbyrða þau svo — þessi stóru fyrirdráttarnet. í
þeim lenda alls konar fiskar. Þegar þeir koma að
landi með veiðina, þá taka þeir sér allan þann tíma
sem þeir þurfa. Já, þeir fá sér sæti. Þeir taka frá
góða fiskinn og setja í stóra stampa. En takið eftir,
þeir henda þeim vondu. Og þannig er það með ríki
Guðs. Um tíma eru allir saman, bæði hinir góðu
Lesiö: Illgresið: Matt. 13,24-30.36-43.
Netið: Matt. 13,47-49.
Dæmisögurnar eru myndir af ríki Guðs.
Allar þessar sögur skírskota feykilega til
hins sýnilega. Samtímis má segja, að
dæmi Jesú eru einföld og laus við alla skrúðmælgi.
Þar er engar fáránlegar ýkjusögur að finna, líkar
þrautum þeim og orðaleikjagátum, sem rabbíar og
kennarar á hans dögum notuðu. En helst voru þeir
þó að sýna fram á, hve klárir þeir væru. Kenning
Jesú var gerólík kenningu farísea og fræðimanna.
Enginn hafði nokkurn tímann kennt sem hann.
Hann kaus nefnilega að segja frá algengum og al-
kunnum hlutum, sem hinn almenni borgari
nauðaþekkti og gat því tekið afstöðu til.
En ekki megið þið skilja þetta sem svo, að dæmi-
sögur Krists hafi einungis verið nokkurs konar
Rökkursögur (barnasögur) þar sem einum siðgæð-
islærdómi eða svo er komið fyrir. Fræðsla sú sem
þar er að finna er svo djúpsæ og þrungin merk-
ingu, að reyndi á jafnvel hina glöggskyggnustu
meðal áheyrenda.
Hver á meðal áheyrenda hans hafði ekki séð
bónda með frækörfuna sína vera að dreifa úr
henni allt í kringum sig yfir akurinn? Þar sem
hann talar, bregður kunnuglegum sýnum fyrir
augun. Fólkið sér það og dregst inn í söguna.
Þessi góði bóndi heldur sér að verki liðlangan
daginn og þegar kvölda tekur sefur hann eins ró-
legum og værum svefni og verkamaðurinn, sem
12
Aöventfréttir 1. 1990