Læknablaðið - 01.12.1921, Blaðsíða 4

178
LÆKNABLAÐIÐ
og var hún þá kornin um alt, fór hratt yfir og kom á flest heimili þar i
kauptúninu og sveitinni.
Aö Hofi í Svarfaöardal fluttist veikin meö manni, er gisti þar aöfara-
nótt þess 13. júlí, og haföi verið eitthvaö lasinn þá um morguninn. Þar
veiktist einn heimamanna 15- júlí; svaf hann í stofu fram við bæjardyr
ásamt dönskum manni, er var þar í sumarvist; sá haföi fengið „spönsku
veikina“ 1918. Voru þeir haföir þarna einangraðir, eftir því sem tök voru
á. Ekki veiktist Daninn, en viku seinna veiktist alt hitt heimilisfólkið,
nema ein gömul kona. Ætlaði eg fyrst, aö þaö hefði smitast af fyrsta
sjúklingnum, ])ótt seint væri, eða langur meðgöngutími, en seinna fékk
eg þær upplýsingar, aö 2 dögum áöur en það veiktist, heföi verið þar í
vinnu maður frá Hofsá, er veiktist daginn eftir að hann var þar, og tel
eg meiri líkur til, að smitunin hafi frá honum stafað. En að Hofsá var
þá kominn fyrir 1 eða 2 dögum stúlkukrakki frá Akureyri, er var að
verða lasin, er þangað kom, og veiktist þar síðan flest heimilisfólkið.
Ekkert breiddist veikin út frá þessum heimilum.
Loks barst veikin utanhéraðs frá, að Brimnesi á Upsaströnd; sótti
unglingspiltur þaðan hana til Akureyrar um miðjan júli, veiktist þann
15., en eg fékk fyrst vitneskju um veikina þarna þann 18., um kvöldið;
var eg þá sóttur til húsmóðurinnar þar, fárveikrar. Tel eg víst, að af
henni hafi eg smitast, þvi að hún fékk, er eg var að hlusta hana, afar-
’narða hóstakviðu, er kom svo skyndilega, að eg varð of seinn að varast.
En eg veiktist aðfaranótt 20. júlí. Dagana kring um þann 20. gaus veikin
upp á mörgum heimilum i Dalvík og á Upsaströnd, og mátti víðast rekja
smitunina að Brinmesi eða til þeirra, er þaðan höfðu smitast. Frá Dalvík
barst hún á 2 heimili þar rétt fyrir sunnan, Böggversstaði og Ytra-Holt;
liöfðu bæði vélbátaútgerö á Dalvik, og fluttu veikir menu frá útgerðinni
sóttina heim á bæina. Að öðru leyti varðist Svarfaðardalur algerlega
veikinni. Stöku heimili á Upsaströnd vörðust henni lika, og 6 heimili
á Dalvík. Eitt þeirra sýndist þó mörgum fremur lagt í hættu. Ung hjón
við Brimness-útgeröina veiktust 18. júl. Lágu þau í sjóbúð við illa aðbúð.
Maðurinn komst þó á fætur, lasinn samt og liklega með hita, eftir 2 daga,
og á 4. degi voru þau flutt i hús bróður hans á Dalvík, konan þá í rúm-
inu og allveik. Samt veiktist enginn heimamanna i þessu húsi (miðaldra
hjón með mörgum börnum á ýmsu reki).
Alls barst veikin þannig 8 sinnum inn i héraðið úr öðrum héruðum:
1. Til Hrísevjar frá Rvík. 2.—3. Til Hriseyjar frá Siglufirði. 4. Til Ár-
skógsstrandar frá Rvik. 5. Til Ólafsfjarðar frá Vik i Héðinsfirði. 6. Að
Hofi með ferðamanni. 7. Að Hofsá frá Akureyri. 8. Að Brimnesi frá Akur-
evri. Milli bvgðarlaga i héraðinu fluttist veikin aftur á móti ekki, og
mestallur Svarfaðardalur varðist henni, þótt hún væri í kauptúninu og á
Upsaströndinni í fullan mánuð. Frá 1., 6. og 7. l)arst veikin ekki á önnur
heimili (nema að likindum frá Hofsá í annað sinn að Hofi). 2. hefði
mátt varast, ef kunnugt hefði verið um veikina á Siglufirði. 3. sýnist
eingöngu skeytingarleysi vélbátsskipshafnar um að kenna. 4. heföi vafa-
lítið mátt koma i veg fyrir að breiddist út, hefði læknir verið látinn vita
um það í tíma, og sennilega hefði þá og mátt draga úr útbreiðslunni i
5. og 8. skiftið.