Læknablaðið - 01.07.1950, Blaðsíða 5

LÆKNABLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUR GEIRSSON. Meðritstjórar: BJARNI
KONRÁÐSSON og JÚLÍUS SIGURJÓNSSON.
35. árg. Reykjavík 1950 4. tbl. '
Blóð til rannsóknar, nokkur
tæknileg atriði.
Cftir íSjarna ^JJonráÍiion.
Eitt frumskilyrði þess, að
réttar niðurstöður fáist við
blóðrannsóknir er það, að blóð-
ið sé rétt tekið. Oft reynist blóð-
sýnishorn ónýtt til rannsókn-
ar vegna ófullnægjandi eða
beinlínis rangs undirbúnings
og rangrar aðferðar við blóð-
tökuna.
Blóð, sem tekið er í rann-
sóknarskyni, þarf að fullnægja
ákveðnum skilyrðum eftir því
hvort um er að ræða athugun
eða talningar á blóðfrumum
eða efnagreiningu 1 serum,
plasma eða blóði. Þarf oftast
að gera einhverjar sérstakar
ráðstafanir í sambandi við
blóðtökuna til þess að hægt sé
síðan að gera efnagreininguna
eða talninguna. Af sumum
þeirra efna er að jafnaði finn-
ast í blóði er mismunandi mik-
ið í serum og rauðum blóðkorn-
um og ef ákvörðunin miðast
við magn þeirra í serum þá
getur hæmolysis í slíkum til-
fellum valdið meiri eða minni
skekkju. Þetta gildir t. d. um
Na (í serum 300—350 mg%, í
r- blk. 9—37 mg%) og K (15
—22 mg% í serum, en ca. 15
—20 sinnum meira í r.blk.),
Verði hæmolysis í blóði, sem
tekið er til talningar á r. blk.,
þá hefir meira eða minna eyði-
lagzt af þeim og fást þá of lág-
ar útkomur við talninguna. Ef
efninu er svo til jafnt skipt
milli r, blk. og plasma, þarf
það ekki að koma að sök, þótt
einhver hæmolysis sé t. d. við
blóðsykurs eða urea ákvörðun.
Ef gera skal ákvörðun á loft-
kenndum efnum, sem bundin
eru 1 blóðinu eða leyst upp í
því, veröur að hindra að blóðið
komist í tengsl við andrúms-
loftið t. d. við CO og COo-á-
kvarðanir„
Efnaflutningur getur átt sér
stað frá vefjum til blóðs eða