Læknablaðið - 01.12.1920, Blaðsíða 4

17«
LÆKNABLAÐIÐ
um um icx) farþega!), þá má óhætt gera ráö fyrir því, aö sjúklingar geti
veriö um io, þó sjaldan vilji slíkt til, nema um inflúensu sé aö ræöa.
Á hverjum sóttvaruarstaö, utan Rvk., veröur því aö vera til boölegt
húsrúm handa ca. io sjúklingum, sem grípa megi til meö t. d. i—2 klst.
fyrirvara, og sé þá ekkert aö vanbúnaöi, hús, rúm, hitun, matur og drykk-
ur, sjúkrahjúkrun o. f 1., — alt veröur að vera til. Undan þessari kröfu
veröur ekki flúiö, þó deila megi um rúmafjöldann, og önnur smáatriöi.
Spurningin er: hvernig getum vér fullnægt þessu á sem hentugastan hátt?
AÖ svo miklu leyti sem mér er kunnugt, er hvarvetna erlendis ráöiö
fram úr þessu á svipaöan hátt og lög vor gera ráö fyrir: S é r s t ö k hús
eru bygö meö ölluin útbúnaöi, rneira aö segja fast starfsfólk ráöiö til
þeirra. Og húsin standa nálega altaf tóm. Hjá því veröur tæpast komist, ef
þau eiga aö geta tekiö fyrirvaralaust móti sjúklingum.
Ef þessi leið er ekki farin, og hún er oss aö nokkru leyti ókleif (fást
starfsfólk), er ekki um annaö að gera, en aö leggja sjúklingana inn á
sjúkrahús kauptúnsins, en ]iaö veröur þá aö vera gert tneö þeim hætti, að
algerlega megi einangra nokkurn hluta þess, ef þörf gerist, svo að hann
hafi allar sinar þarfir fyrir sig, útidyr, salerni og annaö. Þetta er sjálf-
gert, ef þar er nægilega stór deild fyrir næma sjúkdóma og auð-
velt, ef e n g i r 1 i g g j a þ a r, er á þarf að halda !
Á Akureyri reyndi eg aö fara nokkurskonar milliveg. Sóttvarnarhúsið
var sett nokkurn spöl frá spítalanum (einangrun), en á hans lóö. Þvi
fvlgdi aö eins lítið eldhús, og var ætlast til, að allur mátur fengist frá
sjúkrahúsinu. Niöri i húsinu voru tvær sjúkrastofur, en uppi á/ lofti ætlað-
ist eg til, aö gert yröi herbergi fyrir hjúkrunarstúlku, og hinn hluti lofts-
ins notaöur sem sjúkrastofa, ef í nauðir ræki. Þvottur i kjallara og sótt-
hreinsunarofn. Ef á lieföi þurft aö halda, ætlaöi eg mér, aö taka rúmfatn-
aö, hjúkrunartæki og hjúkrunarstúlku frá spítalanum, því aldrei fékst
neitt fé til útbúnaöar hússins! Þetta sparaöi fé, en spítalanum bár auö-
vitaö engin skylda til þessa, og nú hefir þó hagurinn batnað að því leyti, aö
sjúkrarúm eru til og sængurfatnaður.
Ef vér nú athugum þessi úrræöi, þá mun það víst, aö stjórn o. fl. vex
það í augum, aö byggja sjúkrahús, sem síðan standi tóm! Þegar nú jafn-
framt stendur til, að byggja stóran spítala á ísafirði, en sjúkrahúsiö á
Seyðisfirði sjaldan fullskipaö, þá sýnist þaö eðlilegast, aö sjúkrahúsin
taki móti sjúklingunum og njóti aftur meiri styrks, svo aö þau séu skaö-
laus af.
Ekki er þetta þó svo einfalt mál sem það sýnist í fyrstu. Setjum nú
svo, eins og komið hefir fyrir mig á Akureyri, að 4 börn liggi (á far-
sóttadeild spítalans) meö barnaveiki, tvö með nýgeröan barkaskurð, hin
i afturbata en þó sjúk. Eöa ef dembt hefir verið 10 sjúkl. meö taugaveiki
á spitalann. Samtímis þessu má gera ráö fyrir, aö spítalinn sé fullskipaö-
ur öðrum sjúkl. Iivað á nú læknirinn að gera, ef skip ber aö landi með
5—6 fárveika af variola eöa typhus exánthematicus ? Ekki er gott aö
flytja barnaveiku börnin inn á einhverja sjúkrastofuna, og rýma fólkinu
þaöan burtu, og þó væri um fátt annað aö gera. En svo er eftir að sótt-
hreinsa farsóttadeildina. Þaö tekur ekki minna en 6 klst., hvaöa aöferö
sent er notuð, og illa getur þaö komiö sér fyrir aðkomusjúklingana, og