Heimilisritið - 01.08.1950, Qupperneq 9

meðal stríðsbræðra sinna. Ég
held að hann sé ráðinn í að setj-
ast hér að fyrir fullt og allt“
Jakob þagnaði, saup gætilega
það, sem eftir var í glasinu,
varð hugsi um stund og sagði
svo:
„Já. Það er þetta með ritn-
ingarnar. Stundum finnst mér
allur þessi hraði, sem er á hjá
okkur, allt þetta fólk, sem hing-
að kemur úr öllum áttum
heims, þessi óbifanlega sigur-
vissa, allt svo undarlegt og
næstum ótrúlegt. að það hvarfl-
\ ar oft að mér að það sé eins og
einhver æðri máttarvöld séu
hér að verki.“
„Segir Ritningin ekki líka
eitthvað um, að þið eigið eftir
að verða tíndir saman einn og
einn, ísraelsmenn og munuð að
lokum tilbiðja Jahve á fjallinu
helga í Jerúsalem?“
„Jú. Það stendur víst ein-
hvers staðar.“
Vínið er þrotið og kvöldið á
enda. Við greiðum reikninginn,
gefum stúlkunni í fatageymsl-
unni nokkra pjastra og göngum
svo út. Bandarísku hjónin
fylgja læknishjónunum heim í
bifreið Jakobs, en ég ætla að
slóra þangað til þau koma aft-
ur, því við höfum fengið her-
bergi á hóteli hérna uppi á
fjallinu. Ég þakka læknishjón-
unum fyrir kvöldið og kveð
þau með eina hebreska orðinu,
sem ég kann, „Shalom“, en það
er í senn ávarps- og kveðjuorð
og þýðir „friður“. Svo geng ég
út í kvöldkyrrðina...
Það var hér uppi á Karmel-
fjalli, sem sagan segir að Jahve
léti irndrið mikla gerast, að
bæn Elía. E. t. v. hefur það ver-
ið á þessum stað, sem spámað-
urinn beygði kné sín til jarðar
og beið, unz sveinninn sagði í
sjöunda sinn: „Nú stígur ský
sem mannshönd úr hafinu“.
Vitinn, fremst á höfðanum,
Stella maris, stjarna hafsins,
varpar Ijósgeislum sínum út á
tunglskinsbjartan flöt þessa
sama hafs, en hvorki þar, né
á stjömubjörtum himninum er
nú nokkurt ský að sjá, en héð-
an ofan af fjallinu sézt yf-
ir alla borgina, Haifa, sem
stendur í hlíðunum norðan
þess, einu fegursta borgarstæði
í heimi. Hið glóandi ljóshaf
hennar er skeifulaga neðst og
lykur um höfnina, en þangað
liggja olíuleiðslurnar miklu.
Þannig mætist hér gamalt og
nýtt. — Það er hverju orði
sannara, sem Jakob sagði í
kvöld: Hér gerast undarleg æv-
intýri.
Ég get ekki gleymt þessum
Grænlendingi. Skyldi honum
ekki hlýna hérna? „Bátasmið-
ur“, sagði hann. Þetta kemur
HEIMILISRITIÐ
7