Fréttatíminn - 11.01.2013, Blaðsíða 16

Útsalan er hafin
Yfir 70 íslensk vörumerki á einum stað!ÚTSALA
atmo.is | s. 552-3600 | Laugavegur 91
Næg bílastæði í bílahúsinu beint á móti atMO
SkApAriNN · 20%
HiLdur YeomAN · 10%
Liber · 10%
reY · 10-40%
mArTA JóNSSoN · 30-60%
HeLicopTer · 10%
miNk · 10%
GLiNG GLó · 20%
bóAS · 40%
SuNbird · 30%
SciNTiLLA · 10%
birNA · 30%
HuGiNN muNiNN · 10-15%
muNdi · 30%
SápuSmiðJAN · 40%
ÍriS · 20%
Færið · 25%
HeNdrikkA WAAGe · 30%
GuST · 10-30%
Go WiTH JAN · 30%
birNA · 20-30%
LÚkA · 20-40%
HLÍN reYkdAL · 15%
HANNA FeLTiNG · 20-30%
poSTuLÍNA · 10%
STáSS · 15%
VÍk prJóNSdóTTir · 20%
e-LAbeL · 30%
eVA LÍN · 30%
iGLó · 40%
mér, komandi frá Íslandi, brá gífur-
lega og ég gat einfaldlega ekki van-
ist þessu. Við erum svo sannarlega
heppin hér á Íslandi og það er meira
sem þau eiga langt í land þarna
niður frá,“ segir hún.
„Hitt sem mér fannst merki-
legast var svo hversu kátt og lífs-
glatt fólkið í fátækari hlutanum
gat verið. Það dansaði og söng og
sparaði ekki brosið. Það sama átti
við um fólkið í hrörlegu þorpunum
sem ég heimsótti á ferðalaginu. Ég
hugsa nú oft til þeirra þegar ég verð
pirruð út af smámunum eða eftir að
hafa kvartað yfir því að „eiga ekk-
ert til að fara í“, með fataskápinn
fullan af heilum fötum,“ segir hún.
Himinsæll Parísarbúi
Hugur Hönnu stendur til þess
að starfa hjá alþjóðlegri stofnun í
París, þar sem hún býr núna. Ás-
geir Örn skrifaði undir samning
við Paris Saint Germain síðastliðið
vor ásamt öðrum Íslendingi, Róbert
Gunnarssyni landsliðsmanni, og
fluttu þau Hanna til Parísar í sumar.
„Ásgeir var voða spenntur að segja
mér frá því að honum hefði borist
tilboð um að leika í París því hann
vissi að París og Frakkland voru
svolítið mitt,“ segir Hanna sem
hafði tekið eitt ár af meistaranám-
inu í lögfræði í París. Auk þess
hafði hún unnið í Frakklandi nokk-
ur sumur og talar því reiprennandi
í frönsku. „Ég fékk hins vegar nett
sjokk. Ég var orðin ófrísk, komin
fimm mánuði á leið, og við vorum
búin að koma okkur svo vel fyrir
í Hannover. Mér fannst einhvern
veginn óhugsandi að vera komin í
pappakassa þegar barnið fæddist.
Mér fannst líka erfitt að geta ekki
séð mig fyrir mér heimili barnsins
og ég þurfti því langan aðlögunar-
tíma til að venjast hugmyndinni, þó
ég sé himinsæll Parísarbúi í dag.
Þetta kom Ásgeiri á óvart því hann
hélt ég yrði svo glöð yfir því að
flytja til Parísar,“ segir Hanna.
En þannig er einmitt líf atvinnu-
manna í íþróttum og fjölskyldna
þeirra, eilíf aðlögun að nýjum stað.
Hanna segist hafa tekið þann pólinn
í hæðina að einsetja sér að aðlagast
á hverjum stað eins og þau séu kom-
in til að vera. „Við komum okkur
upp fallegu heimili þótt maður þurfi
svo að pakka því saman. Þannig er
maður líka fljótari að koma sér fyrir
á nýjum stað. Auðvitað verðum við
bæði kát þegar við flytjum til Ís-
lands að eiga þessa reynslu að baki,
hún er ómetanleg“ segir hún.
Þau eru sammála um að fram-
tíðarheimili fjölskyldunnar sé á
Íslandi og hefur Ásgeir Örn verið
að undirbúa sig smám saman undir
nýjan starfsferil að loknum hand-
boltaferlinum og lauk prófi í við-
skiptafræði frá Háskólanum á Bif-
röst. „Ætli við komum ekki heim
áður en Tumi byrjar í skóla,“ segir
Hanna. „Annars veit maður aldrei.“
Vinahjónin í boltanum skilja
okkur
Hanna og Ásgeir hafa eignast
vini fyrir lífstíð í öðrum pörum og
hjónum í sömu stöðu og þau. „Við
erum náttúrulega úr takti við flesta.
Fólk skilur í raun ekkert hvað við
erum að gera en við skiljum hvort
annað. Félagarnir í handboltanum
eyða fáránlega miklum tíma saman
og eru því mjög nánir vinir og fyrir
vikið höfum við konurnar orðið
mjög góðar vinkonur. Ásgeir á til
að mynda eftir að sakna Arnórs
[Atlasonar] rosalega mikið á þessu
móti því þeir eru mjög góðir vinir
og hafa verið saman í herbergi í
öllum ferðum landsliðsins, fyrst
unglingalandsliðanna og svo A-
landsliðsins, í 15 ár. Þeir gista því
saman í herbergi og stundum rúmi
í samtals heilan mánuð á ári,“ segir
Hanna og hlær.
Hanna og Ásgeir búa í 15. hverfi
í París, rétt við Eiffel-turninn. Það
er sama hverfi og Hanna bjó í þegar
hún var í háskólanáminu í París og
er hún því heimavön þar. „Það eru
forréttindi að geta fengið að vera
heima með barnið sitt eins lengi og
maður vill,“ segir hún. „Ég ætla að
njóta þess eins lengi og mér líður
vel með það. Það er allt of mikill
þrýstingur á konur að fara út að
vinna eins fljótt og kostur er, bæði
frá samfélaginu og svo frá okkur
sjálfum. Þó svo að kvenfrelsisum-
ræðan sé komin langt á veg á Ís-
landi og jafnrétti meira þar en víða
annars staðar þá finnst mér það oft
koma niður á frelsi kvenna til þess
að velja að vera heima. Það þykir
ekkert sjálfsagt. Ég mun fara út að
vinna, sennilega næsta haust, en er
ekkert að stressa mig á því. Ég ætla
að vera heima fyrst ég get það,“
segir hún.
„Það eru auðvitað forréttindi að
hafa tækifæri til að kynnast mis-
munandi löndum og þjóðum, læra
ný tungumál, eiga allan þennan
tíma saman og hafa það gott. Því
var alveg kominn tími á að slaka á
og njóta þess því þegar við flytjum
heim taka svo að öllum líkindum
við 30 ár af venjulegri 9-5 vinnu,“
segir hún.
Finnur fyrir fordómum
Aðspurð segist Hanna alveg finna
fyrir fordómum í garð eiginkvenna
íþróttamanna, jafnt handbolta- sem
fótboltamanna. „Ég finn alveg fyrir
skilningsleysi á því hvað konurnar
séu eiginlega að gera. En þær eru
bara að reyna að láta þetta ganga
rétt á meðan þessu stendur. Þetta
eru flestallar hörkuduglegar stelpur
sem þurfa að hafa meira fyrir því að
finna leiðir til að sinna sínu eða ein-
faldlega bíða með það. Ég er glöð
að ég hafi hlustað á sjálfa mig og
lokið við menntun. Það er bara ekki
í mínum karakter að gera annað.
Auðvitað er það ekki heldur hollt
fyrir sambandið ef annar aðilinn
bíður bara í tíu ár,“ segir hún.
Breyttir tímar
Það besta við starf atvinnuíþrótta-
mannsins er hve mikið hann getur
sinnt fjölskyldunni, að mati Hönnu.
„Það er frábært fyrir Tuma hve
mikinn tíma hann fær með pabba
sínum og gaman að sjá Ásgeir
blómstra í pabbahlutverkinu. Þessa
ber að njóta og þakka fyrir. Það
eru svo breyttir tímar hvað þetta
varðar, pabbi minn vann til dæmis
myrkranna á milli og ég tala nú
ekki um afa mína. Amma hafði
það einmitt á orði í jólaboðinu í ár,
þegar hún fylgdist með Ásgeiri og
tveimur frændum mínum sem einn-
ig eru atvinnumenn, nostra við að
gefa litlu börnunum grautinn sinn
– „Sjá þessa ungu feður í dag! Þetta
eru sko breyttir tímar!“,“ segir hún
brosandi.
„Ásgeir grínast með það að þegar
handboltaferlinum lýkur munum
við hafa hlutverkaskipti og ég verði
stjörnulögfræðingur á Íslandi. Ég
hef reyndar engan áhuga á því en
jú, kannski fer hann í meira nám og
ég verð fyrirvinnan. Það getur vel
verið. Við horfum bara á það þegar
að því kemur. Þetta er bara tímabil
sem tekur enda sem við njótum á
meðan er,“ segir Hanna Borg.
Sigríður Dögg Auðunsdóttir
sigridur@frettatiminn.is
Aðspurð segist Hanna alveg finna fyrir fordómum í garð eiginkvenna íþróttamanna,
jafnt handbolta- sem fótboltamanna. „Ég finn alveg fyrir skilningsleysi á því hvað
konurnar séu eiginlega að gera. En þær eru bara að reyna að láta þetta ganga rétt
á meðan þessu stendur. Þetta eru flestallar hörkuduglegar stelpur sem þurfa að
hafa meira fyrir því að finna leiðir til að sinna sínu eða einfaldlega bíða með það.“
Ljósmynd/Hari
16 viðtal Helgin 11.-13. janúar 2013