Læknablaðið - 01.07.1950, Blaðsíða 20

64
LÆKNABLAÐIÐ
e. t. v. aS skaðlausu stytta slík-
ar greinar, svo að þær kæmust
á eina örk, en það fer heldur
ekki vel á því að gefa út blað
með aðeins einni grein. Lækna-
blaðið vill því heita á lækna
að leggja fram sinn skerf ótil-
kvaddir. Einkum væri æskilegt
að fá meira af (stuttum grein-
um byggðum á sjálfstæðum
athugunum og eigin reynslu.
Heilbrigðisskýrslurnar sýna að
margt ber fyrir augu héraðs-
læknanna, sem í frásögur er
færandi, þar er oft í fáum orð-
um drepið á ýmislegt, sem væri
efni í ágæta grein. Vill blaðið
því ekki hvað sízt beina því til
héraðslækna að þeir láti meira
til sín heyra en verið hefir.
Sumir vilja afsaka sig með
því að erfitt sé að skrifa grein
um læknisfræðileg efni, og það
þótt um sjálfstæðar athuganir
sé að ræða, vegna þess að þeir
hafi ekki nægan kost erlendra
rita. Vissulega er æpkilegt að
geta borið niðurstöður sínar
saman við reynslu annarra á
sama sviði, en því má ekki
gleyma að aðalatriðið, og það
sem fyrst og fremst gefur grein
inni gildi (sé ekki um hreina
yfirlitsgrein að ræða), er ein-
mitt athuganir höfundarins
sjálfs, og fjöldi tilvitnana er
enginn mælikvarði á ágæti
slíkra greina. Það getur meira
að segja stundum farið svo, að
kjarninn verði ofurliði borinn
af óþörfum tilvitnunum.
Yfirlitsgreinar um nýungar
á tilteknum sviðum eru og vel
þegnar og sömuleiðis stutttir
útdrættir úr markverðum
greinum í erlendum tímarit-
um.
Því miður hefir málvöndun
átt erfitt uppdráttar í Lækna-
blaðinu. Það skal viðurkennt,
að oft er erfitt að skrifa um
læknisfræði á góðri íslenzku,
þó að mörgum takist það
prýðilega. Því fer fjarri að rit-
stjórnin vilji ganga svo langt
að bannfæra með öllu útlend
orð. Meira að segja telur hún
þau oft heppilegri en ýmis ný-
yrði, en bezt fer þá að jaínaði
á því að notuð séu óbrengluð
latnesk orð, fæst þeirra þola ís-
lenzka beygingarendingu, þó
að sum geti fallið allsæmilega
í íslenzkt mál.
Læknablaðið vill hvetia
væntanlega greinahöfunda til
að vanda sem mest allan frá-
gang á handritum sínum, þeir
geta ekki vænzt þess, að rit-
stjórnin bæti um málið nema
að mjög takmörkuðu leyti og
þá helzt, ef ekki þarf til þess
að umrita heilar setningar.
Félagsprentsmiðjan h.f.