Læknablaðið - 01.03.1920, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ
4i
Eftir aldri sýktust :*
°—1 55>8%
1-5 66,4%
5—15 75,7%
15—20 84,5 (73,6)%
20—30 76,0 (68,2)%
30—40 62,0 (61,7)%
40—50 45.5 (57,6)%
yf'r 5° 33>3 (30,3)%
Af öllum sýktum dóu 0.5%.
Lungaberklar gerðu meira vart við sig en áður, eftir veikina.
Af þeim 125 sem fengu veikina í fyrra sinniö sýktust 57 í seinna sinnið,
J'.Ó skamt væri liöiö frá, eöa 45%. Fyrri veikin hefir því reynst litil vörn
gegn Spánarveikinni.
Ekki er þess getiö, hversu upplýsingar voru fengnar um heilbrigöis-
ástand allra bæjarbúa, en sennilega hefir þaö veriö gert meö því aö senda
íyrirspurnareyðubl. í hvert hús er veikin var afstaöin. Vér heföum getað
gert þaö lika, en gerðum ekki. Þess vegna vita menn nú betur um veikina
i Þórsh. en Rvík, og verður ekki sagt, að þaö sé oss til sóma.
Læknablaðið.......,,Eg tel okkur héraöslækna ekki of góöa til að gera
ckkar til aö halda lífi í Lbl. fjárhag'slega. Eg sé aö nú kostar Lbl. 30 kr.
og borga eg þær því nú fúslega.“ — Sig. Magnússon, Patreksfirði.
Nokliur orð um barnaskólaeftirlitið. Um Jjetta mál kemst próf. Guöm.
Hannesson svo aö orði, meöal annars: — „Meðan læknar hafa eftirlitiö á
hendi, þá er sjálfsagt að -framkvæma það ekki vel heldur ágætlega.'-
(Læknabl. 1919 bls. 164). — Setningarhlutann tilfæri eg oröréttan, í 1.
lagi veg-na þess, aö eg tel „góða vísu aldrei of oft kveðna“, en svo enn-
iremur fyrir þá sök, aö mér mundi leika rnjög hugur á að fá aö vita hjá
læknunum sjálfum, hversu tekist hafi aö fullnægja þessari sjálfsögðu
skyldu. Ekki fyrir þá sök, aö eg efist um aö læknarnir séu allir sæmilega
íærir um þetta vandaverk, heldur vegna hins: hvort þeim takist æfinlega
aö fá fyrirmælum sínum fullnægft, ef eitthvað þykir ábótavant, bvort held-
ur er um hitun, loftrými, loftræstingu eða annað, sem miður þykir en vert
ber, eöa — jafnvel algerlega óviöunandi.
,,í lreknastéttinni mega ekki vera slýðar eöa trassar. — þeir eiga aö vera
i hinunr stéttunum,‘‘ segir þarna en< rremur. Eg ætla að gera ráö fyrir aö
vér viljum allir láta fyrri setninguna reynast staöreynd, en — er þá alt
fengiö? Megum vér leyfa hinum slóöa- og trassaskapinn, — láta hann
óátalinn. — Hvaö stoöar nákvæmasta vandvirkni viö skoðunina, ef allar
umbótakröfur eru látnar sem vindur um eyru þjóta. Börn t. d., sem eigi
liafa gegnt þeirri skyldu aö mæta til læknisskoöunar, eru tekin til kenslp
jafnt hinum. Hitunar- eða loftræstingartæki alls eigi gerö slík, sem krafist
cr, hreinlætisráðstafanir ekki virtar aö neinu, t. d. útvegun á þvottatækj-
um og hirðing á salernum.
Hér er að eins minst á örfá atriði, sakir þess að tíminn er naumur, cn
reynslan hins vegar sú, að unibótaloforöin reynast stundum miður en æski-
legt væri hjá „hinurn stéttunum“, ]). e. fræöslunefndunum. — Til þess aö
koma sem mestu aö í sem minstu máli, skal eg t. d. segja frá því, aö kom-
* Tölurnar innan sviga merkja konur, utan sviga (fullorðna) karla,