Aðventfréttir - 01.03.1996, Qupperneq 6

SUNNUDAGUR
Helgidómur
fyrir Guð
Faðirinn óskar nærveru við okkur
ANGEL MANUEL RODRIGUEZ
etta haföi verið langt og þreytandi ferðalag.
Israelsmenn voru loks komnir á landfræðilega
mikilvægan stað í pílagrímsferð sinni. Hér
gátu þeir hvílst. Við rætur tilkomumikils fjalls
fengu þeir skipun um að reisa búðir og með
annað augað á Sínaífjalli hófust þeir
handa að slá upp tjöldum sínum. Við
þetta fjall áttu Israelsmenn eftir að
vitna stórkostlega dýrð Drottins og
lieyra hann tala. Hvílík eftirvænting.
Drottinn myndi verða þeim sjáanlegur
(2M 25.8).
Sínaífjall átti eftir að verða íyrsta
musteri Israelsmanna og þeirri
reynslu var svo viðhaldið í musteri
þeirra. Við Sínaí sagði Guð við Móse:
„Og jreir skulu gjöra mér helgidóm,
að ég búi mitt á meðal þeirra“ (2M
25.8).
Með ítarlegri rannsókn á þessu
jarðneska musteri má betur skilja til-
gang og eðli hins himneska. Musteri
Israelsmanna gegndi hlutverki á jörð-
inni sem var táknrænt fyrir verksvið
hins himneska á alheimsvísu.
DVALARSTAÐUR
Sú hugmynd að guðdómurinn byggi í musteri var al-
geng í Mið-Austurlöndum á þessum tíma en ekki sérkenni
Israelsmanna. A þessum tíma var líkneski af guði þeim
sem um ræddi sett inn í musterið svo að tilbiðjendur gætu
komið þar og fært því fórnir og gjafir. Því var trú fólks sú
að í líkneskinu væri að fmna hluta af kjarna, eða eðli,
guðsins. Það var einnig trú fólks að guðirnir heíðu líkam-
legar þarfir líkt og mennirnir og því var litið á fórnina
sem fæðu guðanna. Með því að sinna líkamlegum þörf-
um guðanna trúði fólkið að það gæti keypt góðvild og
blessun þeirra.
I andstöðu við þessar hugmyndir þá var musteri Israels-
manna stofnsett, ekki til að sinna líkamlegum þörfum
Guðs, heldur svo Guð gæti sinnt þörfum mannanna. Með
musterinu var Guð að gefa Israelsmönnum tækifæri á að
njóta nærveru hans. Hann gerði persónu sína aðgengi-
lega í þessu tiltekna rými. Þannig kom Guð því til skila á
áþreifanlegan hátt að sem sí-nálægur Guð var hann reiðu-
búinn að stíga inn í ákveðið rými þar sem fólk hans átti sér
dvalarstað. Á þennan hátt, með því að stíga niður, sýnir
Guð kærleika sinn en ekki guðlega reiði sem þarf að friða.
Musterið er því vitnisburður um kærleiksríka nærveru
Guðs.
Ritningin kennir einnig að Guð á sitt himneska must-
eri og af því er musteri Israelsmanna
eftirlíking eða bara skugginn af því
raunverulega (Heb 8.1, 2, 5). Jóhann-
es talar oft um slíkt musteri á himnum
(Opb 11.19; 14.17). Sálmaskáldið seg-
ir svo: „Drottinn er í sínu heilaga
musteri, hásæti Drottins er á himnum,
augu hans sjá, sjónir hans rannsaka
mennina“ (S1 11.4). Það er í hinu
himneska musteri að hásæti Guðs er
að finna, þar sem Guð er umkringdur
himneskum verum (Dn 7.9, 10. Opb
4.2-7).
Biblían gefur í skyn að Guði er ekki
takmarkaður við rými. Salómon sagði
svo: „Sjá, himinninn og himnanna
himnar taka þig ekki“ lKon 8.27).
Skaparinn er óendanlega mikið meiri
en ]jaö sem skapað er.
FUNDARSTAÐUR
Stuttu áður en Israelsmenn yfirgáfa Egyptaland þá
mælti Guð sér mót við þá. Hann skipaði Móse að leiða
fólkið að Sínaífjalli til fundar við sig (2M S.12). Þetta var
þó tímabundin fundarstaður og þegar Israelsmenn komu
þangað var þeim sagt að byggja musteri: „þar vil ég eiga
samfundi við Israelsmenn, og það skal helgast af minni
dýrð“ (2M 29.43).
Orðið samfundir er þýðing á hebresku sögninni yá'ad.
Það mætti þýða sem koma, birtast, eða mæla sér mót. Öll
segja |)essi orð svipaða hluti. Að mæla sér mót gefur til
kynna áhuga á að koma á fundarstað. Staðurinn er must-
erið sem einnig mætti kalla „samfundatjaldið“ (2M
28.43).
Þetta er falleg mynd. Israelsmenn vissu hvar Guð var
finna. Guð var persóna sem hægt var að mæla sér mót við.
Þeir gátu farið þar sem hann dvaldist og hitt hann fyrir.
Guð var ekki fjarlægur og óaðgengilegur, heldur sí-nálæg-
ur frelsari og herra. Þannig var þörf ísraelsmanna fyrir
andlegri nálægð við Guð sinn og skapara fullnægt. Til að
gera þennan samfund mögulegan þá var musteri sett fyrir
✓
Iaugum
*
Israelsmanna
var Guð persóna,
sem hægt var að
mæla sér mót við.
6
AðventFréttir