Læknablaðið - 01.10.1937, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
semd, sem eg- þykist hafa séð oft-
ar en einu sinni hér á landi. Hún
er tíS hjá selveiöamönnum.einkum
viö spikfláttu. en sést ekki á hval-
veiöamönnum, þó þeir starfi á
sömu slóöum. Hún kemur og fyrir
á selum. Sennilega er um sérstakt-
sóttnæmi aö ræöa. Veikinni er lýst
þannig:
Undanfari er sár,rifa eða stunga
á fingri. Eftir lengri eða skemri
undirbúningstima (i—22 d.) brýst
veikin út. Hún hefst með meiri
eða minni verkjum í fingrinum.
Stundum eru þeir dunkandi, geta
verið svo miklir að menn geti ekki
sofið. Þessu fylgir liólga, lík föst-
um bjúg, í fingrinum og getur
þrotinn veriö svo mikill, að fing-
urinn verði hálfu gildari. Þrotinn
getur gengið upp handarliakiö,
upp að úlnlið, jafnvel upp á miðj-
án upphandlegg. Húðin er spent en
eðlilega lit. Þegar lengra liður get-
ur hörund'sliturinn á fingrinum
orðið lilá-rauðleitur. ekki síst yf-
ir sjúkum Iiðum. Fingurinn er
beinn eða lítið boginn og er lítt
aumur við átöku, en sé ýtt á góm-
inn kennir oft sársauka í liðnum,
sem næstur er sárinu. — Engin
lymphangitis og engin hitasótt.
Oft hjaðnar þrotinn eftir nokkr-
ar vikur og sjúkl. fær fullan bata.
Ert stundum sýkjast bein og lið-
ir. Fingurinn helst þá þrútinn, lit-
úrinn verður blárauður og nokk-
uð aumur við átak. Crepitatio
finst oft í sýkta liðnum (næst fyr-
ir ofan áverkastaðinn). — Aldrei
grefur í bólgunni. Stundum eyðist
allur liðpokinn og er þá viðbúið
að staurliður komi. Þegar sjúkd.
tekur ])essa stefnu varir hann 4—
5 mán., en batnar sjálfkrafa. Það
kemur ekki að haldi að skera í
bólguna, en nauðsynlegt aö reyna
ekki á hendina. Reyna má bakstra
úr þyntum spíritus.
Vefjarannsókn sýnir perivascu-
læra infiltratio og breytingu á fit-
unni í subcutis í bandvef. Á bein-
um sést periostitis og infiltr. í
mergnum. Aldrei drep eða sequest-
ermyndun.
Sjúkd. þessi er litt þektur, tal-
in stafa af óþektu virus. Væri mik-
ilsvert að læknar skýrðu vandlega
frá honum, ef þeir yrðu hans var-
ir. Norðmenn sjá hann tæpast
nema hjá selveiðamönnum og
nefna hann „selfingur“.
Dannmeyer og Treplin:
Uber Zersetzungs-erscheinungen
des Lecithins im Blut Carcinoma
toser. Próf. Dannmeyer, sem er
oss íslendingum aö góðu kunnur,
hefir lengi fengist við rannsókn-
ir á blóði manna með krabbamein
og telur sig hafa fundið aðferð til
þess að þekkja veikina í byrjun.
Hann nefnir hana: Restspann-
ungsmethode. Verður einkennileg
breyting á lecithin-efnabyltingunni
sem finna má með nákvæmri eðl-
isfræði-aðferð. Má jafnvel verða
þessa var áður en sjúkdómurinn
brýst út. Ekki mun þessi aðferð
vera enn við hæfi almennra lækna,
en óskandi væri að hún reyndist
vel.
Úr erlendum
Willetts scalpforceps.
Willett, enskur Iæknir, fann upp
nýja fæðingartöng, sem hann kall-
aði höfuðleðnrstöng,- af því hún er
læknaritum.
ætluð til þess að draga út fóstrið
á höfuðleðrinu, eða réttara hjálpa
náttúrukraftinum við fæðinguna.
Hún er svijiuð venjulegri collum-