Læknablaðið - 01.08.1950, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐIÐ
75
efri og neðri útlimum, en það
var einn af fyrstu sjúklingun-
um, sem veiktust og var aldrei
talinn vafi á því að hann hefði
fengið poliomyelitis. í 9 tilfell-
um var talið aö lítilsháttar
„lömun“ eða minnkað afl í
heilum lim væri starfræns
eðlis.
Húðskynstruflanir, þ, e. hy-
poalgesia eða hyperaesthesia,
fundust áberandi oft. Stundum
svaraði útbreiðslan til tauga
(m. a. n, ulnaris, axillaris, cut.
fem, lat., og infraorbit, einu
sinni), en stundum til mænu-
sneiða eða róta (S,, Lr,, T,).
í 8 tilfellum virtust starfrænar
truflanir liggja til grundvallar
að miklu eða öllu leyti, enda
varð útbreiðslan ekki skýrð á
annan hátt. Rétt er að geta
þess, að ekki var unnt að skoða
sjúklingana oftar en einu
sinni, sem þó hefði verið æski-
legt, til aðgreiningar á starf-
rænum og vefrænum truflun-
um„
Einn sjúkl. hafði einkenni er
gátu bent til skemmda í trac-
tus dorsalis medullae, en ein-
kenni frá tractus pyramidalis
sáust aldrei. Vöðvaeymsli voru
alltíð sem fyrr. Þrír kvörtuðu
um eymsli um liðamót. Yfir-
leitt var það áberandi hve mik-
ið bar enn á kvörtunum um
þreytu og þreytuverki, slapp-
leika, minnisleysi, taugaóstyrk,
svefnleysi, svita o. fl„ þ. h.,
einkum með tilliti til þess, hve
tiltölulega létt veikin hafði
lagst á flesta í upphafi.
Nú veröur að hafa það hug-
fast að ávallt má búast við að
í kjölfar slíks faraldurs, sem
hér var um að ræða, komi
meira eða minna af starfræn-
um truflunum, bæði samfara
og óháð raunverulegum ein-
kennum sóttarinnar og getur
verið mjög erfitt að dæma um
hve mikil brögð séu að slíku.'
Virðist ekki ósennilegt að
sjúklingafjöldinn og einkum
hinn mikli munur á fjölda
skráðra sjúklinga eftir kyni
(yfir 20 ára) beri þessa nokk-
ur merki. En þótt svo kunni að
vera, þykir mega ætla að klín-
iska myndin, sem hér hefur
verið brugðið upp, sé í heild
ekki stórvægilega úr lagi færð
af þeim sökum.
Leit að sjúkdómsorsök.
Leit að virus. Sýnishorn af
saur voru tekin frá tólf sjúk-
lingum á Akureyri 15. og 16.
janúar. Sum þeirra voru tekin
frá sjúklingum, sem höfðu ver-
ið veikir um tíma, þar eð æski-
legt var að fá sýnishorn bæði
frá mikið og lítið veiku fólki,
en mikið veikir sjúklingar, sem
nýlega höfðu veikzt, voru ekki
fyrir hendi þá dagana.
Fyrir milligöngu The Nati-
onal Foundation for Infantile
Paralysis í New York prófuðu
þeir Dr„ H. A. Howe og Dr. C. E.
Schwerdt í mænusóttarrann-