Læknablaðið - 01.12.1921, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
181
konur, og bendir þaö á, aö veikin muni hafa lagst þyngra á þá en þær,
enda veröur þaö skiljanlegt, er þess er gætt, aö veikin gengur aöallega
i verstööum og á hávertíöinni, og að fiskafli er óvanalega mikill, og því
freisting fyrir sjómennina að leggja í róöur, ])ótt eitthvað séu lasnir.
Þaö bætist og við, aö seinni hluta inflúensutímans hér var veörátta óvana-
lega köld og hráslagaleg, mátti heita, að sæi aldrei til sólar í fullar 3
vikur, og allan þann tima kom þaö ekki fyrir nema einu sinni eða tvisvar,
aö hiti færi yfir 50 C. um hádaginn. Börn og unglingar sluppu mörg viö
veikina, og flest þau sem veiktust, uröu léttar haldin en fulloröna fólkiö.
Aö eins 1 barn á 1. ári veiktist svo þungt, aö læknis væri vitjaö. Gamalt
fólk veiktist flest alls ekki, og aö eins eina konu á sjötugs aldrei hefi
eg skráö; hún veiktist að vísu alvarlega. fékk m. a. lungnabólgu, en var
veik fyrir brjósti áöur. 7 af konunum, sem mín var leitaö til, vissi eg
að voru vanfærar, á síðari hluta meögöngutímans. 2 þeirra ólu börn í
veikinni, og varð önnur þeirra hættulega veik. og lá lengi, fékk bilateral
lungnabólgu og seinna brjóstamein. Enginn hinna varð veikari en fjöld-
inn af öðrum sjúklingum.
Langoftast bar, auk hitasóttar, mest á veikindum í öndunarfærunum.
Veikin byrjaöi oftast skyndilega meö miklum hita og sárindum í hálsi
og fyrir brjósti. Þó var það eigi all-sjaldan, aö hitinn var litill fyrst, en
var 1—2 sólarhringa aö komast á hæsta stig. Stundum varö vart sárinda
i trachea, alt að y2 sólarhring áöur en hitinn byrjaöi. Oft lækkaöi hitinn
mikið eöa hvarf alveg eftir 2—3 daga frá byrjun, og héldu þá sumir sjúkk,
aö alt væri búiö, fóru á fætur og jafnvel að vinna, en flestum varð hált
á þvi, sló niður aftur og urðu hálfu ver haldnir en fyr. Blóönasir
voru ekki algengar; vissi eg ekki nema af 4 sjúkk, sem fengu þær ti!
muna, en flestir fengu einhvern snert. An g i n a var mjög algeng. Flestir,
sem eg sá, höfðu einhvern snert af þrota í kokinu, og sumir áttu bágt
með aö renna niöur; aldrei sá eg nekrose eða neins konar himnur, og ald-
rei vissi eg til, aö græfi i eöa kring um tonsillæ. O t. m e d. fengu 4, sem
eg vissi um, 2 þeirra purulent, en ekki hélst útferðin lengi. Hæsi fengu
langflestir einhvern tíma, rneiri hlutinn þegar i byrjun, og fylgdu mikil
sárindi í barkaopinu og niöur barkann og bak viö brjóstbeiniö. Hósti
var sjaldan til muna allra-fyrst, en fór smá-vaxandi, og oft ill-þolandi
um tíma vegna sárindanna; var aldrei uppga.ngur fyrstu dagana,
nema stöku sinnum vottur um blóðlitað slím hjá sumum þeirra, sem verstir
uröu af hálsiltu og hæsi; stöku sjúkl. höföu þennan þurra hósta lengi
eftir aö hitinn var farinn, en flestir fengu uppgang er fram í sótti, oftast
graftrarkendan. Lungnabólgu fengu alls 12. Einn þeirra, kona
um jiritugt, fékk lungabólgu h. m. þegar í byrjun veikinnar og dó á 4
degi, aö því er virtist af því. aö hjartaö gafst upp, enda haföi hún hjarta-
bilun fvrir. Hinir uröu margir þungt haldnir, en komust þó allir til heilsu
á endanum. Hjá sumum þeirra varö aldrei vart viö blóö í hráka, og hjá
engum bar mikiö á því. Brjósthimnubólgu fengu 6, allir þura.
— U p p s ö 1 u vissi eg ekki til aö fengi nema 2 sjúkl.; annar þeirra og
annar sjúkl. til, fengu líka slæmar þrautir í lífið ofan til, er stóöu í nokkra
daga. Rétt allir voru 1 y s t a r 1 a u s i r, a. m. k. fyrstu dagana. Tunga
var oftast þur og oft h\dt eöa gulleit. H e r p e s 1 a b i a 1 e s sá eg aldr^