Læknablaðið - 15.08.1947, Blaðsíða 14

76
LÆKNABLAÐIÐ
Gíslasonai’ kaupmanns í Rvík,
en systur Gísla læknis, hinni
ágætustu konu. Áttu þau eina
kjördóttur og tvö fósturbörn,
er þau gengu í foreldra stað.
.Tens var óvenjulega vcl gef-
inn, bæði sem læknir og maður.
Hann var, eins og áður er sagt,
vel að sór í sinni grein og liafði
ágæta teknik. Hann var frábær-
lega liandlaginn og virtust all-
ir hlutir leika i höndum lians
og létthentur svo af bar. Um
það get ég borið af eigin reynd.
En þessir kostir, handlagni á-
samt ágætri þekkingu voru
mikils virði í starfi hans, þar
sem talsverður liluti af sjúkl-
ingum hans voru börn, sem
þurfti að fara að með lagni og
lipurð. Enda varð .Tcns brátt
ástsæll af sjúklingum sínum,
og störf hlóðust á liann svo að
hann varð oft að vinna meira
en liolt var lieilsu hans. En
á námsárum sinum hafði hann
um tíma verið Iieilsutæpur. Að
hve miklu lejdi annriki, á-
hyggjur og erfiði eiga þátt í
því hve margir íslenzkir lækn-
ar falla fvrir ofurhorð á hezta
aldrí, skal ósagt látið, en hitt
hljóta menn að reka augun i,
er læknir fellur frá í hlóma
lifsins, eftir aðeins 15 ára starf.
Er það svo um aðrar sambæri-
legar stéttir?
Jens var fríður maður, svip-
Iireinn og glaðlegur og hafði
aðlaðandi og lilýtt viðmót.
Enda varð Iionum vel lil vina.
I kunningjahópi var hann
hrókur alls fagnaðar. Hann var
söngelskur og hafði góða söng-
rödd, fyndinn og glaðvær og
hafði ágæta leikarahæfileika
eins og fleiri ættmenn lians. En
undir niðri var hann mikill al-
vörumaður sem ætíð lagði lið
þeim sem minni máttar voru
Hins vegar var honum fjarri
skapi að fhka tilfinoiugum sin-
um og þvi voru fleiri sem
þekktu hinn glaðværa góða
dreng og hvers manns hugljúfa.
Hann vann sér ekki aðeins
traust sjúklinga sinna, heldur
einnig og ekki síður collega
sinna, vegna þekkingar sinnar,
samvizkusemi og lipurðar i
starfi og er stéttinni mikill
skaði að fráfalli hans. Ilann
sameinaði það sem ágætast er
í fari hvers læknis, að vera
hæði góður læknir og góður
drengur.
Ólafur Iielgason.