Læknablaðið - 01.02.1947, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
25
það hreyfingarhindrunin, sem
veldur óþægindum, að ekki er
Iiægt að rétta fingurinn, sem
er til trafala inni í lófanum.
Oftast er D. k. samtímis í
báðum höndum sjúklingsins,
þar næst í hægri hönd ein-
göngu. (sjá 2. töflu).
Samskonar sjúkdómur og D.
k. finnst líka í planta, en ekki
er getið nema 8 tilfella í bók-
menntunum (Klossner). Þar
er kreppan alltaf medialt i
aponeurosis plantaris. Ekki
mun þetta eins sjaldgæft og
J)essi 8 tilfelli benda til, því
eftir að eg las um Jietta fann
ég tvö tilfelli i sjúkraskrám á
Ortopædisk Hospital.
A liðnum timum hafa verið
reyndar ýmsar lækninga-að-
ferðir á krepptum fingrum.
Dupuytren sjálfur lagði að því
er mig minnir, 154 punda ex-
tension á svona fingur, án ann-
ars árangurs en þess, að sjúkl.
fékk mikla verki í fingurinn.
Reynt hefir verið nudd og
passivar hreyfingaræfingar. E.
t. v. getur J)etta tafið eitthvað
fjn-ir kreppingunni ef byrjað
er snemma. Ennfremur liafa
menn reynt diathermi og aðra
hitameðferð, ionisation, Ra-
díum- og Röntgenmeðferð, og
fibrolysininnspgtingar. Fleira
hefir verið reynt, en allt ber
])etta lítinn árangur.
Yið skurðaðgerð koma til
greina 3 aðferðir: að skera
burtu aponeurosis palmaris,
þverskurðir í aponeurósuna og
amputatio digiti.
Dupuytren skar 2y2 cm
langa ])verskurði gegnum húð
og fasciu, eins marga og nauð-
synlegt vgr til að geta rétt
fingurna alveg. Hann lét sár-
in granulera og hjó um hönd-
ina á spelku með rétta fing-
ur.
1822 stakk Sir Astley Cooper
upp á að gera subcutan J)ver-
skurði gegnum aponeurosuna,
og síðan Adams mælti með
þessari operation 1890 hefir
hún verið töluvert notuð og
oft kennd við hann. Oft J)arf
10—15 stungur til að geta rétt
fingurinn alveg. Þetta er erf-
iðari operation en í fljótu
hragði virðist. Læknirinn sér
ekki hvað hann gerir, og get-
ur því auðveldlega skemmt
smátaugar og æðar, en það er
mjög slæm komplikation.
Vandlega gerð exstirpation
á aponeurosis palmaris með
réttri meðferð á eftir mun i
dag vera talin bezta meðferð-
in á D. k., og J)ví fyrr, sem
skorið er, þvi betri er árang-
urinn. Til þess að draga úr
hættunni á að sjúkdómurinn
endurtaki sig mæla flestir höf-
undar með, að tekið sé eins
mikið og mögulegt er af ap-
oneurosunni, en ekki hara það,
sem nægilegt er, til þess að
rétta fingurinn. Flestir telja
líka sjálfsagt að taka burtu
húð, sem orðin er þunn, skorp-