Læknablaðið - 01.10.1915, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
157
þetta verSa til þess aö glæöa þá tröllatrú, sem alþýða hefði á lækningakrafti
vínsins og væri rangt af læknum aS stuöla að því.
ÞaS er eins og landlæknirinn, og aðrir andstæSingar þessa máls, gleymi
því alt af, hvort sem það er nú óviljandi e'Sa ekki, aS ómengaSur vínandi
fæst í öllum lyfjabúSum, og aS af honum stafar hættan, ef um nokkra
hættu er aS ræSa, því hann vilja drykkjumenn fá en alls ekki léttu vínin.
því hygg eg, aS eftirlitserfiSleikarnir aukist ekki mikiS, og eg fullvissa land-
læknirinn um, aS hafi hingaS til veriS um nokkra misbrúkun aS ræSa, þá
muni hún stöSugt minka eftir því sem frá líSur. ViSvíkjandi tröllatrú al-
þýSu á vínum, sagSi landlæknirinn aftur söguna, sem kom í stjórnarráSs-
bréfinu um manninn, sem vildi fá Lacrima Christi viS geSveiki. Eg trúi
því nú ekki frekar en landlæknir, aS vín þetta lækni geSveiki, og því skil
eg ekki hvernig á því stóS aS landlæknir lét manninn fá lyfseSil upp á þetta.
HvaS eftir annaS kom þaS í ljós í þinginu, aS menn skildu ekki — eSa
vildu ekki skilja — réttindakröfu læknanna, en báru þeim á brýn, aS þeir
vildu gerast yfiralþing o. s. frv. (G. B.). Þetta er alger misskilningur,
en vér viljum ekki aS þingmenn fari aS segja okkur fyrir, hvaS vér eigum
aS fyrirskipa sjúklingum vorum og gera sig aS yfirlæknum. Þó bólaSi á.
þessu hvaS eftir annaS, t. d. sagSi séra Kr. Daníelsson: „aS ef þaS sann-
aSist um efni, sem væru á lyfjaskrá, aS þau væru jafnháskaleg og áfengi,
þá væri h a n n strax meSmæltur Jdví aS taka þau úr lyfjaskránni. Sveinn
Björnsson, Jón Magnússon og SigurSur Eggerz tóku þaS líka upp hjá
sjálfum sér aS draga öliS undan, er þeir tóku upp tillögu Magnúsar Péturs-
sonar; þ e i m, lögfræSingunum, fanst þaS vera óþarft til lækninga.
ÞaS mun skoSun flestra lækna, aS nokkur bót sé fengin meS þessu, en
aS sjálfsögSu munu þeir halda fram réttindakröfum sínum þar til þeir fá
þeim fullnægt.
MATTH. EINARSSON.
Læknamál á alþingi.
Ýmsir læknar hafa eflaust búist viS því, aS hreyft yrSi viS einhverjum
mikilsvarSandi læknamálum á þinginu í sumar, launum þeirra, eftirlaun-
um, taxta eSa öSru slíku. Orsökin til þess, aS ekki var í þetta ráSist, mun
einkum hafa veriS sú, aS nú situr milliþinganefnd aS störfum, sem á aS
athuga launamáliS í heild, og lítil von um aS launakjörum lækna verSi
breytt fyr en tillögur hennar eru komnar í ljós. Eg átti tal um þetta í byrjun
þings viS landlækni, sem ex offi.cio er talsmaSur héraSslækna, og kvaSst
hann ekki mundi þessum málum hreyfa í þetta sinn, enda þykir mér líklegt
aS þaS hefSi orSiS til lítils. Þessi voru þá helztu málin, sem tekin voru til
meSferSar:
Þess var getiS í síSasta blaSi, aS fé var veitt á fjárlögunum (1917) til
kenslu í p a t h '0 1. a n a t. og 1) a k t e r i o 1. viS háskólann. Má því telja, aS
stofnaS sé dócentsembætti í þessum greinum, eins og Læknadeildin hafSi
fariS fram á. Þarf ekki aS fjölyrSa um hve hneykslanlegt þaS er, aS enginn
maSur á öllu landinu kunni þessar fræSigreinar til hlýtar og þaS í landi,